domingo, 15 de noviembre de 2020

PSOE Club de futbol

Si una persona u una organización ye d’izquierdas u de dreitas cal que lo digan los suyos actos y no pas lo que dicen. Lo PSOE leva decadas contrimostrando que la S y la O d’as suyas siglas son mas postureo que atra cosa. Un deseyo mas que una realidat. Una identificación estetica mas que unas conviccions politicas. Manimenos, entre lo suyo electorau, votants y militants, si que ye verdat que se troba chent con una ideolochía a la zurda d’o suyo propio partiu. Bella vegada bien a la zurda. En un espectro a sobén mas cercano a la socialdemocracia de Podemos que a la practica politica d’o PSOE.

Me resulta bien curiosa la distancia que i hai entre la militancia d’os partius y los quadros suyos. Particularment en lo caso d’o PSOE. Quan escribo isto acabo d’ascuitar una entrevista en la radio a García Page, president de Castiella- La Mancha, sobre la negociación d’os presupuestos espanyols. Yera una persona que tasament conoixeba y que nunca no heba sentiu parlar guaire. La impresión ye la mesma que tiengo con Lambán u con tantos atros personaches d’o PSOE local, nacional y estatal. Quan los sientes charrar, si no t’amuestran lo suyo carnet de partiu, dubdaría prou si militan en lo PSOE, lo PP u Ciudadanos. Lo discurso suyo encaixaría perfectament en qualsequier d’ixas organizacions.Y pienso en qué les ha levau a fer parte d’o PSOE y no pas d’o PP u Cs.

Fer-se d’un equipo de futbol, por un regular, no ye una opción razonada. Conoixco a poca chent, probablement dengún, que siga d’un equipo de futbol porque realment piense que ye lo millor. De cutio, la militancia futbolistica “te toca”. La tuya familia ye de tal club, u te fas d’o d’a tuya ciudat, u trigas, quasi por azar, una d’as dos opcions oficials de l’Estau: Madrid u Barça. Barrunto que muitos d’os quadros d’o PSOE, y tamién parte d’a suya militancia, i son por “futbolistica”. Porque sí. Porque toca. Porque les fa goyo la politica, y de bell partiu t’habrás de fer. Que i militan porque una serie de circumstancias d’entorno familiar u social les habrán levau ta ixa organización y no pas t’atra a on que serían igual de comodas. No s’entiende si no, que los suyos discursos sirvan pa partius que se suposan antagonicos.

I hai chent que funciona asinas en totz los partius y en toda mena d’organizacions. Que ye mas una qüestión de “trigar equipo” que una posición ideolochica razonada y reflexionada. Pero probablement, d’os partius con representación politica, ye lo PSOE a on que mas acusau veigo iste rasgo. Un partiu a on que tiengo la sensación de que a la suya militancia les faría goyo d’estar de Podemos y a los suyos cargos de Ciudadanos. Si no fuese porque “sevillista seré hasta la muerte…”

No hay comentarios: