jueves, 27 de septiembre de 2018

L'aviador DRO aterriza en Zaragoza

De bien criet, lo mio chirman me meteba los discos d'Aviador DRO. Como buen friki, yo flipaba con Aelita, La televisión es nutritiva, Himno Aéreo y todas aquellas cancions que charraban de robots, viaches espacials y una nueva sociedat computerizada. El Aviador DRO y sus obreros especializados estió una d'as primers bandas que recuerdo haber estau fan. Pero quan empecipié a estar-ne conscient, quasi ya no feban ni discos ni conciertos. Dende fa bell anyo, prencipié a leyer que yeran de chira de nuevas y, gracias a isto d'os retes socials he estau un poquet mas a la tisva de lo que iban fendo dica que, a la fin, trenta y nueu anyos dimpués de que ells naixesen como grupo y yo como humano, tornoron ta Zaragoza, ta La Casa del Loco.

Aviador DRO fació historia en la mosica. Estioron los abanderaus d'o tecno en l'Estau espanyol, marcando una tendencia mosical y mesmo estetica y experimentando con una tecnolochía de soniu que en aquellas envueltas yera de tot nueva. Creyoron tamién lo sello discografico DRO (Discos Radiactivos Organizados) a on que editoron los suyos propios discos, pero tamién los de chent como Glutamato Ye-Ye, Parálisis Permanente, Siniestro total u Decibelios.

Bell rato antes d'o concierto una buena ringlera de chent aguardaba ya en la puerta. Por una vegada, no yera yo lo mayor. Tot de revés, yera un d'os mas chiquetz. La mesma chent que yeranos en la puerta, bien podríanos haber veniu d'una reunión de l'AMPA de bell colechio. Teneba las mias dubdas quanto a ir ta iste concierto. Aviador DRO yeran pa yo tot un simbolo d'una serie de vivencias muit polidas y no quereba emporquiar-las si lo concierto resultaba estar un catén.

Las puertas s'ubrioron y bi entremos. Sobre lo scenario los sintetizadors y toda la "maquinalla" que farían servir. Prochectau, una serie de videos y de montaches visuals con fotos d'a colla d'antes mas y bell cartel. Entre que aguardabanos a los nuestros idolos, quasi 45 minutos, lo dj nos ufrió una sobrebuena triga de cancions de soniu tecno uitantero como What happens now, d'os zaragozanos Vocoder u Aquella canción de Roxy de La Mode. Ixos ratos d'aspera valen la pena si la mosica ye tant buena. Lo mesmo Biovac N, cantaire d'Aviador DRO, diría dimpués sobre lo scenario que yera "la millor presentación que les heban feito nunca". Entre lo publico, me sentiba una mica raro. De toda la sala nomas conoixeba a lo gran Yosi, d'Elektrocracia, quan por un regular trobo a-saber-las amigas y compas.

Con tot y con ixo, lo que querebanos yera veyer a los mosicos en directo. Dezaga d'ells apanyaban una pancarta que meteba "Anarquía científica", y los tecnicos feban los zaguers achustes. Y a la fin salioron t'o scenario. Con achustadors de colors metalicas sobre camisetas con lo simbolo d'a radiactividat. Y mayors d'edat, sí, pero conservando toda la rasmia d'a choventut d'esprito. Dimpués D'una arrisgada Rosemary pa empecipiar, arribó lo primer himno: Néstor el cyborg. CTA 102, responsable de "Estética informativa" seguntes ells mesmos, se metió en lo papel de Néstor y con una careta y clau anglesa en man, nos animó a bailar. A partir d'astí, himnos a l'arreu: Selector de frecuencias, La televisión es nutritiva, Ucrania en llamas, Programa en espiral...

Por la mia capeza pasoron alcordanzas de tantas y tantas vegadas que he sentiu ixas cancions. Aviador DRO no sonaba en directo como yo me pensaba ni lo show yera como heba esmachinau. Yera tot muitismo millor. Totz cinco components d'a banda se les veyeba disfrutar sobre lo scenario. Abaixo, nos deixemos de bailar ni cantar dengún de totz los temas que nos proposoron. CTA 102 se'n baixó bell par de vegadas como parte d'as performances que iba fendo a cada canción. Preboron d'acabar con Trance, en ixa parte d'o concierto que tot sabe que no será la final. Que tendremos bises.

Asinas arribó El retorno de Godzilla, una d'as que mas m'aganaba de veyer, encara que nomas fuese por poder alufrar un kaiju sobre un scenario. ¿Quantas bandas te fan ixo? Encara que con ixo se despidioron, consiguiemos, limpio chilar, que se'n fesen unatra. Cuento que no la teneban prevista, como creigo que confirmó un canso Biovac N, en decir "bueno, pero una, que ya tenemos una edad". Con Vortex, agora sí, despidioron lo concierto, recordando que en 2019 fa quaranta anyos d'a formación d'a banda, y que lo celebrarían con un show mas gran. 

Feba muito tiempo que m'heba despediu d'a posibilidat de veyer a Aviador DRO en directo. Como con tantas atras collas d'a mia nineza y choventut. Afortunadament a l'Aviador le queda vida pa muitos anyos encara, y aspero poder tornar a sentir-lo a-saber-las vegadas mas.

No hay comentarios: