domingo, 8 de mayo de 2022

Mosica, rabia y amor con Fongo y Xavi Sarrià

Foto: Chuan León
Yera un dia que rebutiba convocatorias antifaixistas y culturals. Lo maitín heba arroclau a a-saber-la chent pa celebrar en Torrero una Fiesta d'o sol que ya feba firmes ganas dimpués de tot iste tiempo. Luent d'astí, en La Granja, atra patacada de personas se chuntaba pa lo Mundialito Antirracista que feba la suya XIV edición. Con muitas d'as asistents nos chuntabanos de tardes pa asistir a lo tercer gran evento d'o día: lo concierto de Fongo y Xavi Sarrià adintro d'o ciclo "Vagón de lujo".

Un concierto que me feba ganas arrienda. D'una man, Fongo ye una banda que m'encantó dende lo primer momento que los sintié y que, manimenos, nunca no heba puesto veyer-los en directo por diferents razons. D'atra, lo nuevo disco de Xavi Sarrià ye unatra chesta en la ya ampla carrera d'o mosico y escritor que yera en candeletas por ascuitar. Un treballazo que, tot y seguindo la continidat d'os suyos anteriors discos, fa evolucionar lo suyo soniu, que en cada chira introduz nuevos elementos.

Fongo ubrioron lo scenario d'o Centro Civico Delicias con lo suyo soniu barrachau d'un ciento de mosicas. Sobre las tablas, una decena larga de grans mosicos nos trayeban la suya propuesta. Letras reivindicativas, sonius mestizos y muitas ganas de minchar-se lo mundo. Los uescanos nos devantoron y faciemos los primers bailes d'a nueit entre que barruntabanos que son los necesarios hereus d'atras bandas como Ixo Rai u Mallacán. Fongo ye una d'as collas mas prometedoras d'a scena aragonesa y los dos suyos primers discos son buen eixemplo d'o que pueden fer.

Dimpués d'a radida horeta que tocó Fongo yera lo turno de Xavi Sarrià. Entre las suyas fans mas furas bi heba niervols a embute. No soi feito a veyer-lo en Zaragoza tot y haber estau present en las dos vegadas que vinió con Obrint Pas de man de A Enrestida y la que vinió chunto con Feliu Ventura de man de Nogara pa las Chornadas d'as Luengas d'Aragón. 

La fredor d'o publico zaragozano eslampó de camín con la primer canción d'o concierto. La nueva banda prochecta enerchía pa iluminar la ciudat entera. En lo suyo centro un Xavi Sarrià que fa muitos anyos que domina la scena y que nos fació blincar terne que terne. En lo repertorio temas nuevos y viellos, d'a colla d'agora y beluna d'Obrint Pas. Las cancions nuevas suenan de pistón. Beluna entró de camín en lo mío listau personal d'himnos. Lo material audiovisual d'a chira anterior torna en ista en un formato mas chiquet que anyade potencia a los mensaches que sentimos en las letras d'o valenciano. Xavi tenió parolas pa las nuestras luitas, alcordando-se d'os seis antifas, chilando qualques Entalto Aragón, fendo referencia a l'aragonés y a Nogara y remerando a Ixo Rai, Mallacán y mesmo El corazón del sapo. I habió momenticos d'emoción, quedando-se solo sobre lo scenario pa fer la primer parte de No tingues por. Y acabó, como en tantas atras ocasions, con ixa Flama de tot un poble en moviment que nunca no s'amortará.

En Causa, lo suyo nuevo disco, i hai uns versos que dicen "... y sentimos que la vida ye ixo: mosica, rabia y amor, los nuestros refuchios en los días de foscor". Iste sabado sintiemos precisament ixo: la mosica, la rabia y l'amor que se transmitió dende ixe Centro Civico y que nos aduya por cada día a seguir luitando por lo mundo que queremos. Las aragonesistas y las antifaixistas aprecisamos mas nueitz como ixa, a on que los nuestros mensaches y la nuestra manera de sentir la tierra se sientan, y a on que podamos trobar-nos y compartir experiencias y vivencias.

No hay comentarios: