viernes, 22 de julio de 2022

Historias d'a Sci-Fi feminista

La millor preba de que la sciencia ficción sigue estando considerau un chenero menor y vuedo de prestichio ye que las suyas autoras y autors gosan fuyir d’a etiqueta que los cala en ixos repalmars just-for-freaks d’as librerías. En miran d’alternativas, como literatura d’anticipación u especulativa, cambean l’orden (ficción scientifica) u simplament dicen, con mayor u menor rasmia, no reconoixer-se como escritoras sci-fi. Manimenos, quan las fans d’a sciencia ficción, se clame como se clame, nos chuntamos, sabemos de qué charramos quan charramos de sci-fi y no nos metemos tant niquitosas con l'etiquetache. Asinas lo trobé dende lo primer minuto d’o Club de Lectura de Sciencia Ficción Feminista que en facié parte ista primavera, organizau por la librería La Montonera, d’o zaragozano barrio d’O Gancho. 

Yera la primer vegada que asistiba a una actividat asinas y bi fue con tantas alufras como miedo. La experiencia cumplió ixas alufras y muito mas, trobando-me con atras personas que compartiban la mía pasión por la lectura y, en concreto, por los cheneros de fantasía y sciencia - ficción y que, pa forro de bota, sabeban muitismo mas que no yo d’o tema, descubrindo-me una parrafiquera d’autoras y obras. Nomás con leyer-me tot lo que se recomendó en lo club en bell momento tendría pa bell anyo. Por agora, ya me’n he iu con tres sobrebuenas lecturas, que tos ne foi contino una chiqueta resenya.

La vispra d’a revolución (The day before the revolution / El día antes de la revolución). Ursula K. Le Guin. Yera la sola autora que’n heba leyiu bella cosa. En concreto The Dispossessed: an ambiguous utopia / Los Desposeídos, una novela que describe una sociedat a on que ha trunfau una revolución anarquista que habita en Urras, un satelite d’o planeta Anarres con una sociedat capitaslita. En iste chiquet relato, publicau en una edición bien pincha por Nordica Libros (fetz-le una uellada, que ya nomás esteticament vale la pena), Ursula nos leva t’a viellez d’Odo, la lider d’a debantdita revolución, que reflexiona sobre tot lo proceso y se mira a traviés d’os suyos uellos de experimentada activista a las chovens que son participando-ie. Un relato con muitismo suco que tien valiosas reflexions en cada pachina y que te fa querer conoixer tot l’universo d’Ekumen que construyó Ursula en a-saber-las d’as suyas novelas.

Filla de sangre (Bloodchild / Hija de sangre). Octavia Butler. D’iste libro de relatos, la lectura “obligatoria” yera Sonidos del habla, un relato en un mundo a on que la población ha perdiu la capacidat de fablar oralment. La especulación sobre qué pasaría en una sociedat que de rapiconté se trobase con ixe problema, las maneras que nos relacionaríanos y las conseqüencias que tendría fan un debat intresantismo y de vez infinito. Octavia ye una autora que desconoixeba y que tien un estilo que no heba visto cosa pareixida nunca. Parla d’una manera bien orichinal sobre lo corporal, conseguindo que bella vegada me trobase mesmo incomodo en leyer seguntes qué relatos, tot y estando una incomodidat “placentera, buscada, como lo miedo que pasamos en la ficción de chenero terrorifico. La resta de relatos d’o libro rebuten tamién d’imachinación y orichinalidat y se completan con bell par d’asayetz sobre lo treballo d’escritora a on que recuenta la suya experiencia y consella a qui quiera encetar ixe camín.

Kentukis. Samanta Schweblin. Una historia de furbys con internet. Asinas dito pareixe una fatera, pero a traviés d’as pachinas d’ista novela, Samanta nos charra d’as relacions d’as personas con la tecnolochía y entre ellas a traviés d’a tecnolochía. Mas d’actualidat no puet estar lo tema en un mundo a on que los retz socials nos comunican y isolan, tot de vez. Que la temativas remeren a Black Mirror ye inevitable, pero l’archentina no tien ixe punto moralista d’a serie anglesa y amuestra personaches cargaus de miserias.

Tres autoras. Tres libros. Tres estilos de tot diferents, pero con bell punto en común. Todas tres piensan en las mugas d’a humanidat, todas aportan envista de chenero y todas, a la fin, s’haigan sentiu mas u menos comodas con la etiqueta, fan sciencia-ficción, un chenero que, por muito que haiga abanzau, contina desprestichiau y a on que, manimenos, i hai a-saber-las historias que convidan a pensar muito mas que la literatura prestichiada.

No hay comentarios: