jueves, 10 de noviembre de 2016

O trunfo d'o cunyadismo

Con o trunfo de Trump, cautiva y desarmada la socialdemocracia global, o cunyarcato aconsigue las suyas zaguers metas. Muitas se fan cruces, a demoscopia culle atro fracaso monumental, os periodistas se mueven entre o "yo ya lo dicié" y o "como puet estar?", ... pero ¿de verdat ye tant raro? No sabeba qui ganaría, ya que no tiengo los conoiximientos sobre os USA que me caldría. Ni una bola an que viyer o futuro, ni a formación politica u estadistica que fería falta. Pero nunca no pensé que a partida d'as esleccions la tenese ganada Hillary a priori. O cunyarcato ye más fuerte por cada día y me fería goyo de compartir bella reflexión, por si fese honra pa o debat.

Caractericemos, primero, a sociedat an que trunfa o cunyadismo. Somos cada vegada más receptivos a mensaches curtos y simples. A cantidat d'horas adedicadas a estar en o treballo, a desplazamientos absurdos, a fer ringlera en supermercaus, a l'ocio dirichiu, ... no nos deixan a posibilidat d'adedicar tiempo a pensar sobre as cosas. Pa afundar en qualsiquier tema, antimás, cal a sobén invertir prou tiempo. Alavez as unidatz comunicativas simplas y rapedas s'ixemenan muito mas eficientement que un discurso elaborau y con suco.

A sciencia politica ye de tot elitizada. Nomás un porcentache prou chicot d'a población tien prou formación pa entender detalles no tant fundos d'a politica cheneral. A mayoría, tienen conoiximientos basicos y radius de politica, no siguen l'actualidat, fueras d'os titulars d'os mass medias y, de feito, no les intresa guaire o tema.

Buena parte d'ixa politica, en haber-se simplificau os discuros, ha de tirar d'as partes más emocionals y simbolicas d'o publico que se i endreza. Os votants no queremos sentir "sesudos" analisis economicos, queremos que les den o suyo mereixiu a l'enemigo de turno, u que os nuestros simbolos sigan desfendius. Pa que nos devantemos d'o sofa, nos cal u bien que "nos toquen a fibra", u que nos presienten una menaza inminent que calga aturar a tot trance.

O miedo a o cambio ye una fuerza prou poderosa. Siempre en ye estada y agora ixo no ha cambiau mica. Isto funciona tanto a chiqueta escala, como l'alticamamiento que pueda provocar o cambio de ruta d'un autobús, como a gran escala, cada vegada que qüestionamos a estructura economica. O miedo s'alimenta de vez de todas as qüestions emocionals y simbolicas, lo que uniu a lo punto anterior, lo fa mesmo más eficaz.

Totz istos rasgos se reflexan en o modelo comunicativo d'os mass media. Una aparent libertat de prensa, que en realidat ye una libertat de interpresas comunicativas que repiten punto por agulla os mesmo mensaches basicament. Con bella diferencia, y contadas excepcions, pero en lo important iguals. Mensaches curtos y simplificadors d'a politica, que claman a las emocions y que fan tener miedo de qualsiquier cambio profundo. Os mass media son por un regular os millors aliaus d'os cunyadismo.

Os cunyaus no exichen cosa. A sola formación que les cal ye "a universidat d'a vida". Qui tien estudios se bambia de tener-ne, pero qui no tamién. No exichen discursos elaboraus, ni militancias, ni adedicar tiempo a cosa, u tener un pasau inmaculato. O cunyadismo abraza a los suyos, acullindo-les en a suya familia, más nombrosa por cada dia.

Contra ixe cunyadismo, i somos muitas que hemos trigau un camín de luita que ye lo opuesto a la eficiencia. Pa oposar-te a lo movimiento cunyau te cal conoixer toda la obra de Marx, haber estau militando en l'ecolochismo, l'antifaixismo, o feminismo, etc.. dende os 10 anyos, haber visitau bell país con conflicto, adedicar tot lo tuyo tiempo libre a asambleas, manifestacions y tallers, consumir productos eticos a pres insaumibles, ... No tenemos ni un segundo an que relaxar-nos, ubrir una biera, y viyer l'alienant televisión, u leyer un libro de ixautadas, porque ixo pareixe una traición a la revolución permanent.

Somos un rara avis, que mesmo contina fendo servir o latín en os suyos blogs. Y lo pior de tot, les tractamos con una superioridat moral de vomecar. Os cunyaus son chent como tu y como yo, y como qualsiquier atro. Pueden estar bien intelichents, controlar muitismo d'o suyo campo laboral, por eixemplo, u saber a-saber-lo de cine, u de comics, u d'o periodo Edo d'a historia chaponesa. Grans poetas y escritors son de vez grans cunyaus. Periodistas, filologos, ... conoixco cunyaus que son grans profesionals, u muit buena chent, pero que no por ixo deixan d'estar politicament cunyaus.

O cunyau no se caracteriza por estar un ignorant d'absolutament tot, sino por opinar con a mesma contundencia y aparent autoridat sobre qüestions que en sabe y sobre tot lo que no. Igual te opina sobre a interpresa que treballa como sobre lingüistica. A seguridat en si mesmo ye basica pa estar un cunyau.

Os suyos argumentos los despreciamos con un cenyo de superioridat u condescendencia. Con ixa riseta de "no sabes cosa, Chuan Nieu". A sobén, ni femos o poder de contraargumentar-les porque no queremos "rebaixar-nos a lo suyo libel". Cal estar conscients de que as nuestras verdatz no son evidents pa todas y totz. L'heteropatriarcau ye de muito pior explicar que "l'igualismo". Prebar de fer comprender en un ratico tot lo sistema d'opresión de l'hombre blanco heterosexual sobre a resta, ye muito más dificil que decir "totz iguals" y respuliar quatre topicos repetius dica l'ansia por os mass media. Ni con catorce, ni con deciueito, ni sisquiera con vintitantos entendeba exactament a extensión de l'heteropatriarcau, ni interpretaba o feminismo como lo foi agora. Igual con atros muitos temas. Me costó a saber que anyos de formación politica y de chent que, a lo mio arredol, perdió as suyas buenas horas de tiempo en explicar-me as suyas envistas.

A condescencencia y a superioridat no fan que enfortir-les en as suyas conviccions. Ells son "qui saben d'a vida" y nusatras unas hippies culturetas alternativas, con teorías "muit bien en a teoría, pero imposibles d'aplicar". Y "ya nos trobaremos con a realidat". O silencio, siga por ixo, u por prudencia social, pa no creyar una situación incomoda, lechitima a suya posición. Cal fer servir as mesmas ferramientas pa contestar-les. O cunyadismo no ye un movimiento politico, sino un luengache pa comunicar facilment politicas reaccionarias, conservadoras y/u neoliberals. Cal simplificar discursos, clamar a las emocions, o simbolismo y os sentimientos. Cal  meter en fren d'o miedo a lo cambio, l'asperanza d'un mundo millor pa todas.

Podemos, as mareas y as confluencias, fillas d'o 15M, tienen os alazetz de buena parte d'o suyo exito en cierta "cunyadización" d'o discurso de izquierdas. Totz os rasgos que he dito antes i son presents. Mesmo les contina costando asumir cosas como o feminismo u as diferents identidatz nacionals adintro d'o suyo discurso.

Ixa cunyadización no me molesta especialment, porque entiendo que cal. Pero hemos d'estar conscients de que a dreita fa servir o cunyadismo pa conseguir refirmes a unas politicas economicament y social prou agresivas. Si nusatras femos servir ixa mesma ferramienta pa fer socialdemocracia toba, hemos perdiu antes de prencipiar a chugar.

O cunyadismo ya ha trunfau. Ye por tot. Fer-nos-ne a mofla, nos ferá pasar buenos ratos, pero no solucionará cosa. Cal prencipiar a pensar en re-elaborar os discursos, adaptar-los a los tiempos y a lo publico que nos endrezamos y sacar-nos ixa napa de superioridat que tanto fastio fa. Ya va calendo que prencipiemos a ganar la batalla dialectica, tamién en a carrera.

1 comentario:

Barrenau dijo...

Tierra de barrenaus recuerda que no se obliga a dengún a leyer iste blog. Si no te fa goyo, o rete ye rebutient de pachinas muitos millors que no ista que regular que te cuacarán. Gracias por fer-me escribir cosas evidents