sábado, 28 de agosto de 2021

Euskoaventura ciclista. Cap. 7: Leitza - Iruña

Si tot va como cal, ista ye la zaguer etapa. A primer hora d’a tarde sale un tren Iruña - Zaragoza que podemos pillar, asinas que con ixa ideya nos pretamos lo desayuno ciclista de totz los días. Lo chenullo cucho pareixe que aguanta. ¡Ya que tire dica Iruña! Antes de marchar, visitamos la ilesia d’o lugar, bien pincha. Los bars los hebanos visitau la nueit d’antes.

Lo camín contina parellano a lo que hebanos teniu dende Andoain. Bosques y tunels, un d’ells de 2700 metros. En Lekunberri nos trobamos con lo rodache d’una serie de Netflix en lo cabo d’a Vía Verda. Han pillau buen plató natural, en lo preto d’o bosque. Un poquet mas t’alla nos trobamos un bar bien pincho en l’antiga gara, que ye abandonada y a on que han feito un puesto rebonico pa descansar-se. Nos miramos ent’as atras mesas a veyer si i hai posau por astí bell famoso. Pero no. Lo paisache va cambiando dende astí. Deixamos dezaga los bosques y tornamos t'os campos de cerial.

La Vía verda nos leva dica Erice de Itza, un lugarón sin bar, ni quasi chent a qui preguntar por a on seguir. Ixo sí, de ciclistas n’i hai buena cosa por ixa parte. Dende astí podemos continar por carretera u seguir un camín que diz que va paralelo. Trigamos la segunda opción, como siempre hemos teniu de criterio.

Iruña amaneixe a la fin en l’horizont dimpués d’una costera. Un hombre que yera fendo una gambadeta por astí, s’ofreixe a aduyar-nos encara que no creyebanos aprecisar-lo. “Yo yera ciclista. Siempre aduyo. Que sotz fendo lo camín de Sant Chaime?” No pas, le respondemos, sin guaire ganas de pillar un capazo, ya que somos cansas y queremos estar-nos un rato por la ciudat antes d’ixopar enta Zaragoza. Nos da indicacions “Seguitz por aquí y chiratz por debaixo d’un tunel que trobaretz a man cucha”, y dimpués nos pregunta si somos de Donosti. Femos uellos. “No pas, de Zaragoza”, le decimos enarcaus. ¿Habremos preso accento?

No le femos mica caso a las indicaciones que nos da y seguimos por a on que creyemos que ye. Talment por lo karma, por leccions divinas, u porque simplament las cosas son asinas, nos cacegamos. Amaneixemos en una parte plena d’uns hortals con millor intencions que cullida. Hemos de tirar de Maps, recular bell kilometro baixo firme sol y tornar t’o tunel que nos heba dito ixe buen hombre.

Entramos en Iruña por un carril bici y pendient negativa. Nos femos la foto en lo cartel d’a ciudat. Hemos completau toda la ruta sin punchar ruedas, sin garra problema gran, con bella salida de cadena y bell momento de desorientación como entrepuz mayor. Mercaus los billetz de tornada ta Zaragoza, nos queda bella horeta pa chentar. Nos femos la zaguer biera d’a victoria y una mica d’o queso y embutiu que ha centrau la nuestra alimentación en istos días.

La experiencia, bien pincha. Pa repetir, nos comentamos, entre que imos preixinando qué faremos a l’atro anyo y remeramos belún d’os momentos mas bonicos d’ista semana que hemos pasau dencima d’a bici.

No hay comentarios: