domingo, 19 de julio de 2020

The Gifted u X-Mal

De todas las series que consumo, bi'n ha una categoría que les digo "series de fer fregote". Son ixas que puetz veyer entre que fas la chenta, doblas la ropa destendida u fas fregote. No cal guaire atención pa seguir l'argumento ni tienen una calidat que disfrutes a cada fotograma. Pero que, con tot y con ixo, tienen bella cosa positiva y que te fa continar veyendo-las. Una d'ixas ye The Gifted, una serie basada en los comics de X-Men, pero prou aleixada d'as cintas. Dimpués de dos temporadas prou floixas, las audiencias no han refirmau un prochecto que, por la suya propia naturaleza, aprecisaba deixar-se diners en efectos especials. Uns diners que no plegaban ni por los espectadors ni por lo nulo merchandising. Con tot y con ixo, como en tantas atras ocasions, nos trobamos con que la serie acaba con buen cliffhanger que nunca no resolverán ya que no i hai garra intención de rematar-la con bell capitol zaguer u bella cinta, como s'ha feito en atras series.

The Gifted ye ambientada en un universo a on que los X-Men ha dispareixiu (nunca no explican cómo ni por qué) y los mutants siguen estando perseguius y odiaus por lo simple feito d'estar-ne. La serie la protagoniza bell personache bien conoixiu d'os comics como Polaris, Fenris, Thunderbird u Blink, de conchunta con atros creyaus de propio. Son 29 capitols mas que millorables y actuacions que demandan una segunda toma. Un d'os grans problemas probablement haiga estau prebar de fer una serie pa totz los publicos. Ye una cosa cheneralizada en lo mercau espanyol y prou común en lo yankee. Los guions tienen poquisma credibilidat y tiran de topicazo terne que terne. Pa rematar con la critica destroy, la parte tecnica ye unatra d'as feblezas. Los poders, que en la metat d'os personaches consisten en fer lucetas y fer petar cosas a distancia, tienen unos efectos especials zaborrericos pa lo que se podría asperar d'una producción d'ista grandaria. Las actrices y actors se foten la metat d'o tiempo movendo las manetas fendo que, a lo que levas diez capitols, faigan mas risa que atra cosa.

Con tot y con ixo, y dimpués d'haber-le dau tot iste ferrete, The Gifted tien cosas positivas. Encara que he de decir que quasi todas son producto d'haber leyiu los comics de X-Men y estar deseyando veyer en "lo mundo real" a los suyos personaches. Trigar a Polaris como lider d'a colla me pareixe bien acertau. Una mutant a saber que poderosa, que recuerda pa forro de bota a lo gran Magneto. Qualsiquier que haiga leyiu la primer etapa d'o X-Factor de Peter David, la tendrá como un d'os personaches mas querius. Atras, como las chirmanas Cuckoos, ye d'o millor que se troba en istos 29 capitols. Fer servir a Los Purificadors en un momento como lo que somos vivindo ye bien intresant y fa buena honra pa planteyar lo conflicto racista d'a serie. Detalles como que Polaris y Eclipse faigan auroras boreals quan se besan, son divertius. Y Thunderbird, en cheneral, salva mas d'un capitol.

Entre lo malo y lo bueno, tamién i hai atras decisions que podrían haber saliu bien, pero no. Lo siguient parrafo ye tot SPOILERS. Asinas que si quiers veyer la serie, blinca-te-lo y pasa dreita t'o zaguer.

Blink, atro d'os míos personaches favoritos, resulta aquí una d'as mayors errors. Una superheroina carismatica de tot, que en los comics se te gana en dos vinyetas, se queda convertida en un catenazo sin rasmia. La suya muerte en X-Men #37 quasi me fació plorar. Quan "muere" en la serie, antiparte d'haber levau un luminoso anunciando-lo tot lo capitol, te quedas fredo de tot. Stephen Moyer, un actor que me heba feito firme goyo en True Blood, tien en ista serie un d'os papels mas importants que, manimenos, queda como un pan sin sal. Atro que sabes que si muere tampoco no lo trobarás a faltar. Sage, a pesar d'apareixer en la serie, ye practicament irreconoixible pa las lectoras de comics. Ni fisicament ni de caracter. Un personache desnaturalizau de tot que se'n hese puesto sacar prou mas treslada. Pa rematar, la idea de que los centinelas sigan policías en cuenta de robots chigants, cuento que sería motivada por qüestions economicas, pero le saca prou intrés. Entre atras cosas tamién porque lo suyo lider interpretau por Coby Bell, ye probablement lo pior personache d'a serie. Y no ye facil.

Ye una pena haber perdiu los diners y la oportunidat de fer una buena serie de X-Men pa televisión. Argumentos y personaches, n'i hai a trompicuesco. Beluna d'as ideyas que se levoron ta The Gifted no yera mala, pero s'executó prou malament. He visto cosas muito piors, prou que sí. Con totz los suyos defectos, la serie tien los suyos buenos momentos y, dimpués de las ueito horas de treballo, las pandemias y las movidas internas que cadaún tiengamos, a sobén t'agana mas de veyer una serie sin pretensions que no pas un capitol d'as grans series que quasi s'ha de prener apunts. Lo dito, una buena serie de fer fregote.


No hay comentarios: