
Si l’estatuto ese estau millor (que guarda si yera fazil) tampoco no m’ese parexiu ni meyo normal. A qui le parix normal que a chen se de premios a si mesmos? Güe quiero dar o premio “Tierra de Barrenaus” a las mías mans que han picau istos sobrebuenos testos, exemplo platero de a gran literatura aragonesa! No ye surrealista?
No me lo creyeba cuan lo leyeba. Yera una mena de “nos molamos tanto que nos imos a dar a nusatros mesmos un Premio – o Premio Aragón ta más INRI – por fer iste chandrío”. Pero aquí, en ista Tierra de Barrenaus – y de estalentaus – no pasa cosa. A chen contina mirando-se enta atro puesto mientres nos pichan, dizen que plebe y, agora, preban de que recoxcamos qué bien que nos han pichau. A millor pichada que nunca no ebanos bisto. Yqué rica! Be de saber a arañons u a cualsiquier atro licor d’ixos tan dulzes, pero que, a l’atro’l diya te dixan un reseco que no puez nian fablar.
Con tot y con ixo, Marzelino tornará a ganar. Y tornará a fer gubierno con o PAR. Y a CHE continará chitando tierra – tamién en o sentiu castellano – denzima d’os foraus y crepas de Yesa (prou que si bi ha bel tierratremo no i pillará a MI y JAB).
Y a la fin Aragón S.L. continará colonizau, eslanguindo-se, esmortezendo-se… a no estar que bel diya rebellemos y forachitemos a ista colla matutans que tenemos en o poder.
No hay comentarios:
Publicar un comentario