lunes, 30 de abril de 2012

En ascuitando: Aniversari

En un viache ta Sant Miquel, octubre17 me fació conoixer a una colla de mosica que no heba ascuitau antismás. Manel ye tot un fenomeno en Catalunya y, de feito, ye a colla que ha conseguiu que un disco grabau de tot en catalán haiga plegau t'o más altero d'as listas de vendas de l'estau espanyol, lo que no pasaba dende os tiempos de Lluis Llach y o primer Serrat, seguntes he sentiu por astí. No se guaire bien como definir a suya mosica y como tampoco no me fan goi as etiquetas, tos deixo a vusatras ixa faina. Lo que sí sé ye que ye una d'as collas más orichinals que he sentiu dende fa muito tiempo. 

D'una d'as cantas favoritas mías, en han feito un video que tamién ye toda una obra d'arte. Ta glarimeta de lo polida que ye. Contino tenetz video y letra traducida a l'aragonés. En catalán y castellano la podetz leyer en a suya web a on que trobaretz atras alfayas como a versión en catalán de un clasicazo como 'Common People' de Pulp. Va por Arale, por compartir ixa mesma sensibilidat mosical.


As luces s'han amortau, han quitau o pastel
aplaudiban os pais, os tietz, os amigos,
totz de vegada, chuntos en un unico chilo,
'que demande un deseyo, que demande un deseyo'
Y tú, niervuda, como siempre que te pertoca estar
o centro de atención,
te miras fito fito ta un punto impreciso d'o minchador
un segundo, dos segundos, tres segundos, quatre y cinco.
Os uellos tuyos calbalgaban mirando un deseyo,
as velas se cremaban y bells amigos
te enfocaban como camaras de retratar,
una voz comentaba 'ay, que polida ye'
y yo, en o fundo, remataba a copa decidiu
a trobar un cantonet ta fer-me chicot, chiquet.
D'a grandaria d'una mosca, d'a grandaria d'un mosquito
Ta en estar achiquiu,baixo as escamilletas
y a mesa alargada por dos caballetz
fer tranya china chana por un entramau
de calcero d'hibierno, de confetti escachau
y esprintar maldecindo a largaria d'os mios nuevos tranguetz
y amagar-me entre un zuro y a paret
chusto a tiempo de que no me minche o maldau mixinet.
Y escalar as cenefas d'o vistiu tuyo
y fer falca con o piet cucho en un escusiu
y plegar en a espalda tuya y posar-me en un botón
y alentar un poquet y d'un blinquet,
acarrazar-te un pel y empentar-me
en un zaguer blinco final.
y acceder t'o deseyo tuyo esnavesando a paret d'o glarimal.
¡Agora un piet! ¡Agora un barzo! ¡Agora o torso! ¡Agora o tozuelo!
Y ya aintro d'o deseyo, viyer si bi ha un buen ambient,
espardir bellas tarchetas, estar amable con a chent
y con trazas de choven discreto y educau
presentar os mios respetos ta l'autoridat,
ascuitar con ficacio baralletas curiosas a los más viellos,
fer-me fotos graciosas con atros ilustres viachers
y con un hombre con truqueta que no sé qui ye.
Y en o nublo de suenios que tiens a mán
y entre atros que, lo siento, pero ya no vivirás nunca,
detectar un caminet que me aluenye d'a colla
u una uembra tranquila a on, sin que dengún no pare cuenta de yo,
chitar-me un ratet y , a la fin, relaxar-me celebrando
o placer indescriptible que ye estar con tu, hue que te fas mayor,
entre que dillá d'o uello as velas se van amortando
.


No hay comentarios: