domingo, 1 de diciembre de 2013

Siet anyos barrenaus

Mensachero, Cordón trenzau y Purnas en a
II Trobada de fabloggers
Siet anyadas en ferá en bells diyas d'aquell 'Ola mundo' que fació Tierra de barrenaus un cinco d'aviento de 2006. Fa poco, un mocet me fació remerar que iste ye un d'os blogs escritos en aragonés que más tiempo leva ubierto sin aturar. Creigo que totz os meses, como poco, bi ha habiu bell post nuevo. He teniu millors y piors tiempos y prou que millors y piors articlos. Pero lo feito ye que aquí contino. Recontando as mias basemias y delerias y prebando de que qui me leyetz pasetz un buen rato a lo menos.

Ubrié lo blog por diferents razons. Una d'ellas ye a terapeutica. A soben bi ha pensamientos que no comparto con guaire chent por diferents razons. Aquí he recontau cosas muito personals u pensamientos que o suyo discurso me ye de dificil estructuración "en viva voz". Cosas que talment m'aganaba que o mundo sabese pero no gosaba decir-las que escribindo-las d'amagatons baixo un nick que ya no enganya a dengún.

Atra yera a mesma por que prencipié a fer clases d'aragonés: amillorar o mio conoiximiento d'a luenga, "forzando-me" a fer-la servir. Os primers tiempos yera un sostobe contino de diccionario y libros que, china chana ha esdeveniu menos freqüent. As nuevas ferramientas informaticas permiten no haber de tener una  biblioteca dezaga ta poder escribir un post decent. Ixo, y me fería goyo de creyer que tot lo que he aprendiu en istos siet anyos ha amillorau o mio libel. Ye una recomendación que foi a tot qui remata segundo ran y no sabe o qué fer con tot ixe conoiximiento. Lo primer, que mire de trobar a bella persona u colla de chent que faya servir a luenga y quede semana par d'atra. U fer-se de bella asociación que faya servir l'aragonés de contino, ye de dar. Pero como muitos tienen horarios marcianos, como en he teniu yo muitas anyadas, u son de mal convivir, u son vergonyosos, u viven en quemisió dó, atra d'as cosas que pueden fer, compatible de tot con as anteriors, ye ubrir-se un blog. No cal garra conoiximiento d'informatica, ni de disenyo grafico. Ni cal que tienga un tema brillant. Ni sisquiá un tema. De todas trazas ye un blog en aragonés y o publico ye más que radiu y siga intresant u no pas lo leyerá poqueta chent.

Tamién he feito bell experimento que a la fin no salió como asperaba. Aragón ateo, encara que yera un prochecto que me feba muito goyo, a la fin no podié atender-lo como creigo que mereixeba. Trobo a faltar tamién más comentarios d'a chent. Y, tot cal decir-lo, a aquell "troll bueno" que mientres bell tiempo estió correchindo-me os posts.

Os blogs, tot cal decir-lo, se son quedando bell poquet demodé. No como as cintas magneticas d'audio, pero sí talment como os vinilos. Una cosa repuyal, que nomás as romanticas como yo continamos fendo servir. U autoras de prestichio, por un regular vincladas a bell meyo de comunicación más gran. Os fablogs, como les decibanos en os tiempos d'oro, ni te cuento.

Quan prencipié a escribir TdB, yera quan cada semana surtiba un fablog nuevo. Yera toda una esclatada contina de fabloggers que mesmo, gracias a las ganas que teneba Mensachero, pleguemos a fer bell par de trobadas. Astí conoixié u facié más pacha con chent como Purnas, Cordón Trenzau, o mesmo Mensachero, Charrabis, o blogger de Os Monegros y muitos atros. Bell poquet antis precisament Cordón Trenzau, O chemeco d'as parolas, Estricalla, u toda la ripa blogs que teneba Chorche yeran os mios referents. Estió lo que me fació decidir-me por meter a mia chicota alportación a la fablogosfera. Hue, quasi totz ixos referents son en as tres pedretas u dreitament en o fosal de blogs. Os nuevos retes socials los han deixau viellos. Mesmo TdB notó una gran baixada en a suya producción malas que me facié FB y Twitter. Tamién plegoron t'a part d'alavez, atros blogs d'a mesma coda (politica u lingüistica) tant grans como Desde Banarus, Aragonando, Labrándonos en la sombra, Kale Borraja, Fendo huellos, O diaple d'o gadget, Os repuis u As tierras olbidatas, entre atros muitos. Una verdadera comunidat y fuent de muitos textos que reflexaban (y beluns encara lo fan) lo sentir de toda una cheneración.

Creigo que os blogs, y más encara os fablogs, continan estando una ferramienta que fa honra. Ye una traza facil y de baldes, y con amplas posibilidatz, de publicar escritos dillá d'os ciento quaranta caracters u d'os mensaches chiquetz con que funcionamos en FB y Twitter. D'o mensache curto, facil y rapedo. Agora que as revistas en papel, os periodicos y tot lo que se fa con celulosa, ye más en crisi que ta qué, no nos queda que o rete si queremos publicar bella cosa con suco.

Asinas que por una vegada, me voi a meter nostalchico. No diré que lo que bi heba antismas yera millor, porque simplament creigo que yera diferent. Hue bi ha atras trazas de comunicación y de relacionar-nos. Pero sí quiero reivindicar o papel d'os blogs personals y animar a todas aquellas que tantas buenas letras nos dietz (y encara nos ne datz belunas), que continetz u tornetz a fer-lo. Que escribatz, que a l'aragonés le calen todas as voces posibles y muita, pero que muita reflexión. ¿Ta quan ixa tercer trobada, chent?

1 comentario:

Monegrino Estepario dijo...

Noragüena por a güena faina que has desarrollau istas zagueras añadas (u siet anyadas) con o tuyo blog. ¡Esprisions dende Os Monegros!.