jueves, 26 de julio de 2007

Como prenzipiar a chugar a Magic

Mirando por o YouTube ha trobau iste chiquet bideo an que s'amostra como prenzipiar a chugar a Magic. Ta toz os que meten faltadas en os comentarios d'o blog (que ye de dar que no publico), ta toz os que me clamaz friki (con razón) ta toz os que no sabez mica de Magic, ta toz os que cada begada que en escribo tos adedico iste bideo. Ye en anglés pero estoi que lo entenderez. Y si sabez bella cosa de Magic tos n'arreguirez asabelo...

De chuezes cristianos

En istos diyas ha aparexiu una notizia que de seguras abrez sentiu. Un chuez de Murzia ha negau a custodia d’a suya filla a una muller por estar lesbiana. En a sentenzia diz que a muller abrá d’eslexir entre a parella suya u a suya filla. Como ye de dar asoziazions de mullers y de omosecsuals l’han denunziau. Iste chuez no ye a primer que’n fa. Fa años, clamó a la polizía porque en una placha an que yera él bi eba dos mullers espulladas y el sentiba que “le faltaban a o rispeto”. Seguntes diz a notizia de Telezinco y como yera d’asperar iste ombre parix que ye de l’Opus Dei.

Fa bels pocos diyas a unatro ombre le sacón a custodia d’o fillo suyo (por agora) por lebar-lo a correr os toros en San Fermines. Bels diyas dimpués le fazión bella mena de omenache en una plaza de toros.

A la lesbiana no parix que baigan a fer-le-ne. A lesbiana no mete en periglo a la filla suya y, en primeras, no bi ha garra motibo ta dudar d’a suya capazidat como mai. Pero en iste “glorioso” estau an que os chuezes son dioses, an que sectas como l’Opus Dei tienen un granizo poder, parix que ye más perigloso ta os ninos que mai siga lesbiana a que los leben a correr debán de animals de asabelo quilos amostrando-les por o camín como se maltrata a un animal. Que poliu!

O fundamentalismo catolico ye más furo que nunca no eba estau. Tien razons ta estar-ne pos cada diya son más plateras as suyas trazas de raso mafiosas. Han de amagar terne que terne as barbaridaz que fan os mosens t’os ninos dando fascals de diners a las familias que tienen a balura de denunziar-les. Se son quedando solencos y les cal trayer monchas y mosens de Latinoamerica. As ilesias son buedas y, en tot caso, parixen asilos. Y a clau de tot, y por lo que más s’encarrañan ye por l’amostranza. En un estau an que han dominau l’amostranza de chenerazions y chenerazions de ninos en a medrana a dios, en o nazionalcatolizismo, en a intoleranzia enta otris, en estar bien chusmesos sin pensar mica, l’amostranza ye l’unico cado que les queda ta no acotolar-se y aber de fer o paramento y prenzipiar a treballar de berdat.

D’atra man, y como o mesmo dios, os chuezes parixen personaches intocables. Pueden fer cualsiquier barbaridat que no dixarán de treballar nunca. Como muito les imbiarán t’atro puesto y au. Iste mesmo chuez estió treballando en Uesca fa tiempos an que tamién fazió beluna d’as suyas. Pero, ai mozet!, son chuezes y nunca no pueden fallar. Porque si en podesen o mesmo sistema podría esclatar. Y porque buena cosa d’os puliticos han estudiau dreito (u economicas) y no ban a enrestir a os suyos amigos de carrera y a qui ye prebable que bel diya les aiga de chuzgar por pillar bels diners de malas trazas u especular u cualsiquier atro delito.

Y de lo d’o Chuebes, en charraremos atro diya porque creigo que en toda a istoria d’a zensura “democratica” no ye que una aneudota....

miércoles, 18 de julio de 2007

Dos cantas d'o Matarranya

China chana boi ascuitando con ficazio as cantas d’o disco Sons del Matarranya. Y china chana tamién boi trobando cantas sobrebuenas de mosicos que encara no conoxeba. A primera que quiero charrar y que m’emozionó malas que la sentié por primer begada ye de Los Maellans y se tetula “Aragó”. Siempre me fa mutismo goyo que se charre d’Aragón en catalá, más que más si en charran bien. Y ye que ista canta ye un siñal bistero de l’amor a Aragón que tienen a los menos istos maellans an que, en o estribillo dizen:

Aragó, Aragó, és la terra a on vam nàixer los dos.
Aragó, Aragó, a la terra treballo jo.


Una canta apegada a la tierra y a os treballos d’o campo en un tono que te dixa a glarimeta en momentos de surtir.


L’atra canta ye una mena de carta a Desideri Lombarte an que l’esplica como ye Aragón agora dende una ambiesta prou pesimista pero bien reyal. La fa Angel Villaba y ye d’autulidat de raso. As dos zaguers estrofas dizen:

A les Corts Aragoneses han fet un nou Estatut i amb els temes de la llengua ningú s’ha banyat lo cul. Sol la junta aragonesa ha blasfemat en orgull: catalá i aragonés són patrimonis comuns!!
Al president Macelino tal com faria el PP quan li parles de la llengua ni tan sol vol perdre temps. Cada vila té una parla i la historia es repeteix: A Casp parlen caspolino i a Calanda calandés i a les viles de la Franja: Qui sap com parlem aquells? Per la Dreta és xapurriau, per al PSOE és lo mateix.

Y remata con l’estribillo:

Ja veus amic Desideri per casa tot com abans: una esquerra que fa figa i una dreta intolerant.

Chufla, chufla....

Lebo bels poquez meses pedaliando y ya me he trobau con cuasi tot. Como deziba fa meses he trobau tot un nuevo mundo con isto d’a bizi. A qui no l’aiga pillau nunca le combido a que faiga una prebatina bel diya d’istos. Ixe diya rezenté a parti poetica y polida d’ir en bizi, pero tamién cal rezentar as cosas malas, que bi’n ha. Güe, en pasar o puen de Santiago ya m’ha pasau la rematadera. He pasau lo puen por o carril normal, que compartimos con os autos, pero malas que prenzipiaba o carril bizi me i he cambiau ta ir más seguro y no fer tanto a tana a os autos. Con o semaforo berde ta yo (ta las bizis) he prenzipiau ha pasar y ¡m’ha chuflau un auto!. M’eban chuflau por ir por a zera, que ya no lo foi por as piñoras que meten, m’han chuflau por ir por a calzada (ambute bezes) pero chuflar-me por prebar de cruzar a carrera por o carril bizi y con o semaforo en berde ta yo…. Que quieren os autos? Nian en os cuatro metros de carril bizi que ban de garra puesto ta garra cabo nos rispetan. A uno, que antimas de ziclista tamién aduga autos, prenzipia a aganar-le chunir-se a os bulcadors. Si bel matután d’os que chuflan a os ziclistas faigan lo que faigan ye leyendo isto dixa de fer-lo, coñe!

lunes, 16 de julio de 2007

Acampada Jove 2007

Iste cabo de semana estié en l’acampada jove organizada por JERC. Que imbidia i pasé! Si en Aragón estasenos capables de fer cualcosa parellana! Milenta chobens de toda mena en un festibal de mosica con un más que platero conteniu pulitico. Milenta de chobens charrando a suya luenga. En Aragón somos muitos menos, ixo ye de dar, pero agora mesmo no creigo que podamos soniar sisquiá con fer un festibal an que s’achuntase un zinqueno d’a chen que bi eba (que ye alto u baxo a proporzión de poblazión que tenemos aquí contimparada con a catalana).

Ye berdat que a más gran parti d’a chen que i yera, bi fuón más que más por os conziertos y que les importaba igual que ixo l’organizase JERC u CocaCola. Pero, con tot y con ixo, estar en ixe ambién y conoxer-ie a chen que sí tien buena cosa d’inquietuz puliticas puede fer muitisma más onra que os programas puliticos que nunca no se cumplen, mitines a rebutir d’aplaudidors u fateras parellanas.

En o trestallo mosical, Ojos de Brujo m’aburrión un poquet, pero ye que ixa mosica me cansa ascape. Reconoxco que son buenos ta qui les faiga goyo. Dr. Calypso y Moon Invaders, que tasamen los eba ascuitau, increyibles. Berri Txarrak consiguión, estando nomás que tres, fer blincar a asabelo chen. Sobrebueno direuto lo suyo. Y qué dezir d’Obrint Pas, que amás de dar-nos esprisions a os aragoneses, continón fendo lo que millor fan: un conziertazo reibindicatibo, dibertiu y boriner de raso. Os siñals aragoneses de qui los i portemos se beyeban cuasi más que no los catalans y ye que u istos son muito jautos, u son masiau feitos a beyer a Obrint Pas.

A zona d’acampada no yera guaire buena y t’ebas d’espolsar a palla terne que terne, pero ya se sabe que en istas cosas rematas puerquizo. A lo menos bi eba un par de duchas ta escoscar-se una miquina. En Aragón ya tenemos ambute festibals chicorrons de mosica y cada diya aparixen nuebas ideyas. Cara ta setiembre ya se ye parando bella coseta, seguntes he sentiu por bel cabo, pero ya nos cale bella cosa como ista (en grandaria aragonesa). Chobenalla se miró de fer-lo fa dos años y, a tamas de que no estió lo mesmo y que a organizazión yera prou pior, yera o primer trango enta bella cosa millor (Caldría saber como estió a primer acampada jove). Cal dar muitos trangos más, pero estoi que l’aragonesismo d’os chobens amenista un festibal de berano antis con antis.

Una cronica de toda l'acampada la tenez en o blog Labrándonos en la sombra y d'o conzierto d'Obrint Pas en o blog suyo. Y ta rematar tos dixo un bideo d'o siñal nuestro bien alto en o conzierto (no tien soniu).

lunes, 9 de julio de 2007

Aragonés en o rete

Cuasi se me caye una glarimeta en beyer o bideo que abaxo tos dixo en o blog Estricalla (copiau de o blog “As tierras olbidatas”). Ye una mena de replega de meyos dixitals que treballan por l’aragonés. En bel puesto leyié (u bella persona me’n dizió) que l’aragonés yera a luenga que mayor presenzia teneba en o rete en proporzión a o numero de fabladors (encara que sisquiá sepamos cuantos somos de berdat). No sé si isto será berdat u no, pero lo que ye platero ye que cada diya somos más los que prebamos de fer serbir l’aragonés en o rete, siga ta lo que siga. Ya bi ha buena cosa de blogs en aragonés, paxinas webs, foros y asinas asinas. Y ye que en un país como o nuestro an que somos pocos y cadagún en un cabo diferén isto d’o rete ye una sobrebuena ferramienta. Tamién fa buena onra a toda ixa chen que aprende aragonés pero dimpués no puede charrar-lo con dengún. Y, last but not least, que dizen os anglofablans, ta la diaspora aragonesofablan, estoi que tamién ye una traza de continar comunicaus con o país suyo. Tos dixo con o bideo, tos combido a que, china chana baigaz besitando todas as adrezas que i aparixen y dende aquí proposo a toda a chen que i sale y, más que más, a toz os bloggeros, a prenzipiar a parar una trobada cara t’o curso benién.



viernes, 6 de julio de 2007

Tinticola de mai

Toz os beranos, ya mesmo en primabera, tenemos a los saputazes d’a mosica charrando sobre cual será a “canta d’o berano”. Con istas cosetas rematamos fartos d’ascuitar en bars, locals, peñas, berbenas y asinas asinas a King Africa, a las cuatro recauchutadas que pertoquen u cualsiquier fatera que Sony, DRO u qui siga (con a bendizión d’a SGAE, prou que sí) diga que nos ha de cuacar. Como ta yo lo berano ye a estazión de l’año an que dixo de carrañar-me con tot lo que se fa mal (en la mida que ixo ye posible) a la fin me trobo siempre bailando a canta d’o berano y lo que siga menister. Pero, debán d’as cantas d’atros años como “Opa, yo vi asé un corrá”, Boooooomba y atrás fateras parellanas, iste año bi ha una asperanza d’ascuitar una buena canta d’o berano. Soi fablando de “Kalimotxo de Mamá” que de seguras que muitos ya abrez ascuitau. (Grazias a Arale, que me la imbio fa tiempos y no la sentié dica ayer). Ni Tata Golosa, ni Guararey y prou que no o p*** Koala pueden luitar contra ista kalimotxera.

A la fin una canta que no ye maquinera, que no charra d’a placha (remeraz o “polo de bombón” d’Ixo Rai?) y an que no salen cuatro sanselas sobatendo o suyo “cucu”. Grazias Pablo Carbonell por dixar-nos ista alfaya!.

Y ta qui digan que a canta pude y que no tien calidat, pos talmén tiengan razón. Como una d’as cosas t’as que creigo que ha de fer onra a mosica ye ta dibertir-se y pasar un buen ratet, pos ista pieza ye sobrebuena ta ixo. Tos dixo con o bideo y si querez a canta en MP3 la podez baxar de Kukuxumusu.Entalto o Kalimotxo!



miércoles, 4 de julio de 2007

Cronica d'A Enrestida y Piedrafita

Bels diyas tardi, pero creigo que cal dezir bella cosa d’iste cabo de semana que estió prou bien. Prenzipiaba o biernes con a charrada que eban presto a chen de A Enrestida en o local suyo sobre os 300 años d’os Decretos de Conquista u de Nueba Planta (como nos i dizión que tamién se clamaban antismas). I estiemos cuasi cuaranta personas (datos de Labrándonos en la sombra) en una charrada que nomás s’eba publizitau que por internet y o boca a boca que cada diya tien más poder. Mientres cuasi dos oras Daniel y Lorién esplicón tanto o feito mesmo d’os Decretos y a situazión d’antis y de dimpués como o xublido sistematico d’istos feitos en a istoriografia española – españolista. Dimpués d’a charrada bi estiemos un buen ratet fendo preguntas y platiquiando sobre bels temas que i eban surtiu: a istoria de l’Aragón independien, l’amostranza d’a istoria d’Aragón u mesmo a bisión anarcosindicalista d’Aragón. Soi estau en asabelas charradas sobre istoria, pero pocas m’han feito tantismo goyo como me’n fazió ista. Mesmo o luengache y as trazas de charrar estión toda una nobedat debán d’os costumbres que tenemos de beyer a catedraticos fendo clases machistrals. As mias felizitazions a A Enrestida y a Daniel y Lorién. Si toda a chen treballase asinas...

Con reseco y bien canso marchemos enta Piedrafita, an que se feba a XIV Trobada d’escritors en o Pirineo y tañeban Lurte y La Orquestina del Fabirol. Dimpués d’entibocar-nos un par de begadas de carretera i pleguemos. Lurte fazió un pasabillas bien pincho y nos enfolgón con bellas cantas nuebas. Entre os traches d’almugabars y o lugar, que ye bien majo, parixeba que estases en o sieglo XII si no estase por os autos, y ixas chicotas cosetas. Dimpués d’una buena zena que nos combidó a organizazión, tañeba La Orquestina del Fabirol. No boi a esplicar-ne guaire porque creigo que no cal. Si qui leiga isto no ye estau nunca en un conzierto d’els, que i baiga antis con antis, que no le ferán burro falso. A l’atro’l diya yera escruxinau d’os bailes que me i fotié... Astí dión un dato que no conoxeba y que ye un siñal de por do ban a ir as autuazions d’a Expo zaragozeta. En a Expo de Sevilla La Orquestina estión achustaus mientres 20 diyas. En Hannover, diez. En Zaragoza, dica agora, zero diyas. Ni els ni garra atra colla de folk aragonés. A Expo a yo rai, pero ya que la ban a fer de todas trazas y a estricallar-nos a ziudat, que a lo menos balga ta amostrar bella cosa d’a cultura nuestra. Ista no ye que atro siñal d’a bergüeña que bi ha en seguntes que dembas y partius d’a nuestra identidat y d’o nuestro país. O xublido que charraba antis y que’n charrón Daniel y Lorien en a charrada d’o biernes.
Asperemos que tot lo berano contine asinas...