miércoles, 4 de mayo de 2022

Adios a los setiembres

En los anyos que pasé en la universidat, muitos mas d'ixos en los que se suposa que habría d'haber rematau la mía carrera, pocas cosas movilizaban mas a l'alumnau que que les tocasen las convocatorias. T'a part d'alavez luitabanos porque se mantenese la tercer convocatoria que, en lo caso d'a mía escuela - la EUITIZ, que dimpués formaría chunto con lo CPS l'actual EINA - yera en lo mes d'aviento. Sí, tenebanos una tercer convocatoria a metat d'o primer quatrimestre, lo que sí que yera buen empandullo administrativo. Como con tantas atras cosas, las nuestras movilizacions no consiguioron lo suyo obchectivo y ixa tercer convocatoria ya ye nomás en la memoria de qui pasemos por las aulas universitarias en aquellas envueltas. Con tot y con ixo, las campanyas en la suya desfensa arrocloron a muitas alumnas que no gosaban protestar por res.

Fa bell día, unatra convocatoria d'examen se vulcaba. Los setiembres pasan a chulio por decisión d'o Consello de Gubierno d'a Universidat de Zaragoza y en contra d'a opinión d'a immensa mayoría d'estudiants. Las declaracions d'o rectorau, ixa condescendencia de "ye por lo vuestro bien", me recuerdan tantismo a ixe lema d'o despotismo ilustrau, que se podría reversionar como "tot pa los estudiants pero sin los estudiants". Sabemos, y saben, que en son en contra, d'ixa decisión. Y lo sabemos, y lo saben, porque no en fa tanto, en 2014, se fació una consulta popular en la universidat que perdioron tot y estar trucada. Se exichiba un minimo de participación d'o 30% quan en la mayoría de procesos electorals (claustro, rector, etc.) ista no gosa blincar ni d'un 10%. S'aprecisaba un voto a favor de mas d'un 60% pa mantener la convocatoria, pero no pas pa sacar-la. La campanya de propaganda que se fació dende rectorau estió bien fura. En la web "informativa" institucional amaneixeba un eterno listau de razons pa votar en contra de mantener los setiembre a lo costau d'una breu enumeración de bellas poquetas razons a favor de que seguisen. Con tot y con ixo, las estudiants respondioron a la convocatoria y votoron masivament. La participación quasi duplicó lo minimo quedando en un 53% y lo voto a favor d'os setiembres pasó d'o 80%. Lo rectorau perdió por goleada y habió de reblar y aguardar dica 2022. Agora ya heban aprendiu y decidioron quitar-se la careta de democraticos y participativos y gubernar como lo fan con toda la resta de decisions que se prenen en la universidat, ignorando de tot a lo suyo alumnau.

Lo día d'antes, bella centena d'estudiants pasaban nueit en l'Interfacultatz pa protestar. Ixe mesmo día interrumpioron lo Consello de Gubierno. Todas dos accions visteras y chustas pero que no consiguioron fer cambiar d'opinión a un organo que no les tien ni miedo ni respeto. Una vegada mas los estudiants no son - como no en yeranos nusatros - conscients d'o poder que tienen. En la universidat "viven" bellas 40.000 personas d'as que lo 90 % son alumnau. Si deciden que qualcosa no se fa, NO SE FA. Una vaga estudiantil de tres días, con prou seguimiento, hese estau prou pa vulcar las intencions d'o rectorau. Pero ¿qui la convoca y cómo se consigue ixe seguimiento? Me pienso que, por desgracia, ye agora mesmo imposible igual como en yera quan estudiaba yo.

I hai dos condicionants basicos. Lo primer ye lo perfil cheneral de l'estudiant universitario. En lo caso d'a publica i hai muitismos integrants d'ixo que claman clase meya aspiracional, que s'han creyiu toda la charrameca sobre la meritocracia y l'ascensor social. Que creyen que si faltan un día t'as clases perderán ixe saber tant important que les separará d'a purria que nos aconhortamos con treballos de rango inferior. Chicotz AlbertRiveras y InésArrimadas que no paran cuenta de que son ferramientas en mans d'as elites. Ixas elites que, manimenos, ya tienen lo suyo propio circuito d'estudios, por un regular bien aluenyau d'as universidatz publicas. L'individualismo en la universidat ye mesmo mas furo que en la resta d'a sociedat, habendo convertiu una institución que s'habría de caracterizar por la colaboración pa la creación de conoiximiento en bella mena de Chuegos d'a fambre a on que, si cal, se chafa a qui tiens a lo tuyo costau. N'i hai excepcions, prou que sí. Y muitisma solidaridat, refirme mutuo y organización. Pero ixo ye, como digo, la excepción, no pas la norma.

L'atro condicionant son las caracteristicas d'as organizacions estudiantils mas grans. Quan yo estudiaba, y ixo veniba de muitos anyos antes, la principal y que mas representación teneba yera EDU, lo brazo estudiantil d'o sindicato UGT. Lo suyo papel yera vergüenyoso a tantos nivels que se podría fer un blog nomás pa recontar historias d'a pampurria que feban. Cuento que ixo no habrá cambiau guaire. La suya actividat se pareixeba mas a un club d'ocio y tiempo libre que a la d'un sindicato estudiantil. Un poquet como lo suyo homologo laboral, d'atra man. Lo suyo programa electoral, copia y pega d'as mesmas demandas anyo sin atro, se podeba resumir en "mas cosas buenas, menos cosas malas" (mas becas, menor pre d'as fotocopias, p.e.) sin prebar de fer garra cambio estructural. Lo suyo caracter de PSOE estudiantil plegó a lo nivel de fer concentracions a favor d'o gubierno en los tiempos de ZP. Lo suyo exito veniba d'ixe caracter de club de tiempo libre a on que se formaba una gran familia estudiantil que s'adedicaban a la borina y a on que, en tener una ideolochía practicament nula, totz en podeban fer parte sin mica compromís. Chunto a ixe EDU, la resta de sindicatos nunca no tenebanos la mesma presencia mediatica ni muito menos lo refirme economico y lochistico d'as nuestras organizacions referents. Febanos lo que podebanos con uns medios radius y minima atención mediatica. I heba un terger grupo d'organizacions que yeran agrupacions de facultat u independients con un mensache mesmo mas esbafau y sin mica recorriu ni capacidat d'acción dillá de conseguir bella reivindicación puntual de bell problema local y que gosaban meter-se de costau en que se parlaba de problemas mas amplos.

La participación estudiantil en las eleccions d'os suyos representants ye radida y pocas vegadas supera lo 10%. Pero, pa forro de bota, la mayoría d'ixos votos no son en conciencia, sino que votas a fuleno u mengueno porque i ye una amiga tuya que te leva d'a orella a que fiques lo papelot en la urna. Lo sé de primer man porque m'ha tocau de fer-lo. 

Con ixos vimbres, que cuento que no habrán cambiau mica, ye imposible d'endrezar una movilización masiva en la universidat. Me clamó l'atención -pa mal - en la noticia d'o Heraldo, la reacción de dos organizacions d'a dreita estudiantil. Todas dos teneban representación en lo Consello de Gubierno, que ye bien dificil d'entrar-ie asinas que m'entrefilo que habrán teniu buen capazo de votos. Que i haiga dos sindicatos fachas en lo CdG ya ye pa preocupar. Sobre la entrada d'os estudiants en la votación pa protestar deciban que "no yeran trazas". La representación estudiantil en la universidat ye de tot cosmetica, un teatret pa que la institución pareixca una mica mas democratica. Lo porcentache d'alumnau en totz los organos siempre ye minimo, fendo obligatorio que pa fer qualsequier cambio haigan de contar con lo profesorau ya que ni sisquiá con lo refirme d'o Personal d'Administración y Servicios pueden tener mayoría. Pero ye que antimás se ye perfectament conscient de que no tienen un poder real de movilización por lo que las demandas d'as organizacions d'estudiants muit pocas vegadas s'ascuitan. Decir que "no son trazas" ye la rematadera pa uns suposaus representants d'uns estudiants que no tienen atra manera de fer que la suya protesta tienga la minima positibilidat d'ascuitar-se.

Ye dificil calar en la educación superior seguntes que mensaches, adintro d'una sociedat despolitizada, desmovilizada y individualista que malfia d'as organizacions politicas y sindicals. Pero una cosa tant caboliosa como los setiembres, con una utilidat que garra alumno no discute, me pensaba que yera una sobrebuena oportunidat pa que l'alumnau se movilizase y contrimostrase lo suyo poder real, que no ye en un porcentache d'os claustrals ni en las perras d'as muyas matriculas, sino en lo suyo numbro y potencial capacidat organizativa. L'estudiantau ye, y siempre será por definición, lo colectivo mayoritario en la universidat, pero sin ixa organización siempre fará lo que le pete a ixa chicota elite que decide lo que ye millor pa ells sin contar con ells. Y tanimientres, la quinceemera consellera d'universidatz a atras cosas. Talment ella l'aprebase tot en chunyo.

No hay comentarios: