viernes, 10 de enero de 2020

Con los peus en tierra. Apunts d'una investidura (II)

Las alufras que cada un se fa determinan muitismo las reaccions a los acontecimientos. Dende lo 15M y lo naiximiento de Podemos y las compleganzas, cada vegada que s'arriba a lo poder institucional arriba una euforia extrema a on que pareixe que la revolución que muitas deseyamos siga a tocar. De manera paralela i hai una patacada de haters que siempre avisan de que cosa no sirve pa cosa y de que lo que cal fer ye lo que dicen ells dende lo teclau d'o PC.

La realidat gosa d'estar muito menos dichital. I hai muit pocos zeros y unos en politica, tenendo infinitos numeros en meyo pa fer servir. Clamatz-me varrenau, pero personalment me foi contento de que, en cuenta de tener a Casado de president y a Abascal de vicepresident, tiengamos a Sánchez y Iglesias. Nomás de veyer los aparatos que ha feito lo facherío y los suyos voceros, ye un buen indicador de que s'han ixorrontau una miqueta y, encara que poco, los suyos privilechios son menazaus. Dimpués de todas las victorias que han teniu en zagueras caleba baixar-les los fumos. Yeran, y son, muit creixius, y ixo ye perigloso mesmo a nivel fisico, como bien saben qui han estau victimas d'os suyos sobos y menazas en zagueras que tant poco amaneixen por las televisions.

Lo nuevo gubierno espanyol lo tien muit dificil pa fer-me burro falso por un simple motivo: no n'aspero cosa.  No m'he feito guaires alufras. Podemos pasó d'asaltar los ciels a una socialdemocracia floixeta en qüestión de meses. Los chandríos internos, los pactos a sobén vergonyosos con lo PSOE en atras administracions, la ruptura de compleganzas y muitas atras d'as suyas decisions me fan tener muit poca asperanza en que consigan cambios de guaire entidat. Muito menos, revolucionarios. D'o PSOE espanyolista d'os GAL, la reforma laboral, lo 155, d'os pantanos, lo lambanismo, Grande Marlaska y Borrell, ya ni te cuento.

Pero sí que aspero, y ixo ye bien important, que lo que dure iste gubierno sirva pa dos cosas. La primer, baixar lo libel d'o rancioespanyolismo que va prenendo cada vegada mas presencia. Me preocupa la cantidat de diputaus que tien, encara que probablement sobrerepresente a la ultradreita sociolochica. Pero muito mas la normalización que he viviu en zagueras d'os suyos discursos en la carrera. La falta de vergüenya que tien ya muita chent pa expresar ideyas que antes mas nomás se deciban a escuchetes, y en los suyos entornos. La segunda, que aproveitemos que lo viento va a favor, u lo menos no sofla en contra, pa reconstruir los discursos d'a izquierda a ran de carrera. Y prou que sí, de l'aragonesismo, que buena falta nos fa.

Como siempre, la luita yera, ye y continará en la carrera. Pero la cantidat d'entrepuces que te metan los gubiernos pa fer la tuya vida social, cultural y politica cambea muitismo la realidat y la posibilidat de conseguir cambios reals. Asinas que aproveitemos que arriba un periodo a on que en tendremos menos, d'entrepuces, y sigamos empentando las alternativas politicas que fan d'o mundo un puesto millor a on que vivir.

No hay comentarios: