lunes, 25 de octubre de 2021

Ixarpar #Inktober 25

Hue ye un dia raro. Pareixe como si hese dormiu menos d’o normal. Pai yera encarranyau ya de maitins. M’ha feito desayunar-me a tot meter y, en baixar por l’ascensor no hemos iu t’o parking, como de cutio. En cuenta, hemos saliu t’a carrera, caminando. Le he demandau que me soltase la man, que me deixase caminar solo, que ya soi gran. “Vale, pero no t’aluenyes masa. Tu cerqueta de yo”, m’ha dito.

Por astí va Chulia. Le saludo. “Ola Chulia” le digo dende la mia cera. Por atro cabo amaneixe Pedro. Mi pai charra con lo suyo y yo con ell. Me diz que siempre van asinas t’o cole. No sabeba que no tenesen auto. ¡Pobrons! Nos acercamos t’o parque. Pai no me deixa entrar-ie a chugar. ¡Faremos tarde!, chila, y m’estira d’o brazo. I hai un fascal de muixons negros que vuelan chuntos. Fan formas por lo ciel. Agora pareixen una ballena. Agora un salchichón. Agora una cometa. ¡Quantos n’i hai! Lo sol ye baixo y fa una luz rara, diferent. Por un regular voi dormiu en lo posiento de dezaga. ¿Ye ixa la luz que fa totz los días lo sol?

I hai un bus en la calzada. Una vintena de zagals como yo i puyan.

- ¿T’a on van?, le pregunto a pai.

- Ta clase.

- ¿En bus?

- Sí, porque ixos van muit, muit luent.

- ¿Y yo por qué no voi en bus?

- Porque yes mas cerca

- ¿Y por qué bi imos en auto?

- Por qué, por qué, por qué… ai fillo, pues porque sí. Para cuenta con lo paso de cebra - m’estira d’o brazo atra vegada.

En chirar la carrera me trobo lo paradiso. Un quiosco plen de revistas. Y libros. Y tebeos. De todas las colors y midas. M’encantan los quioscos. Son plenos d’historias y de chuguetes. No adubo a mirar-me-lo tot. Mira-te, pai, mira-te. Pero pai no s’atura. Va ronyando. Faremos tarde, faremos tarde, repite y m’estira d’o brazo.

Nos pasan debant Licer y Ana, en las suyas bicis, con los pais dezaga. Ixos sí que tienen suerte. A yo nomás me deixan la bici pa lo cabo de semana, en lo parque. Quan viachamos t’o lugar tamién. Astí puedo fer de tot. Voi en bici a veyer a los primos, y t’o riu, y t’a ermita a chugar en los bandiadors que bi ha. Aquí no. De clase, nomás van ells en bici.

Anueit debió de plever. Fa una ulor agradable. I hai basas por lo camín. Debant tiengo una bien gran. Be de tener bell par de didos de fundo. Ye mía. Foi un paso ta dezaga. Unatro. Empecipio a correr y blinco. ¡Choooof! Me’n rido. Ha saliu augua por tot. Osma. He ixarpau a pai. Leva los pantalons bien chipaus, con tacas de bardo. Empecipia a decir parolas d’as que me prohiben pronunciar. No entiendo por qué yo no puedo si ell las fa servir tant a sobén.

Da-me la man - m’ordena con la voz de ordenar. Con la de mas te vale fer caso que si no lo pasarás mal 
- ¡Qué ganas de que me tornen l’auto los d’o taller!

Yo m’estimo mas de que contine esmarchinau.

No hay comentarios: