lunes, 11 de octubre de 2021

Aceto #Inktober 11

Uervi, lo monstruo d'a Uerva, se cenó ixa nueit unatra parella. Los teneba ya muit vistos. Iban todas las nueitz ta un d'os bancos que i hai baixo lo Puent de l'Emperador Augusto, encara que ells no lo sabeban porque tot lo mundo le deciba, diz y dirá Puent d'os Chitans.

Les feba goyo d'empecipiar a ceprenar a monico, con movimientos suaus, disfrutando cada empentón, sentindo lo cuerpo de l'atro y todas las suyas terminacions niervosas. Dimpués, china-chana, incrementaban lo ritmo, en bella mena de progresión matematica quasi perfecta dica plegar chuntos en la fuga, l'extasi d'a esbotada que feban de conchunta. Los xarringlazos suyos yeran de pelicula. Mesmo los chemecos y, en la parte final, los chilos, pareixeban feitos por actors expertos en scenas d'ixe chenero.

Asinas se los minchó Uervi. A monico, en primeras, con bocaus chicotz, delicaus, saboriando cada troz d'a carne d'os amants, que moveba por toda la gran boca suya con la luenga pa que excitase cada papila gustativa. Gronxiando-se con la suya sabor. Dimpués, mas apriseta, dos mosegadas y t'a pancha. Los zaguers bocaus, quasi ni mascaba. Se los trusquiba con uesos y tot.

Le pareixió que yeran una mica mas acetos d'o que yera cutiano en las parellas que gosaba minchar, pero no le dio importancia. A l'atro día, la cena le repropiaba de firme. No feba que reglotar y la pancha le feba mas mal por cada vegada. Tres días s'estió asinas dica que escrabutó. Lo troboron en lo Parque Bruil, quasi ya plegando en l'Ebro, alarmaus por lo soniu d'uns patos mutants que ya yeran mirando de minchar-se-lo.

La ribera, sobre tot baixo lo Puent d'os Chitans, se quedó sin un depredador natural, asinas que, en poco tiempo, las parellas d'adolescents verriondos ocuporon l'espacio. Los pais y las mais empecipioron a protestar. Aquello yera una porno contina. No podeban pasar por astí con la cachimalla sin que veyese toda mena de practicas sexuals. En las escaleras que baixaban t'o riu se plegoron a formar ringleras. La chovenalla s'estimaba mas los bancos pero les teneba igual fer-lo contra un arbol, por tierra u a on que fuese, con tal de reconquerir ixe cepenodromo que Uervi les heba furtau por tantos anyos. Se queixoron tamién los de Parques y Chardins, fartos d'haber de replegar milenta condons cada amaneixer. Y los ecolochistas, que por muit respetuosos y cudiadosos que fuesen los ensortilladors siempre se deixaban bell repui por astí y, con la cantidat que bi heba, se quedaba tot feito una zolle.

Suerte que Uervi, que tamién yera de fer a futra malas que podeba, heba deixau firme descendencia. La ciudat empecipió a buscar-ne, pa mirar de sustituyir-lo. En trobó, sin guaire fayena, un d'os fillos suyos en Cerveruela, un lugarón de campo de Daroca por a on que pasaba la Uerva, por un regular feito un filet d'augua, pero prou pa que un monstruo de riu medrase.

Lo liberoron baixo lo Puent, claro. Si astí heba medrau Uervi y heba viviu tantismas anyadas, a fe que la suya prochenie i trobaría buenas condicions de vida. En primeras fació burro falso. Uervín, como le heba baltizau ya lo vecindau, no yera tant gran como pa minchar parellas d'adolescents. Deixó acotolada la población local de folletz que con ixos sí que adubiba. Fue dimpués a por palomas, pa goyo y enfuelgo, d'os vecins. Las parellas no nomás no s'espantaban, sino que a sobén ofriban a Uervín bell troz d'entropan que les hese sobrau d'o Buitaker, u le esmicazaban una palmera de bollo de La Tetas pa veyer-le minchurriar-se-la. Deixoron d'ir-ie a la fin, pero no pas por miedo a Uervín, que a dengún no en feba, sino por que simplament se pasó de moda lo puesto. Troboron atros parques fluvials a on que forcachar.

Hue ha amaneixiu en las noticias. Ha pasau muitos anyos d'aquello y quasi hebanos ixublidau a Uervín. S'ha minchau un camello. No pas d'os que portan a los reis magos d'un puesto t'atro. D'os que venden droga. Uervín ha creixiu prou pa minchar humans. Cuento que ya caldrá cambiar-le lo nombre, que con ixe diminutivo, poco miedo puet fer. A la fin, dimpués de muito tiempo, la ribera ha recuperau l'equilibrio ecolochico.

No hay comentarios: