martes, 31 de marzo de 2020

Tierra de varrenadas: Podcasting confinadas

Trobar cosas que fer en istos diyas d'estar-se en casa no yera un problema pa yo quan se decretó lo confinamiento. Tiengo libros, comics, cintas y series pa pasar qualques virus d'istos. Antiparte d'o tiempo que pueda pasar escribindo, chugando a bell videochuego u fendo exercicio en casa. Pero las circumstancias nos dioron la oportunidat de fer una cosa diferent y que a escape esdevinió en lo millor momento d'a mayoría d'os diyas d'ista quarentena: la grabación de Tierra de varrenadas.

Lo programa empecipió lo lunes 16 y dende ixe diya, Arale y yo nomás hemos deixau de penchar lo programa un diya. Si queretz saber porqué, podetz ascuitar lo programa 14. Todas las nueitz, a ixo d'as nueu, nos posamos en lo sofá, con bella minchanga y un par de bieras, y comentamos las cosas que nos han pasau, lo que se nos va ocurrindo, batalletas d'antes mas u reflexions que queramos compartir con la chent que nos ascuitatz. Encara que pareixca raro, en tiempos de confinamiento tampoco no nos chuntamos guaire ya que seguimos fendo las nuestras rutinas individuals, y ista ye una manera de compartir un rato bien pincho todas las tardes.

Tierra de varrenadas fa honra tamién pa dar-le continidat a Tierra de barrenaus. Sin poder baixar ta l'estudio se fa dificil poder fer nuevos contenius con lo formato y calidat cutiano d'o programa. Lo 6x15 lo podié montar gracias a que buena parte ya lo teneba grabau d'antes y, con tot y con ixo, se nota que la resta ye grabau en casa con los pocos medios que tiengo. En primeras no pareixe que vaiga a grabar mas Tierra de barrenaus dica la fin d'o confinamiento, asinas que en radio s'emitirán bell par de capitols de Tierra de varrenadas.

Ixos medios no son que un portatil, lo software de Audacity, descargable de baldes y un micro con conexión minijack que me veniba con una grabadora que teneba. Cosa que no tiengatz qualsiquier por casa. Asinas que tos convido a creyar los vuestros propios contenius y compartir-los con la resta d'a comunidat aragonesofona. Tenemos pocos contenius audiovisuals y a muitas nos faría goyo de tener-ne mas. ¡Aproveitatz pa aprender cosas y aduyar a dar-le vida a la nuestra luenga!.

Diz que la situación se polargará muito mas que no nos pensabanos, asinas que Tierra de varrenadas probablement arribe a la trentena de programas. U muito mas. Quan siento decir que d'isto en quitaremos qualcosa positiva, u mensaches pareixius, goso encarranyar-me prou. No creigo que siga asinas y opino que será una experiencia negativa. Y prou. Pero sí que ye verdat que bell momento bueno pa remerar nos deixará. Pa yo, muitos d'ells, serán vinclaus a Tierra de varrenadas, la suya grabación y los mensaches que nos fetz arribar. Gracias a todas y nos veyemos en los retz!

Podetz ascuitar totz los programas de Tierra de varrenadas en la canal de Ivoox de Tierra de barrenaus. Y si quiers estar a la tisva d'os nuevos programas segui-me en retz u conduci-te a la canal. 

martes, 24 de marzo de 2020

Un runner confinau

Por si belún no lo sabe, soi runner. Soi un d'ixos que se meten ropa fosforita, imple los parques y riberas d'a ciudat y, cada poco tiempo, tos deixa sin poder ir en domingo t'o Carrefour porque tallamos toda Zaragoza pa fer beluna d'as nuestras corridas. Ya m'he sentiu todas las vuestras chanzas plenas d'orichinalidat y inchenio: que si correr ye de gabachos, que de qué fuyimos, que si femos partius de solteros contra esburciaus... Asumo tot isto. Viengo d'una larga tradición de hobbies con mala fama. Rol, comic, sciencia-ficción... Tos diría que simplament "Let people enjoy things", un lema que me fa a saber qué goyo, pero en tiempos de confinamiento creigo que ye millor un chiquet post pa explicar bella cosa.

Lo 80% d'as runners son unas carnuzas. Como lo 80% d'os estudiants de FP administrativo, lo 80% de coleccionistas de sellos, lo 80% d'amas de cans u, a la finitiva lo 80% d'a humanidat. Prou que i hai chent que se blinca lo confinamiento pa correr, igual como n'i hai que se lo blincan pa fer una gambada, veyer a bell amigo u salir quatre vegadas cada diya t'o supermercau. Las runners que lo fan son la mesma mena de chent que va de cutio con la bici por la cera a tot meter: vasuera que nos hode a tot un colectivo. La resta se queda con ixo: con lo carnuz que no sabe respectar a la chent. Porque no ye una qüestión de leis. En ye de respecto. 

S'ha prohibiu salir a correr. Han zarrau los chimnasios. I hai atros paises que no lo han feito. Me falta información pa saber quáls tienen la razón. Tampoco no me pareixe esencial que continen ubiertos los estancos, pero entiendo las razons. Son qüestions debatibles, en tot caso. Me pasoron un video istos diyas decindo que no s'habría de permitir salir a correr porque, en l'estau espanyol, si se deixase, "correría mesmo Echenique" (parolas d'o video, no pas mías). No sé si sería asinas, pero barrunto que sí. Que ixa envidieta tant común faría a muita chent salir t'a carrera con las maripís sin haber-lo feito en la vida, nomás porque "¡no va a salir lo vecín d'o 4º cucha y no pas yo!". Talment no. Talment la población me sorprendería y las que no corren se quedarían en casas veyendo series y a yo me deixarían fer-me los míos kilometros tranquilet. En qualsiquier caso, no vale la pena arrisgar-se. Me quedo en casa. Porque lo dicen las autoridatz sanitarias y por solidaridat con la resta de chent confinada. No pasa cosa por estar-me un mes, u dos u los que calga fendo exercicios de fuerza con lo Youtube en lo mío salón de 15 metros quadraus. Ni yo, ni la mayoría de runners d'a ciudat ibanos a fer garra record. Somos en isto pa pasar lo rato. Quan lo confinamiento pase ya nos tornaremos a meter en forma. Tendremos muita vida por debant, aspero.

Pero i hai muita rabia de l'atro costau. D'a chent que no corre y que no entiende que lo faigamos, ni que sigamos encarranyadas por no poder salir a fer las nuestras corridas. Y quiero con iste post explicar-nos un poquet. U explicar-me, ya que no puedo charrar por todas las runners. Corro porque m'aduya a estar sano. Porque pasaus los quaranta no me queda atra que cudiar-me una mica. Corro porque m'aduya a espantar los míos monstruos personals. Porque ye un rato de pensar, d'estar con yo mesmo, d'analisar-me y entender-me millor. Atros los espantan a pur de bieras, u indo ta todas las asembleyas de colectivos d'a ciudat. Cadaúna como le agane. Correr ha suposau pa yo una manera de espolsar-me muita d'a mierda que se m'apega totz los diyas a la mía piel. Ixo, y fer bieras con las amigas y las compas son dos d'as cosas que m'aduyan a devantar-me cada maitín. Agora no puedo fer garra d'as dos. Asinas que quan sintatz a bella runner queixando-se de que no puet correr, aturatz un momentico a pensar-ie, empatizatz, y comprendetz que sigamos hodidas. Sin dramatizar, pero hodidas.

lunes, 23 de marzo de 2020

Historiografia medieval y O zaguer chilo 3. Tierra de barrenaus 6x15

Foto: Julio Marín
Tierra de barrenaus sigue sin reblar y me decidié a continar con lo programa mesmo en tiempos d'o COVID 19. Todas dos entrevistas las teneba grabadas d'antes de que empecipiase l'apocalipsi virico y la resta d'o programa lo he habiu de fer en casa con la tecnolochía que teneba. A la fin, creigo que ha quedau un programa pincho y con contenius que a fe que tos farán firme goyo.



En la primer parte, torna t'o programa l'historiador Guillén Tomás. Ye un d'os coordinadors d'a obra "Cultura y poder del estado en la Corona de Aragón. Historiadores e historiografía en los siglos XIII - XVI", que replega quantos treballos de diferents autors. Con ell conoixeremos muitas cosas sobre quí, cómo y pa qué s'escribiba la historia d'Aragón t'a part d'alavez. Sin estar una obra divulgativa, regular que a qualsiquier persona intresada en la nuestra historia le resultará bien intresant.

Tamién torna t'o programa Cherardo Callejón, qui charrará d'o concierto de presentación de O zaguer chilo 3. Seis d'as vinte bandas que i han participau, estioron fendo la suya mosica en directo lo pasau 4 de marzo en lo Centro Civico Delicias de Zaragoza. Una chornada que tornó a achuntar a muitas d'as personas que en la nuestra ciudat continan treballando en desfensa d'a nuestra luenga.

Quanto a la mosica, remeraremos en "La canción d'antes mas" a una d'as collas aragonesas de heavy metal que mas lo petó a primers de sieglo y que nos deixó bell temazo que no cal ixuplidar. En la canción d'o programa, bailaremos con los ritmos mezclaus d'un d'os curdions mas boriners d'o Sur d'Europa.

No sé quán ni cómo tornará Tierra de barrenaus, ya que lo de baixar ta l'estudio a grabar, como entenderetz, ye embolicau. Tanimientres, Arale y yo nos hemos montau en casa un podcast a on que imos recontando cómo vivimos lo confinamiento prebando de no charrar guaire d'o monotema coronavirico. Se diz Tierra de varrenadas y lo podetz ascuitar en la canal de Ivoox. Tos convidamos a que i participetz ninviando-nos las vuestras fateras, propuestas, sucherencias y opinions.

domingo, 15 de marzo de 2020

En ascuitando: Exiliada multitud, de Valira

A sobén, quan un buen grupo s'esfa, nos deixa a muitas popiellas d'a suya mosica. Pero muitas vegadas i hai atras bandas que prenen lo testigo, u que con toda la experiencia ganada en ixos anyos empecipian un nuevo prochecto. En lo tiempo que vivimos agora ye por cada dia mas raro de veyer collas que blinquen la decada d'existencia. Los mosicos van cambiando y mutando los suyso prochectos y la mosica que fan se va tamién barrachando y trobando nuevos camins.

De La Raíz, en surtioron tres nuevas bandas: Nativa, Ciudad Jara y Valira, los autors d'a canción que hue traduzco. Pa yo, la millor d'as tres con muita distancia. Lo suyo primer disco "Ecos de aventura" nos proposa diez temas que no tienen pierde con un soniu muit personal pleno de guitarra solista. Juan Zanza, lo suyo cantaire y compositor contrimuestra tot lo talento que tien. 

"Exiliada multitud" charra d'as migrants, d'a promesa d'un mundo millor y de trobar a faltar la tierra propia. Un tema bien actual y capable d'emocionar a qualsiquier persona con sentimientos.

Exiliada multitut

Camino sobre las galochas que belún deixó
Con la ilusión d'un mundo millor
Que tierra nueva torne honor
Que la chusticia no ascuita y tampoco no mira
Y la fambre fa mal mesmo en l'amor
Y las maletas zarran feridas.
Han lapidau lo futuro d'o luitador
Fa mal aguantar la respiración
De no dormir pensando en la tuya ulor
Y no ixuplido que aquí te churé la vida
Nomás te demando una condición
Que no me sigas en ista fuyida
Tanta distancia que cuesta de veyer
Qualcosa mormosteya que tornaré
A visitar la mía tierra prometida
Con una riseta achiquida y t'alcanzaré
Te prohibiré dubdar
Que soi canso d'esmachinar
Qual ye la sabor d'a libertat
Luego seremos cientos y tu
Vives adintro d'ixe lurte
Portiando virtut
Siento que ista cruz
La exiliada multitut 
Va en busca de luz
En la mia arribada a ixa placha ondeya sinyal
Y fa ulor d'oasi y redención
En iste costau d'a muga
Una promesa que ye cierta pero a mida
D'os que viven d'o soniados
Y d'a seteguera que tanto asesina
Cada maitín te miro entre la marea
Por si mentirés en decir-me adiíos
Y me rescatás d'ista odisea
Que lo paradiso s'embolica en una mochila
Setemos tanto como un millón
Y l'horizont en la nuestra nineta
Tanta distancia que cuesta de veyer
Qualcosa mormosteya que tornaré
A visitar la mía tierra prometida
Con una riseta achiquida y t'alcanzaré
Te prohibiré dubdar
Que soi canso d'esmachinar
Qual ye la sabor d'a libertat
Luego seremos cientos y tu
Vives adintro d'ixe lurte
Portiando virtut
Siento que ista cruz
La exiliada multitut 
Va en busca de luz
Quiero tornar a veyer las tuyas carreras, cada camín d'ixos puestos
Tocar la tierra tuya y cada detalle, l'arbol que te i tallé.
He conoixiu sonius y bisas, a on que lo futuro tamién s'improvisa
Un mapa y un corazón d'aventura,
Captura sin nombre y que arden aprisa
Seremos cientos que tornan a veyer, cada camín que fan las tuyas carreras
Tocar la tierra tuya y cada detalle, l'arbol que te i tallé.
Luego seremos cientos y tu...



martes, 10 de marzo de 2020

Polonia y manuals pa l'aragonés. Tierra de barrenaus 6x14

Mina de Wieliczka
(Foto: Armando)
Dimpués de dos especials, sobre lo carnaval y sobre las nominacions d'os premios d'a mosica aragonesa, tocaba tornar t'a normalidat y fer un programa standard, con la mesma mecanica d'ista temporada que ya ye esmediada. Y bi torno con temas bien cutianos en toda la trachectoria d'o programa: viaches y l'aragonés.



En la primer parte, Armando nos charrará d'o viache que fació por Polonia. Astí podió conoixer bell campo de concentración nazi d'a II Guerra Mundial. Tamién le vagó de visitar una mina de sal d'unas proporcions como poco sorprendents. Una experiencia bien intresant y con recomendacions pa qui sigatz pensando en visitar ixe país.

En la segunda, tos recomiendo cinco obras pa treballar con l'aragonés. Prou que podría recomendar-ne muitismas mas. U atras cinco. Pero me decidié por istas porque son las fuents con que mas treballo y a on que goso de buscar quan tiengo dubdas u qüestions a solucionar. Historia d'a luenga, gramatica, vocabulario y ortografía son beluns d'os aspectos que tractan.

En la parte mosical, tendremos una nueva canción Lololo d'una d'as collas mas Lololo que haigan existiu y que, por desgracia, m'entere de que ya no seguiban chuntos documentando-me pa lo programa. Les trobaré a faltar. La canción d'o programa ye d'una banda que visitará Zaragoza iste mes d'abril y que tien rusient un nuevo disco que sale agora en marzo. Uns clasicos d'o rock que siguen con firme rasmia dimpués d'a-saber-los anyos de carrera.

Aspero las vuestras opinions sobre totz los contenius d'o programa y que, si tos fa goyo, lo compartatz, difundatz y recomendetz a tot qui le puedar intresar.

Programa #73