miércoles, 7 de octubre de 2020

Luxoso #Inktober 07

Con los diners de l'atraco faciemos lo que se fa en las cintas de ladrons. Viachemos t'o Caribe y empecipiemos a vivir como lo que yeranos: ricos. Guiabanos autos luxosos, vestibanos ropas luxosas y ibanos ta fiestas luxosas en restaurants luxosos a on que compartibanos mesa con chent luxosa que, de vez, yera tant ladrona como nusatros. Hebanos creixiu veyendo por la pantalla que ixa yera la manera de vivir con cauquerré pa qualques vidas. Suposo que sisquiá hebanos pensau en la posibilidat de fer atra cosa.

Lochicament, clamemos masa l'atención. Lochico me pareixe agora, dimpués de tanto tiempo, pero t'a part d'alavez no i hebanos pensau. Las autoridatz locals nos fichoron. Pa forro de bota la noticia arribó a un d'o mandos menos corruptos d'a zona. Nian podebanos sobornar-lo. Dimpués de bell mes en lo guariche que teneban astí por garchola, nos trayioron ta Espanya. Tornabanos a estar presos. Nusatros, que con aquell atraco hebanos dau por rematada la nuestra carrera criminal. Que tot y no fendo-ne ni quaranta querebanos chubilar-nos. Vivir la vida loca, que deciba la canción. Tornabanos t'a miseria, t'a rutina d'a predor. Tanto la policía como los funcionarios nos fotioron buens sobos. Nos teneban firmes ganas dimpués de tot lo tiempo que s'heban pasau seguindo lo nuestro rastro. Estioron tiempos dificils que hue encara tornan t'as nuestras soniaderas bella vegada.

Quan nos ne fuguemos faciemos lo que millor sabebanos fer: un zaguer atraco. Totz por tierra. Que dengún no se mueva u le foto tiro. Tu, ababol, los diners en la mochila. Ya sabetz cómo va. Hetz visto las mesmas cintas que yo. Lo treballo estió d'os millors que hebanos feito: no se disparó garra bala, la policía i plegó quan n'hebanos espipau y nos levemos buen zurraco de billetz. Lo plan ista vegada yera diferent. Hebanos aprendiu la lición. Aquí dengún no nos buscará. L'hombre que nos vendió la casa diz que la carretera sisquiá i plegó dica lo 98. Y la luz no guaire antes. Vivimos con lo que nos fa falta y poco mas, pero chuntos y libres. Y dimpués de tot lo nuestro pasau criminal, la libertat ya ye un luxo.

Iste relato fa parte de l'Inktober literario en aragonés de 2020.

No hay comentarios: