martes, 6 de octubre de 2020

Radedor #Inktober 06

Los wombats estioron uns marsupials que vivioron en una zona chiqueta d'A Tierra. Pareixeban onsetz por la suya grandaria, y de vez radedors por las palas grans que feban servir pa esfonsar. Pero lo que mas trucaba l'atención d'ells yera que cagaban quadrau. En lo sieglo XXI pasoron a estar parte d'a cultura popular d'o planeta por iste feito. Por tot se feban la mofla de l'animalot por la forma d'as suyas buenyas. ¡En yera de papis la chent d'alavez! La humanidat conoixeba una parte bien important d'os sers vivos con qui compartiban espacio, y no podeban deixar d'enarcar-se d'as maravillas que trobaban a cada nuevo conoiximiento. La flora y fauna terrestre les embacilaba. En aquellas envueltas encara se creyeba en la Teoría d'a Evolución. Agora nos pareixe increyible pero teneban respuesta pa tot. No nomás pa los wombats. Tamién pa ornitorrincos, los cancros ferradura, los propios humans y mesmo los dinosaurios. ¿Puetz creyer-te-lo?

Tardemos a-saber-los sieglos en enterar-nos d'a verdat. T'a part d'alavez no faltaba qui la columbrase, pero la mayoría por motivos entivocaus. Se puet arribar a lo conoiximiento por casualidat u mesmo por error. A qui sosteneba que la Tierra, la humanidat y la resta d'animals, y las plantas, las piedras y tot yeran obra dreita de Dios se le teneba por varrenau u fanatico. Y de razón, no les ne faltaba. Tot lo que se sabeba apuntaba a que la Evolución yera un feito. Faltaba por desarrollar disciplinas enteras de conoiximiento pa poder prebar la existencia de Dios. Quan lo consiguiemos nos trobemos con lo suyo particular sentiu d'a humor. Los wombats no yeran que una gracieta. S'estió aguardando milenios dica que se popularizó la chanza. Le teneba igual lo tiempo, encara que yera una d'as pocas cosas que no heba creyau. Nos dició que s'esmelicaba cada vegada que belún de nusatros s'enteraba de que existiba un bicho que cagaba quadrau. Dios yera bien escatolochico. Nos encarranyemos a-saber-lo quan sabiemos lo de los dinosaurios. ¡Y tantas atras cosas! ¡Si sabeses tot l'embolique que se feban los nuestros antipasaus pa explicar lo suyo mundo quan quasi tot yera concietos divinos!

Ya no en queda, de wombats. Ni de cluixiuesos, pangolins u yetis. Tot barrumbiadas que tenió Dios. Ixas grometas yeran una fatera. Atras no nos facioron redir tanto quan las sabiemos. Tot lo que funciona malament en los nuestros cuerpos ye astí porque asinas lo decidió. U pior encara: por pura galvana en lo proceso de disenyo. Dios yera chuzón, sí, pero tamién un barrustas y un galván. Practicament yeranos una versión beta. Por ixo nos estafurriemos tantismo. Por ixo estricallemos buena parte d'a suya obra y, prou que sí, por ixo lo matemos.

Iste relato fa parte de l'Inktober literario en aragonés de 2020.

No hay comentarios: