viernes, 25 de noviembre de 2016

Tabiernas d'Aragón (IV): Pottoka

No recuerdo quan estió a primer vegada que vesité lo Pottoka. Tampoco no recuerdo la primer vegada en l'IFI. Pero sí que totz dos han feito parte d'a mia vida borinera. Y cómo! Ista semana plegaba lo momento que tanto espanto nos feba dende tiempo habe. Iñaki, amo y cambrero d'o Pottoka, se chubilaba. L'espanto veniba de que i montasen bell atro bar de modernas, d'ixos que surten como fongos por a Madalena, en zagueras. Bien se vale que, seguntes pareixe, lo deixa en buenas y expertas mans que no esvarrarán guaire o camín que prencipió Iñaki.

De bars clonicos, bi'n ha a brozuecos en Zaragoza. A mesma estructura y decoración, os mesmos menús, a mesma bebida, o mesmo ambient, ... De Pottokas, no bi'n heba que uno. Como deciba belun, en un d'os cientos de reflexions que han deixau istos dias en os retes socials, a carrera Martín Carrillo, ha deixau fa tiempo de decir-se asinas, y tot lo mundo la conoixe como "a carrera d'o Pottoka".

O Pottoka no yera un bar "de marcha", ni de fer-se un café, ni teneba pinchos, ni birolla. A mosica tasament se sentiba, o cambrero no yera especialment simpatico, no i feban cocktails de moda, ni yera más barato que qualsiquier atro bar d'a redolada. Manimenos, os cabos de semana s'empliba. Yera un bar d'ixos que siempre i ye. Un puesto an que se ye bien, an que te puetz posar y, arredol d'una botella de sidra vasca, apanyar totz os problemas d'Aragón y d'o mundo con as tuyas companyeras y amigas.

O Pottoka yera d'ixos bars periglosos, porque sabes como i dentras pero no quan ni como en sales. Un d'ixos bars an que as rondas y os capazos iban a l'arreu. Nos i trobabanos, antimás, chent de todas as familias politicas d'a madalena. Pocas vegadas he visto más compleganza que en as despedidas que le faciemos a Iñaki en istos zaguers dias antes d'a chubilación.

Me quedará incognitas pa cutio como qué ostias bi heba dezaga d'a puerta de l'escusau u qué sentiba Iñaki en o transistor. Agora una nueva etapa empecipia pa o Pottoka. A chent que lo pilla tien la confianza d'Iñaki y tamién la mia, y aspero que sepan conservar ixa esencia acullidera que teneba o bar dica o suyo zaguer dia. Aspero tamién que Iñaki tienga la chubilación que tanto se mereixe, en estar toda una figura d'o vico y d'a vida de muitas personas que hemos viviu tantas cosas en os suyos locals.

Iñaki, zure erretiroa gozatu!
Agur Pottoka, kaixo Pottoka!

Tos deixo penchadas as tres videofateras que i gravé:



 

1 comentario:

Enver555 dijo...

Yo mesmo te solvento os tuyos misterios, dezaga d'a puerta d'o excusau bi heba un atro excusau qui tenebas que reclamar-le a Clau en a barra. Y ascuitaba o futbol os diyas que no heba bel partido u as noticietas de la Ser.