lunes, 5 de octubre de 2009

Dende Cambrils

Cambrils ye diferent con trenta años. M’esplico: cuan yo plegaba de naixer mis pais mercoron un piso en Cambrils, una d’ixas plachas plenas de cheposos que, t’a part d’alabez, prenzipiaba a plenar-se de turistas. De ninon feba buenizos ratos astí. Iba t’as rocas d’a placha a mirar cangreixos, a pescar, t’as ferias u me feba unos churros en a churrería que menaban uns caspolinos a o canto d’a placha. Chugaba en l’arena a futbol con cualsiquier que me chuntase u, un poquet más gran iba t’as maquinetas a dixar-me buena palada de monedas de zinco duros.

Creixié y prenzipié a odiar Cambrils. Yera l’adosleszenzia. No quereba que enzorriar-me y biyer zagalas chobenas. Y d’ixo en Cambrils poco bi’n ha. Cambrils ye como un Salou de reseco. Con a chent como sondormida y a rebutir de chubiladas. Alabez, qué feba yo con toda ixa rasmia y a furor sexual que ardeba aintro de yo?. Malas que trobaba bella enchaquia marchaba ta Salou u La Pineda t’as casas de amigas mías u i feba mallata y tornaba de maitinada ta Cambrils. A tamás de que i pasé buens ratos, continaba odiando-lo, pues no bi eba cosa que m’atraye-se.

Dimpués de bels años ya, as zircunstanzias m’han lebau de tornada ta Cambrils. No tenebanos diners ta pagar-nos sisquiá un camping asinas que i fuemos ta cabidar-nos a lo menos, l’aloix. He trobau Cambrils bien cambiau. No porque aigan rematau muitas obras, en a Plaza d’a Concordia u en o puerto, por eixemplo. No pas por as botigas que han cambiau de negozio, ni por os cambios que a familia mía ha feito en o piso. Ye por yo. Me caleba, nos caleba, descansar un poquet. Simplament fer bella gambadeta, dormir muito, no fer-nos-ne por cosa... y ixo ye lo que somos conseguindo. En bel poco más de dos diyas no emos feito cuasi cosa. Gambadas, biyer a mar, bañar-nos-ie y fer-nos una biereta en un banco. Ixe ye o resumen. Agora entiendo porque a pai y mai les feba tanto goi de benir t’aquí. Agora entiendo, de berdat, a qué iba pai a pescar mientres oras, si nunca no pillaba mica peix. Agora entiendo todas ixas begadas que, en aquella adoleszenzia mía, me repetiban, terne que terne, “ya lo entenderás cuan sías mayor”. Agora, que en escribir isto, me siento asabelo de biello, entiendo qué tiene Cambrils....

No hay comentarios: