S’ha feito en istos días Sant Valer, lo patrón de Zaragoza. Y como toz los anyos, s’ha convertiu en la fiesta mas meh d’o calandario. Sí, s’ubren los museus de baldes, se mincha roscón, salen los capezutos y lo tragachicos… y prou. Un día de fer gambadas, como cualsequier atro, pero con ciercera y fredor, un miercres absurdo d’hibierno.
¿Por qué no sacamos d’una vegada ixa celebración que no importa a dengún, ni sisquiá a lo cristianamen, y movemos ixe festivo ta bel día que faiga mas honra? Ye una calendata fixa, que i hai anyos, como iste, que nian da pa puent. Bien cerqueta d’ixa atra absurdidat que ye lo nadal. Determinada por la mitolochía cristiana local y sin recorriu entre la sociedat ni lo teixiu asociativo. Sisquiá s’aproveita, estando lo patrón de Zaragoza, pa fer valurar la historia d’a nuestra ciudat, que a lo menos le daría bella mica de significau.
Lo calandario festivo, tot en cheneral, ye masa determinau por los concietos y celebracions catolicas. Bel día caldrá ubrir lo melón d’a Semana Santa, que movendo-se tantismo condiciona por eixemplo la planificación escolar y univesitaria. U l’exceso nadalenco, pleno de festividaz malament repartidas, en calendatas con evidents limitacions. Caldría pensar-se lo sentiu de fer ixe puent prenadalenco d’a Immaculada y la Constitución. Habríanos de dar-le una vuelteta a por qué celebramos aquí lo Día Nacional en Sant Chorche, atra movida cristiana, y no pas en lo 20 d’aviento y/u lo 29 de chunyo, aniversarios que sí que determinan la nuestra historia y realidat actual tot y remerar feitos de fa mas de 400 y 300 anyos respectivament. Y sería bueno revisar, en cheneral, que i haiga fiestas que han d’estar sí u sí un día determinau, inflexible, inadaptable, que provoca anyos plenos de puents y atros plenos de miercres festivos. Sí, un Cinco de marzo, se puet celebrar en día 3, 7 u 15. Si lo cierzo lo puet fer cambiar de calendata, ¿por qué no pas las necesidaz y la voluntat de qui lo celebramos?
La racionalidat en la planificación temporal d’o treballo y de l’ocio no ye incompatible con la conservación d’as cuestions mas importants d’as tradicions y festividaz aragonesas como se contrimuestra en la flexibilidat que sí que i hai con seguntes qué fiestas. Ixa racionalidat estió, ye y habría d’estar en lo futuro una d’as reivindicacions d’a izquierda transformadera.
Mas fiestas, mas aragonesas, mas populars y millor planificadas. Que no nos cal Sant Valer y ni una fiesta sin gaiter.
No hay comentarios:
Publicar un comentario