lunes, 23 de julio de 2012

Economistas mentirols

Articlo orichinal d'Andreu Barnils, publicau o 23 de chulio en Vilaweb.


Economistas mentirols.

Vivimos en una estada monumental que le decimos economía. Ye chusto agora que, empentaus por a brutal reyalidat arredol de nusatros, prencipiamos a dispertar. Me pareix que no soi solo en decir que m’he trusquiu mentiras d’os economistas d’una traza perén dende fa decadas. Por eixemplo, a de l’orichen d’os diners. Regular que tamién tos lo hetz preguntau. ¿D’a on vienen os diners? ¿Porqué se inventoron? O 99 % d’as respuestas que recibitz dicen: antismas no bi heba diners, a chent s’intercambiaba cosas. Ye o famoso Mito de l’Intercambio, un d’os mitos más estendillaus d’a planeta Tierra. Dende l’Asia Central dica la Marina Baixa tot o mundo piensa igual. Y nos entibocamos.

Ye prou con ubrir un libro de texto universitario de primer curso d’economía y bi viyeretz que diz que antis d’os diners tot lo intercambiabanos. “Te cambio un arco por dos flechas”. “Te cambio a barca por o carro”. O inconvenient, se i diz, ye que ista situación yera muito incomoda y pesada. Poco practica. Antimás, podeba pasar que tu quereses as flechas d’o vecín, pero ¿qué pasaba si el no quereba l’arco? Alavez hebanos de mirar una tercer persona que nos fese de puent. Tot ixo s’embolicaba. Os diners, alavez, naixioron ta fer-nos más facils as cosas. Un gran trango enta debant.

O gran espardidor d’ista teoría ye Adam Smith, considerau o pai fundador d’a economía. Smith mesmo situaba ista suposada Tierra de l’Intercambio primitiva entre os aborichens norte-americans. Pero lo malo ye que han pasau más de doscientas anyadas dende Adam Smith y encara no s’ha trobau una sola tribu d’indios norte-americans que funcione d’ixas trazas. ¡Ni una! Dimpués se comprebó que, efectivament, os indios norte-americanos que’n charraba Smitg, os miembros d’as Seis Nacions, no feban servir os diners, pero tampoco no intercambiaban cosa. No, ells basaban a economía en casa comunals, enormes almacens a on que alzaban os biens de totz. Si te caleba un arco, no lo cambiabas por unas flechas; ibas t’a casa comunal y en pillabas un viello y te’n feban un nuevo. Más tardi se’n troboron más culturas que viven sin diners, y con economías diversas, como as alazetadas en os presents u, más que más, en o vivir a credito. Lo viyeremos en l’articlo de maitín. Pero en garra caso no son economías alazetadas en l’intercambio.

Alavez ni Smith, ni os economistas d’a tendencia mayoritaria actuals, no han rectificau a teoria sobre l’orichen d’os diners. De feito, ¡ye a teoría que s’explica en as universidatz!. Increyible, pero cierto. Les be d’intresar, a ells y a la suya ideyolochía, que nos veigamos nusatros mesmos como unos sers con una tendencia natural ta l’intercambio. En qualsiquier caso, ye una teoría de bruixos: no s’aguanta.

L’intercambio, pues, ¿a on pega? L’intercambio, seguntes lo que explican os antropologos que lo han visto en acción entre pueblos primitivos a on que os diners no son apareixius, se da nomás entre tribus extranyas u enemigas. No ye a base d’a suya economía, so que a excepción. Os antropologos describen scenas brutals, reyalment sanguinarias, porque a causa d’as diferencias u malentendius entre extranyos y enemigos, l’intercambio puet rematar con sangre. Por ixo se preba de fer de l’intercambio bella mena de borina, con mosica, bailes, virolla y prou que sexo, cosa que calma os animos y facilitca l’intercambio. ¿Tos sona? Ye un centro comercial. Sí, femos igual como os hombres primitivos, y quan imos a mercar iphones a uns desconoixius d’Illa Diagonal nos calman con filos mosicals, y nos ufren trozos de queso en servillas de plastico. Y nomás cal viyer que as putas fan l’agosto mientres a Feria Construmat ta parar cuenta que o sexo encara i tien un papel clau. Creyetz-me, bi ha atras trazas de fer-lo. No tenemos porque tractar-nos d’enemigos u extranyos entre nusatros.

Agora, en 2010, David Graeber ha desfeito d’una traza machistral, total y finitiva, a teoría d’Adam Smith sobre l’orichen d’os diners, y a tot isto que plego d’explicar lo he aprendiu d’ell y de la suya obra, The Debt. The First 5.000 years. Ya dicié que nomás soi un espardidor. De feito, Graeber replega teoría explicadas fa más d’un sigelo por antropologos como ell, u diplomaticos como Mitchell-Innes, l’hombre que Graeber diz que ye o suyo gran precursor. Siga como siga, dengún no le fació caso. A Graeber, en cambio, un hombre de Yale, chenio de tot, hombre encantador y mica fanatico le prencipian a fer caso.

D’o suyo libro, espardiu por o New York Times, afalagau por o Financial Times, y que mesmo o Wall Street Journal en ha dau treslada, ya se’n han vendiu más de 100.000 exemplars (fa pcoo, 40.000 en Alemanya). A cosa irá a más. Pocos meses dimpués d’o suyo libro, a dentrada d’a parola ‘diners’ d’a Wikipedia en anglés ya l’han esmendada como error, cosa que no han feito encara as versions portuguera, catalana u castellana (NdT: En a Wikipedia en aragonés tampoco no s’ha cambiau, encara que no se i charra d’os suyos orichens). Manimenos, no creigo que ta setiembre os profesors d’economía de primer de carrera cambeen a traza que tienen d’explicar una cosa tan alazetal como l’orichen d’os diners. Y asinas tendremos una nueva fornada d’economistas formaus en as creyencias meyo relichiosas d’Adam Smith, un hombre qui creyeba que ‘una man invisible’ (¿a man de Dios?) interveniba en o funcionamiento d’a economía. Literal. Asinas imos y ye responsabilidat nuestra no fer caso d’un hombre que ya fa doscientas anyadas que visten de sciencia a suya ideyolochía.

miércoles, 11 de julio de 2012

Sobre a homeopatia


Preixina que maitin tiens un examen. Te yes quedando dormida de tot y no quiers porque encara te falta d'estudiar. No sabes o qué fer y preguntas a quatre amigas. Una te diz de fer-te un café. A cafeína t'aduyará a estar-te dispierta bell rato más. A segunda te diz que pilles una gota de café, la chites en un vaso d'augua y te bebas ixe vaso. Una tercer te diz que te prengas un somnifero y una zaguera te diz que prengas una parti tan chicota como puedas d'ixe somnifero, la chites en un vaso d'augua y te bebas ixe vaso. Cuento que todas feríanos caso a la primer amiga. En os atros tres casos, no continaríamos dispiertas u, a lo menos, no por o que nos hemos preso.

Pues asinas, si fa u no fa, funciona a homeopatía. O café sería o remedio scientifico contra o suenio. O quatreno sería o remedio homeopatico (1) y os atros dos eixemplos me servirán ta charrar sobre dos principios d'a homeopatía: similia similibus curantur (lo parellano cura lo parellano) y a ultradilución.

¿Porqué iste post?
Quan sentié charrar a una companyera a primer vegada sobre a homeopatía, creyeba que simplament yera una fatera que ella heba ascuitau en bell puesto new age y que l'heba feito goi. No creyeba que guaire chent la prenese ni que representase garra periglo. Manimenos, en pasar o tiempo, he visto como muita chent la fa servir. Chent con estudios, cultura, y mesmo muitas personas con formación scientifica. Prou que tamién he visto a muitas personas d'ixe mesmo perfil ir a que les leigan as mans, as cartas u leyer o suyo horoscopo. A la debandita companyera tamién l'habié d'explicar porqué l'horoscopo no tien mica base. Creigo que ye important que qui sabemos que as personas son estando timadas, denunciemos ixe timo. Asinas que m'ha pareixiu important denunciar a homeopatía, un d'os mayors timos d'a historia. En rematar isto cuento que no feré cambiar d'opinión a dengún. As relichions, a espiritualidat y as creyencias ye lo que tienen: que por muito que sigan insostenibles a chent no deixará de creyer en ellas. Pero si nomás una persona le foi pensar-ne u investigar-ne u si consigo que beluna no deixe o suyo tractamiento medico por a homeopatía, habré conseguiu prou.

¿D'a on surte a homeopatía?
A homeopatía no ye garra disciplina milenaria traita d'a China, ni se basa en a naturaleza u plantas naturals. No ye medicina natural como muitas creyen.

A homeopatía ye un invento d'o medico Samuel Hahnemann (1755-1843), en un tiempo a on que a medicina scientifica yera quasi inexistent. A on que a la chent se le curaba, d'entre atrás trazas, a pur de sangrías. Por una experiencia personal, Hahnemann prencipió a desembolicar lo que hue clamamos homeopatía basada en o principio de similia similibus curantur (lo parellano cura lo parellano). Iste prencipio sostiene que “lo que puet creyar un conchunto de sintomas en una persona sana puet curar a una malauda que tienga ixe mesmo conchunto de sintomas”. Por iste mesmo prencipio si tiens suenio, lo que has de fer ye prener un somnifero ta remanir dispierto (amiga nº 3) u dar-le biera a una persona ta que se le pase a zorrera. De tot contra o sentiu común y tot lo que a humanidat conoix sobre a sciencia, no?

A homeopatía tien antimás un atro principio alazetal. Ixe prencipio diz que contra más diluyida siga una sustancia más potent ye o suyo efecto. En l'eixemplo d'o café, aplicando nomás iste prencipio tendríanos a l'amiga nº 2 que nos da café diluyiu porque a cafeína tendrá más efecto si ye diluyida (como todas hemos comprobau en a vida cutiana). Si aplicamos os dos prencipios -lo parellano cura lo parellano y contra más diluyida siga una sustancia más potent ye- tenemos, abradabra, "medicina" homeopatica (“amiga” nº 4).

¿Como se fa un “medicamento” homeopatico?
Seguindo con o razonamiento que hemos feito antis y con l'eixemplo. Queremos fer una producto homeopatico que nos faiga dormir: un somnifero homeopatico. Con a lochica homeopatica preneremos cafeína y augua. Disolveremos una parti de cafeína en 10 d'augua y lo sobateremos. Agora cal pillar una chisla d'o liquido que resulta y disolver-la una atra vegada en 10 d'augua. Sobater. D'o liquido que resulta (se suposa que bi habrá 1 parti de cafeína por 100 d'augua) se prene una chisla y se disuelve en 10 d'augua. Y asinas todas as vegadas que queramos. Quantas más vegadas lo faigamos, más potent ye o “medicamento”. Podetz prebar-lo en casa. Talment prencipietz a tener suenio por lo aburriu pero qualsiquier que piense meyo segundo en iste proceso sabrá que, ya en o primer vaso, no ye bebendo que augua. No digamos en o trenteno vaso, que ye lo  que venden interpresas como Boiron.

Homeopatía 2.0 y a memoria de l'augua
O mundo ha cambiau muito dende o sieglo XVIII. Si Hahnemann estase naixiu d'o sieglo XX y hese estudiau medicina, a homeopatía prebablement nunca no hese existiu. Pero ya existiba y bi ha muita chent que viviba y vive d'ella. Como no tien garra alazet scientifico y a qualsiquier que se ature a pensar dos segundos le pareixen una fatera os principios filosoficos d'a homeopatía, habioron d'inventar un nuevo principio. Una nueva explicación a porqué a homeopatía se suposa que funciona en contra de tot lo que sabemos d'a sciencia y d'a naturaleza.

Ixe principio nuevo plegó d'a man de Masaru Emoto, naixiu en 1943 y graduau en Relacions internacionals por Yokohama y Doctor en “medicina alternativa” (siga lo que siga ixo) por a Univesidat internacional ubierta d'a India. Emoto sostiene que l'augua tien memoria, que remera as sustancias que bi ha habiu disueltas en ella y que ye sensible a las emocions humanas. ¿Base scientifica? A mesma que o tarot, os horoscopos u a culomancia.

¿En qué basa ixa teoría? Basicament o experimento consiste en pillar dos botellas d'augua. En una escribe parolas polidas como “paz” u “alegría”. En l'atra, de fieras, como “guerra” u “pena”. Dimpués chela augua d'as dos botellas y triga cristals (los que l'agana) d'as dos muestras. Diz Emoto que los cristals d'a primer botella son muito pinchos y los d'a segunda muito fieros. Aturatz un inte y pensatz-ne (tic tac, tic tac...). Cuento que tos habrán surtiu bellas preguntas como ¿qui diz si son polius u fieros? ¿como s'eslixen os cristals? ixa mesma augua habrá pasau antis por atros puestos ¿porqué no remera ixas emocions?... y asinas asinas. Tamién bi ha variants de l'experimento encara más marcianas como meter-le a una mosica de Mozart y a atra un charrazo de Hitler.

Prou que os experimentos que fa no tienen garra control scientifico ni han estau contrastaus por garra persona independient. Masaru Emoto, manimenos, ha conseguiu con istas “teorías” alazetar a homeopatía y antimás fer-se bien rico. Os suyos libros se venden como churros. De feito conoixié a iste hombre fa ya muitos tiempos en una caseta d'a feria d'o libro a on que una persona d'una asociación ecolochista me lo prebó de vender como bella cosa revolucionaria. Tamién cobra bien de diners, prou que sí, por as suyas charradas y mesmo vende augua “tractada” a o pre de 140 euros / litro (35 dolars más gastos d'invio por bell poco más de 200 ml). 

Dende fa tiempo, a teoría d'a memoria de l'augua s'ha barrachau con a homeopatía y muitas explican que a homeopatía funciona porque remera a sustancia que tenió disuelta. Encara que la remerase tampoco no funcionaría, pero bueno....

¿Porqué bi ha tanta chent que consume homeopatía?
A homeopatía se popularizó primerament, en un tiempo que a medicina scientifica quasi ni existiba. Os tractamientos que bi heba yera dolents y asoben yeran piors que a propia malotía. A homeopatía no feba empiorar a lo pacient. De feito no feba – ni fa – cosa. A lo menos lo pacient teneba l'asperanza de que a “medicina” no lo matase ni le fese mal. Y siempre bi heba, como bi'n ha hue, remisions espontaneas.

Hue a medicina scientifica, y a sciencia en cheneral, ye prou enantada. Sabemos muito millor como funciona a biolochía y a quimica. Sabemos como interactuan os compuestos y como i reacciona o cuerpo humano. De feito, si no lo sabesenos, no seríanos aquí agora. A medicina scientifica ha feito creixer a nuestra asperanza de vida y a calidat d'a mesma a rans que nian podeban preixinar en tiempos de Hahnemann. Pero muitas personas desconfitan d'a medicina scientifica.

No sé en atros puestos, pero en o mio entorno, que son qui leyen iste blog, cuento que ye por a masiau cutiana mala praxis de bellas medicas y farmaceuticas. Prou que se fan cosas mal, que recetan cosas que talment no nos calen, que as farmaceuticas se fan ricas con a dolor y a muerte de millons de personas arredol d'o mundo y mesmo talment siga verdat bella conspiranoia farmaceutica y disenyen virus ta dimpués vender as curas. Pfizer u Bayern son o diepl, d'alcuerdo. Pero que ixo no tien mica a viyer con que a homeopatía funcione u no, u con que l'ipuprofeno funcione u no.

A homeopatía ha conseguiu tener muitas seguidoras gracias, en a mia opinión a atros dos factors. Uno: que no tien efectos negativos. Ixo ye porque de feito, d'efectos no'n tien. Ni negativos ni positivos ni de garra mena. A segunda: una buenisma campanya de marketing y buenos contactos. Por as mesmas razons que se viedó en o suyo diya a Power Balance y s'obligó a qui la fabricaban a tornar os diners, s'habría de viedar a homeopatía. Pero a Power Balance yera una chiqueta gran interpresa y a homeopatía ye tot un negocio embrecau en os sistemas sanitarios de meyo mundo.

¿Qui fabrica homeopatía?
Ya viyetz que la podetz fer en casa vuestra. No ye guaire dificil. Pero bi ha una interpresa que fa buena parti d'as pindolas que podemos mercar en qualsiquier farmacia. Se diz Boiron y ye un “laboratorio” naixiu de Francia con siedes por tot lo mundo y que en 2011 tenió un esquilmen de 42 millons d'euros. ¡Vendendo pindolas de zucre!. Con ixas cifras no ye raro que ista anyada no le haiga importau pagar 12 millons de dolars en Estaus Unius ta aturar as denuncias por publicidat enganyosa.

Como qualsiquier transnacional cudia bien de que o suyo negocio s'esparda por tot. Dica no fa guaire te podebas conseguir un titol d'homeopatía en tres minutos en a web de Boiron. Como ixo yera una conya marinera lo sacaron d'a web. Por cierto fa bells pocos diyas facié ixe mesmo curso. Si lo hese feito fa dos anyadas agora sería titolau en homeopatía. Tamién s'adedica a financiar catedras de homeopatía en universidatz como a nuestra quiesta Universidat deZaragoza. No sé si beluna lo creyeba pero ya viyetz que Boiron no ye que una atra interpresa transnacional que, como atras farmaceuticas, paga ta amagar as denuncias contra ella, merca investigacions y da titols d'experto sin mica preparación a qui l'agana.

¿Porque a belunas “les funciona”?
Como todas as “terapias alternativas” a belunas “les funciona”. Ye igual como a chent que va ta la devinadera y “l'encierta tot” u “muitas cosas”. Ta tot isto bi ha explicación. A homeopatía funciona en a mesma mida que funciona l'efecto placebo. ¿Como sabemos isto? Porque a homeopatía y os placebos dan os mesmo resultaus en os experimentos de doble ciego. Como belunas no sabretz lo que ye ixo meteré un eixemplo: Tenemos tres collas de personas con una malotía. D'ixas tres collas a una le daremos un medicamento, a una atra un “medicamento” homeopatico y a una tercera le daremos augua decindo-les que ye o medicamento. Denguna d'as personas de denguna d'as tres collas sabe lo que le dan. Denguna d'as personas que dan os tres “medicamentos” saben lo que ye dando. Por ixo se diz de doble ciego, porque evitas que as personas que son en o experimento puedan influyir sobre o resultau d'o mesmo.

¿Qual ye o resultau? As personas d'a colla que l'han dau o medicamento real sanarán. Bellas personas, un chicot porcentache X, d'a colla tractada con homeopatía sanarán. Y bellas personas un chicot porcentache Y, d'a colla tractada con augua sanarán. Pues en totz os experimentos feitos X ye alto u baixo igual como Y. En beluns un poquet más altero, en belatros un poquet más baixo. Conclusión: Os efectos que tiene sobre as personas a “medicina” homeopatica son indistinguibles de los que tien un placebo. En reyalidat no. A homeopatía cuesta diners y os placebos no.

Remato lo post con dos videos que aspero que tos faigan goi y que son muito más amenos que iste catén de quatre pachinas (en OpenOffice) que m'he fotiu. Deixo bells vinclos que tos pueden fer goi y tamién con  dos zaguers qüestions:
1.- Si creyes en la homeopatía a yo rai. Ye a tuya vida y os tuyos diners. Igual como si te fas cristiano u vas t'o tarot todas as semanas. Pero, por favor, nunca no deixes de fer-te as medicinas reals por prener homeopatía. Prene-la tamién si quiers, no te ferá garra mal (ni garra bien), pero no deixes l'atra medicación.
2.- No pienso publicar GARRA anecdota de “a yo me funciona”. Os casos particlars le'n comentatz a qui l'intrese que yo ya me'n he leyiu milenta por tot lo rete. Si tenetz argumentos, los publicaré prou que sí, pero no experiencias personals, por conmovedoras que sigan

James Randi explica a homeopatia:

Programa Escepticos sobre a homeopatia:



 

(1) Encara que, como se viye dimpués, caldría pillar una chisla d'o vaso y chitar-la en un atro vaso d'augua, y continar fendo ixo muitas vegadas ta que o remedio homeopatico funcionase de tot. Lo foi servir como eixemplo d'os principios d'a homeopatía.

viernes, 6 de julio de 2012

X-Claremont forever

En istos diyas que m'he estau de vacanzas, m'ha vagau de viyer muitas frikadas y leyer-ne más. Una d'ellas ye estada os dos zaguers volumens de X-Men Forever que publicaban aqui todas a serie de X-Men Forever 2 d'os Estaus Unius. Y como m'ha feito bien de goi pues he pensau de charrar-ne. 

Chris Claremont, ta qui no lo conoixca, estió o guionista de Uncanny X-Men (a primer y más antiga serie d'os X-Men) mientres muitas anyadas. De feito, en estió quasi dende o re-naixer d'os hombres X en 1976 dica 1991quan marchó de Marvel dimpués d'haber escrito os tres primers numers d'a nueva serie que se clamaba simplament X-Men, en una d'as millors historietas que nunca no heba leyiu. A suya marcha estió ta muitos toda una pena, pues os X-Men yeran suyos. Enreligaba os argumentos como no dengún. Feba unas historias que siempre t'aganaba de que salise o venient numer a viyer que se le ocurriba y fació muitos d'os millors personaches que Marvel ha teniu. 

Manimenos Claremont marchó por as suyas movidas con a editorial, en una puenda a on que tot lo mundo marchaba de Marvel (chunto con ell, en marchoron Jim Lee, Rob Liefeld, Marc Silvestri, Todd McFarlane, Whilce Portaccio y muitos atros, que t'a part d'alavez lo petaban). Anyadas dimpués tornó t'a Marvel a fer-ie atros guions siempre aintro d'o universo central Marvel. Pero fa poco a bell iluminau, u talment por proposa d'ell, ixo no lo sé, se le ocurrió reprener o treballo de Claremont a on que lo heba deixau: en o numer 3 de X-Men (a nueva colección). Chris yera libre ta fer lo que l'aganase, pues ixa historia prencipiaría en o numer 3 pero continaría como querese, pues iba a estar difuera de "l'universo oficial". Bella mena de macro What if.

(OS SPOILERS PRENCIPAN AQUÍ)

Y hibo si fació lo que l'aganó! En bells pocos numers mata a Wolverine, fa mala a Storm, intercambea os poders y as trazas de Rogue y NightCrawler, i torna a "Storm nina" d'antis de que la fesen creixer en Genosha quan la "X-tinction agenda" y asinas asinas un fascal de cambios que a fe a fe no le hesen deixau fer en o universo oficial. Antimás interactuando con muitos atros personaches Marvel como los Vengadors d'alavez (con Thor, Hawkeye, a Vision de color blanca, a Spiderwoman con o trache negro y Captain America), Nick Furia, Black Panther u Spiderman. I apareixen tamién muitos d'os personaches más miticos d'a serie como Mr. Sinister y los Marauders, os Starjammers, Sabretooth, os morlocks...

Se ha notau que ha teniu libertat ta fer lo que querese y ixo ye estau alazetal ta poder trobar unas historias tan buenismas y divertidas como as que ha feito Claremont en ista serie. En un inte a on que a los mutantes no les pasa que dramas y que pareixen más un exercito que una colla de superheroes, en un inte a on que Wolverine apareix en todas as coleccions de mutantes, de vengadors y de lo que calga (qualsiquier diya saldra en Transformers...) s'agradeix, y muito, que Claremont haiga feito tornar a historieta clasica mutante. Con a que yo me gronxiaba de chicot y con a que contino fendo sobrebuens ratos releyendo-las. Prou que dimpués de más de deciseis anyadas fendo comics de mutantes, a historieta clasica mutante nomas la puet fer ell.

Por criticar, criticaré dos cosas, que cuento que no son culpa suya: o nuevo vestuache de Gambit, con antiparras de sol, repentinau y con truqueta, que fan muita pena, y que a serie s'haiga rematau con quaranta filos argumentals sin rematar... Han tardau quasi vinte anyadas en que Claremont reprenese o mitico nº 3 de X-Men. Talment en 2032 Claremont reprenga o mitico X-Men Forever 2 #16. Sisquiá siga antis.

miércoles, 4 de julio de 2012

Hemos ganau

En sentindo iste maitin o EGM (Estudio Cheneral de Meyos) en a SER pareixeba que no bi hese garra atra radio en tot l'estau. Yeran os millors, heban puyau que me sé yo quanta chent que les ascuitaba y no teneban rival. No he sentiu atras radios, pero cuento que COPE u Intereconomía tendrían os mesmos mensaches. Igual como Publico bells meses antis de trancar a suya edición de papel, u qualsiquier atro meyo, importando igual os resultaus reals.Siempre que bi ha una enqüesta d'audiencias totz os meyos son os millors y os que más ganan. Mesmo en a SER deciban que Radio Olé yera radio de "mosica popular espanyola" más ascuitada que ye como decir que Radio Topo ye a emisora libre d'A Madalena más ascuitada.
En as eleccions pasa igual. Pase lo que pase totz os partius ganan u porque de verdat ganan u porque no pierden tanto como se pensaba u porque se quedan igual, pero enamplando a suya presencia en bell puesto.
 
Cuento que bi habrá muitos más eixemplos d'iste fenomeno a on que tot lo mundo gana y tot ye perfecto. Yo mesmo, quan teneba responsabilidatz aintro d'organizacions, en as notas de prensa destacaba lo positivo y amagaba u ignoraba lo negativo. Ye normal en o mundo d'a politica y a comunicación y tanto emisors como receptors d'o mensache conoixen y asumen ixa traza de funcionar. U a lo menos ixo habría d'estar asinas....

Lo que me preocupa ye si nusatras (y que cadaguna prenga ixe nusatras como quiera) somos conscients d'ixo quan damos un mensache. Me importa igual que digamos "Tierra de barrenaus ye o millor blog d'o mundo". Esfenderé como pueda todas as bondatz de Tierra de barrenaus, pero de vez seré conscient de todas as suyas debilidatz y de lo que reyalment ye TdB. Pero ¿qué pasaría si, a pur de repetir-lo terne que terne, de verdat me creyese que Tierra de barrenaus ye o millor blog? Tampoco no creigo que calga foter-se de zurriagazos a uno mesmo y penar que TdB pude y ye a mayor güenya d'a blogosfera, como si estase un cristian con o caten ixe de 'por a culpa mía, por a culpa mía, por a gran culpa mía...'.

Prou que cal decir siempre que hemos ganau. Que somos lechión. Que somos o más gran que lo mundo haiga conoixiu nunca. Pero lo que no nos cal ye creyer-nos-lo. L'autocritica y l'autoconoiximiento ye l'alazet de qualsiquier movimiento social que se diga revolucionario y que mire a chusticia social. L'autocritica nos leva a conoixer a on son os nuestros puntos fuertes ta enfortir-los más y os febles ta protecher-los y correchir-los.