viernes, 17 de octubre de 2025

Juan del Val y la inspiración inversa

No sé por qué s’encarranya la chent con a concesión d’o Planeta ta Juan del Val. Encara si hese ganau bel premio con prestichio… Lo galardón se publicita como «lo que tien mayor dotación economica d’o mundo» y ixe ye lo suyo sinyal d’identidat. No pas «lo premio que descubrió a Fuleno u Mengueno» ni lo que publicó «la obra que refusoron los d’a competencia» ni garra atra cuestión relacionada con la literatura. Ni popular ni d’elite ni garra mena de literatura. Ye un premio economico a un d’os suyos. Una extra por rendimiento u por obchetivos, que mé sé yo. Y prou. Yo no m’encarranyo porque l'Ikea de Puerto Venecia faiga treballador d’o mes a Zuteno Mueblez. 

D’atra man, he de confesar que Juan del Val ye una d’as razons por las que me decidié a publicar los míos escritos. Él y muitos atros parellanos son toda una inspiración. Cada vegada que leigo un articlo u bel libro, u que siento la solemnidat con que opinan de cualsequier tema, me veigo autorizau de tot a publicar lo que me rote y a chilar bien fuerte tot lo que pienso. «Si iste matután publica y vende a trompicuesco, ¿por qué no voi a fer-lo yo? ¿Qué vergüenya he de tener?», me pienso. Ixo vale tamién pa muitos d’os libros que lego. Cada vegada que pasa por las mías mans bel catenazo u bella bambuquería de bel suposau intelectual, s’esmicaza lo mío sindrome de l’impostor y me veigo lechitimau de tot a reivindicar lo mío trocet de repalmar en librerías y catalogos editorials.

No criticaré las suyas capacidaz literarias por varias razons. La primera, porque las desconoixco. Ni he leyiu cosa suya ni tiengo garra intención de fer-lo. La vida ye masa curta pa malfurriar tiempo con un ser asinas. La segunda, porque a cadaún le fa goyo lo que le fa y lo que a yo me puet pareixer una buenya cosmic-size a atro le puet encantar. Firme debat tiengo en os clubs de lectura con libros que me pareixen obras mayestras y que no pas a la resta, y a l'inversa. La literatura, y l’arte en cheneral, van de fer-te sentir, de mover-te emocions, de chenerar disfrute. Y lo cierto ye que los best-sellers fan que patacadas de chent pasen los suyos buenos raticos. ¿Que los pasarían tamién leyendo a atras autoras que no han teniu una campanya publicitaria salvache ni lo refirme de grans corporacions? Prou que sí. Cómo fer-les descubrir ixos atros libros ye lo que los chicoz autors miramos de fer por cada día.

Leigo tot lo que puedo y bien variau. Best-sellers y underground. Autors locals y internacionals. No me zarro a garra chenero y nomás en iste anyo he leyiu fantasía, amor, contemporania, asayo, ciencia-ficción, policiaca, teatro, biografica, humor y de viaches. Y en tot ixo, i he trobau oro y fiemo, choyas literarias que m’han percutiu y catenazos infumables, autoras sorprendents y galvans repetitivos. En toz, i trobo razons pa seguir publicando. En os que me fan goyo, por mirar d’acercar-me a lo suyo arte; en os que no pas, porque, si han publicau ixo, ¿qué vergüenya he de tener yo de publicar las mías historias? Inspiración dreita y inversa, todas dos funcionan.

En 2025 publicar un libro ye bien facil. Si no trobas garra editorial que lo faiga, que ya se me fa raro, i hai un ciento de vías de autopublicación, fisica y dichital. Ixo fa que todas las que queramos, publiquemos y que la ufierta siga cuasi infinita. Precisament por ixo proliferan tanto bookstagramers, clubs de lectura y tallers literarios. Que lo premio Planeta le’n den a un d’os suyos, que toz conoixemos, nomás fa vistera la manera de funcionar d’os grans grupos editorials y d’os criterios extraliterarios que gosan tener pa publicar y publicitar las suyas obras. En frent, i hai tot un universo d’historias por leyer que tos convido a descubrir. Que un libro siga mas u menos conoixiu, pende muit poco d’a suya «calidat literaria» (siga ixo lo que siga) u d’a suya capacidat d’entretener y muito d’a chanflonada invertida en publicidat. Juan del Val en ye buen eixemplo. 

Vai, pues leye atras cosas.

No hay comentarios: