lunes, 3 de junio de 2019

Una quatribarrada a lo servicio d'o nacionalismo espanyol

Aragón, pa la mayoría d'espanyols, ye ixe país que nomás tien identidat quan s'ha de fer servir pa enrestir a Catalunya y a lo suyo pueblo y historia.Uns diyas ye previo a la existencia d'Espanya, y de feito simient d'a mesma. Nomás cal remerar aquella exposición sobre Fernando II d'Aragón que tituloron "Lo rei que esmachinó Espanya y la ubrió a Europa". Aragón yera una ferramienta d'usar y aventar pa la construcción d'o que de verdat importaba: Espanya. Atros diyas, manimenos, Aragón nomás existe porque la sacrosanta Constitución d'o post-franquismo asinas lo decidió.

Totz los momentos a on que Aragón ha teniu problemas con Castiella u Espanya s'amagan u relativizan. La rebelión aragonesa de 1591 se conoixe como "alteracions" y mesmo belun desfiende que Felipe II yera muit queriu por la población aragonesa. Los Decretos de Conquista siempre son clamaus de Nueva Planta, y reciben una atención quasi nula de medios y institucions en lo suyo 300 aniversario. Tot lo contrario que los 200 anyos d'a resistencia contra los franceses que dio buen ferrete, enmarcando-se adintro d'ixe proceso contino de construcción d'identidat espanyola. 

Probablement lo feito de que un personache como Lambán siga lo nuestro president tien relación con lo texto que podemos leyer en l'Alchafaría, la siede d'as Cortes d'Aragón, en una exposición sobre lo sinyal d'a Casa Reyal d'Aragón, a on que veyemos un eixemplo bien cabolioso de tot isto:

"La anulación de los Fueros aragoneses en el siglo XVIII produjo la desaparición de muchas de nuestras instituciones y la reducción progresiva del uso del escudo y la bandera hasta el siglo XIX. Muchos de los intelectuales aragoneses de esta época se doblegaron ante la propaganda nacionalista catalana que defendía el origen catalán de las Barras. Sin embargo, tras muchos avatares, la bandera barrada aragonesa consiguió representar al conjunto de los ciudadanos de Aragón a partir  de 1984."

Por lo texto, hemos de suposar que los fueros aragoneses s'anuloron por arte de machia. Talment prenioron consciencia y decidioron abolir-se ells mesmos. U se fació un referendum a on que las aragonesas y los aragoneses votoron prener las leis castellanas como propias. No lo sabemos. Podríanos haber escrito que "Los decretos de Conquista, dictaus por Felipe V dimpués d'a redota d'Aragón en la Guerra de Sucesión, acaboron con la mayoría d'as nuestras leis y institucions propias, provocando una destrucción progresiva d'a identidat y simbolos aragoneses". Pero cuento que se acusaría a ixe texto de tendencioso.

L'orichen d'o sinyal aragonés, común a totz los territorios d'a Corona, ye encara hue en discusión. En tot caso, me pareixe de poca importancia lo suyo orichen y un debat que se fa siempre dende lo presentismo. Nación, identidat, país, sinyal, escudo... son conceptos que han iu cambiando a-saber-lo en la historia y mirar-nos qüestions d'o sieglo XII con uellos d'o XXI ye una error. En tot caso, pa l'autor d'o texto, los intelectuals aragoneses d'o sieglo XIX que desfendioron (suposo que con argumentos, como totz los intelectuals) ixe orichen catalán, no teneban criterio propio. Que las barras naixesen a un canto u l'atro d'una buega muito mas difusa en ixos anyos, no da mas lechitimidat u historia a Catalunya u Aragón. En lo panel, los historiadors catalans fan propaganda, entre que los aragoneso-espanyols fan rigurosa investigación historica. Como en tantas ocasions en qüestions historicas, la calidat de l'historiador no se mide por las evidencias que aporte, sino por las conclusions que fa, independientement de que tiengan u no pas alazetz.

Remata lo texto fendo referencia a uns "avatars", que desconoixco si explica en la resta d'a exposición, pero que barrunto que no. Dimpués repite lo debantdito discurso d'a chustificación d'a existencia d'Aragón por la Constitución Espanyola. Los simbolos pueden u no representar a la población en función de muitos factors. L'institucional nomás en ye un. L'himno oficial d'Aragón, a pesar d'estar-ne, no represienta a dengún. La quatribarrada representaba a las aragonesas (y a las catalanas, valencianas, etc) muito antes de que salise en los papels. Y prou que muito antes d'o 84. A qui quiera que le represente, claro. Porque igual que a yo no me represienta la estanquera por muita literatura que bi haiga en lo mio DNI, a bell ciudadano aragonés, por las razons que siga, no le representará lo nuestro sinyal. Y no pasa cosa.

Aragón ye bien anterior a Espanya, y ha teniu pleitos y problemas con Castiella, Catalunya y qualsiquier territorio mugant, como ye lochico en un país de mil anyos d'historia. Lo nuestro sinyal ye un valioso troz d'ixa historia que, afortunadament, compartimos con atros paises que por un tiempo teniemos un prochecto común. Lo mesmo feito de que ixe sinyal siga compartiu ye una parte bien positiva d'a nuestra historia y habría d'estar motivo de firme argüello, y no pas una sincusa pa que nos faigan servir como arma contra una nación que preba de decidir lo suyo futuro democraticament.

La nuestra identidat, en lo sieglo XXI la hemos de fer de conchunta, con los parametros socials, culturals y politicos d'o present. Trigar d'a historia las valors positivas que podemos fer servir hue, y recordar las partes negativas pa no repetir-las. Teixer una alternativa a la identidat espanyola, de tot excluyent, que pueda levar-nos enta un futuro mas libre. Pa ixo, y no pas pa atras cosas, considero que cal fer servir los nuestros simbolos.

No hay comentarios: