jueves, 1 de junio de 2017

De borina por Iruña Rock

Con a enchaquia d'o Iruña Rock, apareixiemos iste cabo de semana por Pamplona, una ciudat que, tot y tenendo vinclos familiars, no conoixco guaire. S'encertó que yera o diya de lo barrio viello, asinas que la chornada prencipió mesmo antes que no nos pensabanos, y nos trobemos con muitas cosas intresants.

Lo maitin nos estiemos de bar en bar, viyendo lo que se i yera cocendo. Bailes, vistius tradicionals, buena cosa de mesas de colectivos, de paradetas de artesanía y, sobre tot, un ambient bien pincho. Tot un goyo viyer como valuran a suya cultura, tanto por a cantidat de chent que i participaba, como por a respuesta d'o publico.

Araba que quedase bell pamplonica adintro de casa, en un maitin que antimás teneba l'orache como aliau. Por las carreras, nos ibanos trobando ya con quantas personas que s'endevinaba que iban t'o festival que bi heba de tardes. En as paretz, pancartas penchadas con as reivindicacions suyas. Entre os puestos, colectivos feministas, de memoria historica, una radio libre, ... Y, prou que sí, cartels d'a manifestación contra l'entibo de Yesa que tamién se feba de tardes. Diya movidet en Pamplona.

Iruña Rock se celebró en a Ciudadela, en bell meyo d'a ciudat. Un puesto muit bien comunicau pa un festival que acertadament no s'habió de fer en a quinta forca como gosan de fer-se ista mena d'eventos. D'a infraestructura no puedo decir que bondatz. Bien d'escusaus, zona pa descansar-se con mosquera, variedat de minchanga,... En os retes, os diyas d'antes heban penchau un mensache charrando de "pres populars". La mia sorpresa plegó en viyer que, en Pamplona, una ciudat bien cara, lo pozal de biera lo vendeban a quatro euros en un festival. Talment por ixo rematemos como rematemos.

Entre as paradetas, merchan d'as collas y lo tipico d'un festival, pero tamién un puesto de la campanya "Me tacho de macho" que se ye fendo en contra d'o concepto hechemonico de masto. Personaches como El Drogas u Kutxi Romero son estaus caras visibles d'ista campanya que me pareixe importantisma y que me'n declaro fan. Entre concierto y concierto, tamién sonaba por megafonía o spot d'a campanya. Asperemos que iniciativas como ista continen ixemenando-se por tot.



Dawn of the maya y Hesian estioron encargadas de prencipiar lo festival con un publico que iba plegando a moniquet. La solana foteba fuerte y muitas nos preniemos ixe ratet pa descansar-nos baixo a uembra d'os arbols y disfrutar posadetas d'a mosica de dos collas que me facioron firme goyo. Tanimientres, nos trobabanos con as aragonesas que i yeran idas, y que tamién heban aprofitau lo maitin pa conoixer la hostelería local.

Ya podetz contar que, en levando tot lo diya limpio zorriar, y con la vencida que hebanos pillau en Hesian, quan prencipió Zoo aquello petó. Como ya descubriemos en o concierto de Zaragoza, antimás de Panxo y Arnau, lo trombón ye toda una troballa en l'animación a lo publico. Prencipiemos astí un festival de pogos que nos deixó por tierra bell par de vegadas. Ixo no fació que reblasenos, y en La Raíz, encara que lo soniu estió una mica pior, nos fartemos ya de blincar. En plegar S.A. nos habiemos de descansar. Lo nivel de borina ya iba convertindo a más d'una y mas d'uno en ixos ixallos que pareixemos a bella hora d'a nueit. En plegar os clasicos, nos uniemos a la pogamenta, con un recinto ya rebutient de tot. Y como Boikot ya ye tot clasicazos, no aturemos dica la fin d'o concierto.

Habiemos de marchar ta casa, ya en as tres pedretas. A l'atro diya, moraus por tot lo cuerpo, lo tozuelo luitando por salir-se-ne d'o crapacin, as garras tremolosas y a pancha fendo pintacodas. Hue, quatro diyas dimpués, encara me fa garrampa un troz de culo, no sé guaire bien por qué. Os moraus d'os pogos, prencipian a disapareixer pa deixar l'espacio a las fizadas d'a mosca negra. Se'n vale la pena ista ixarrota por un festival? Prou que sí! Y ixo que no i fuemos que una d'as nueitz!

Sisquiá en 2018 se repita iste festival, que en a suya primer edición ha deixau o nivel alto de tot. Sisquiá tamién s'exporten as suyas virtutz t'a nuestra ciudat. Un festival reivindicativo, con collas de nivel, pres asequibles y en un espacio ubierto recuperau t'as ciudadanas. ¿Qué me decitz d'un Zaragoza Rock en o parque de l'Alchafaría en 2018?




No hay comentarios: