sábado, 10 de octubre de 2020

Asperanza #Inktober 10

Chabier teneba debant un muro como nunca no'n heba visto. Yera de mal saber quánto feba d'altaria u amplaria. No veyeba la fin por garra cabo. A l'endrecho, sobre una puerta con una cleta, vido la inscripción: Abandonatz tota asperanza. Chunto a la cleta un diaple se miraba lo mobil con las suyas garras de craba refirmadas en una mesa plena de papelamenta.

- Pedone, si no entiendo mal la referencia d'a inscripción sobre la puerta, isto be d'estar l'infierno, ¿no?

Lo diaple baixó a l'inte las garras d'a mesa y fació lo suyo millor riso de recepcionista.

- Sí, perdona. Veigo que yes a la tisva de tot. Efectivament yes en l'infierno. T'he de prener uns datos pa lo formulario d'entrada, si no t'importa.

- ¿Y no podría charrar con lo chefe? ¿Con lo mesmo Satán? Ye que yo creigo que bi ha habiu una error. Que yo yera un poquet zancarrón, pero d'astí a ninviar-me ta mundilodiaple...

- Me temo que no i hai garra error. Lo de si tos ne venitz t'aquí u marchatz t'o Ciel ye una qüestión quasi de termodinamica. Nusatros no podemos fer cosa. Y quanto a lo de charrar con Satán, soi yo mesmo – Chabier fació uellos – Aquí en l'infierno somos una sociedat organizada horizontalment y quasi todas las fayenas las femos a daria. Chusto hue, me tocaba puerta. Lo nombre mío lo conoixes porque teneba la portavocía en los tiempos de mayor trascendencia, pero ye nomás una casualidat. Manyana, por eixemplo, me toca cocina. Ya me dirás que te fa goyo de desayunar.

Chabier se quedó sin poder ni alentar. No asperaba que l'infierno funcionase asinas ni que Satán fuese un ser tant amable.

- Aprecisaré los datos tuyos. Si tiens lo DNI u belatro documento, te los prengo d'astí – le demandó Satán veyendo que no tartiba.

- Prou que sí – le'n acercó

- ¿Causa d'a muerte?

- Cuento que exceso de morra – Satán devantó lo tozuel d'os papels que era replenando con cenyo de sorpresa

- ¿Exceso de morra? - preguntó demandando confirmación.

- Sí, ya veyes. A yo m'encantaba la morra. Yera tot lo día chugando a morra. Me devantaba de maitins y una morra con la filla. En lo treballo, antes d'enganchar, morra con lo companyer. Mesmo de nueitz, con la mía muller nos chugabanos qui feba lo fregote a la morra. Mesmo habié d'ir ta un foniatra de tanto chilar. Me tenió dos semanas sin chugar-ie. ¡Lo pasé de mal! Quan morié, yera chugando a morra, asinas que cuento que será ixo: masa morra.

- Aquí, en l'infierno, somos a saber qué chugadors de morra. Yo mesmo, ye una d'as cosas que mas goyo me fa de fer. Malas que puedo, como tu, me foi una partideta. Ye verdat que no pas tanto, que lo tuyo talment siga una baruca, pero puetz churar que m'he fotiu buenas tardes de morra. Pa fiestas femos un campionato, ya te daré lo formulario d'inscripción – fació una pausa tornando los uellos ent'os papels y, a l'inte, tornó a mirar-se a Chabier -Tiengo una ideya. Nos podemos chugar a morra si entras aquí u te ninvio t'o Ciel.

- ¿Pero no yera ixo pura qüestión de termodinamica?

- Soi Satán. ¿No querrás que te diga siempre la verdat, no? Ye que si sabetz que i hai posibilidat de marchar d'aquí, no fetz que dar mal. Tos metetz bien cansos y yo ya no soi pa aguantar seguntes qué cosas. ¿Chugas u no?

- Prou que sí. No puedo perder cosa. SAAAAAAAAAAAAAAAAAIS – y quitó tres didos

La partida se prolargó firme rato. Los chilos atrayioron a quantos atros diaples que acaboron fendo un rolde arredol d'os dos chugadors. Totz dos yeran buenos chugadors, a pur d'experiencia. Encara que Chabier chugaba con muita mayor freqüencia, Satán teneba una eternidat de morra por dezaga, asinas que la cosa estió prou equilibrada. Arriboron a la zaguer man empataus.

SIET – UEITO

CINCO – SIET

UEITO – TODAAAAAAAAAAAAAAAAAAAS

La man de Chabier, con los cinco didos bien visteros, se plantó debant d'a cara de Satán. Se miró la man que heba quitau y la vido toda ubierta, con ixos cinco didos royos remataus por largas unglas. Heba ganau. Se'n iría t'o Ciel, con los buenos, a on que viviría pa cutio en lo paradiso.

Entre que se daban la man en un cenyo esportivo, se sentiba firme mormor d'os asistents comentando la zaguer chugada. Ixa partida daría de qué charrar.

- Agora me ninviarás t'o Ciel, aspero.

- Prou que sí. La parola de Satán ye la parola de Satán. Mira-te ixe camín – de bote y voleyo en amaneixió un que no heba visto antes – Por astí has de caminar bell quarto d'hora si fa u no fa. Truca la puerta que t'ubrirán. Gosa d'estar-ie Sant Pietro, pero qualsequier que bi haiga te fará los papels. Si tienen qualsequier dubda, le dices que me griten. Yo agora mesmo les ninvio un mail decindo-les que vas t'allá.

- Muitismas gracias. Y muit buena partida. He de decir que he visto la craba roya.

- Aquí ye prou normal de veyer-la – dició entre risas.

Chabier s'aluenyó dimpués de despedir-se d'o publico. Unatro diaple s'acercó ta Satán.

- A iste, ¿qué le pasaba pues?

- Unatro muerto por exceso de morra. Nos hemos chugau lo suyo ingreso en lo Ciel y he perdiu.

- ¿Y no le has dito que en lo Ciel no deixan chugar a morra?

- Soi Satán, l'amo d'a mentira y l'enganyo, lo trapacero mayor. ¿Cómo voi a decir-le-ne?

- Cómo te pasas, Satán.

Camín d'o Ciel, a Chabier le pareixió sentir una risa somarda.

Iste relato fa parte de l'Inktober literario en aragonés de 2020

No hay comentarios: