martes, 15 de febrero de 2011

Mas catalanofobia

Mas catalanofobia. En iste caso contra a luenga, no pas contra o pueblo (¿u reyalment contra os dos?) Cuento que muitas ya lo habretz sentiu pues en han dau treslada en bells blogs como Lo finestró del Gracià y Labrandonos en la sombra. Dimpués d'o partiu entre o Uesca y o Girona, l'entrenador d'iste zaguer equipo, naixiu de Mequinenza, fació qualcosa tan grau como contestar en catalán a una pregunta que le heban feito en catalán. Un periodista que i yera, tot faltando, le chiló "¡en castellano!". Prencipio alavez una pleitina sobre a luenga d'a rispuesta. O entrenador quereba contestar en catalán y dimpués contestar en castellano a tot lo que querese l'atro intolerant periodista. Remató suspendendo a rueda de prensa, bien carranyau. Normal. A muyir fardachos ya con tanto ababol suelto. Y ye que, totz ixos que dicen que en Catalunya no se puet charrar castellano (¿de verdat i son estaus bella vegada?), no se si no viyen istos videos u son los que los provocan. Hemos plegau en una paranoia con o tema d'o catalán, que ye penible. Iste zaguer afer ye tot un eixemplo. L'entrenador teneba tamién toda a razón quan deciba lo de que si respondese en anglés a una pregunta feita en anglés dengún no le diría cosa. ¿Quantas vegadas hemos visto entrenadoras, más que más, de primer división, que quasi no charraban castellano? Todas remeramos, por eixemplo, a Van Gaal y o suyo guinyol, que tantas risas me rancó.

Pero o catalán ye una luenga esferent. Una luenga que s'ha de fer servir en Catalunya nomás y a escuchetes. Sin que dengún no la sienta, no vaiga a estar que sigas enrestindo contra o suyo dreito de charrar y vivir en un mundo monolingüe castellano. Anglés, francés, alemán ... sí, que ixo ye cultura y cal saber-los y practicar-los (encara que dimpués nunca no vaigas a visitar garra país anglo, franco u chermanofono). O catalán amarguina y menaza.´

Como toda nacionalista banal, y como toda nacionalista lingüistico banal, siempre acusa a l'otri d'o que ella fa. Acusan de malos modos a qui charra catalán y dimpués protagonizan videos como o debandito (que pencho abaixo) u como aquel famoso "Yo me clamo Josep Lluis aqui y en a China Popular", que tamién pencho abaixo.

Ya que prencipio a meter videos sobre o tractamiento absurdo que tienen as luengas en iste estau y en ista sociedat espanyolizada y espanyolizant, no puedo deixar de remerar aquella notica, tamién surrealista y penible a on que se viyeba a Belloch aprendendo anglés troglodita, de conchunta con Manuel Blasco, d'o PAR. Zaragoza, Spain. No lo ixublidetz.... ¿Que hese pasau si , por qualsiquier razón, hese habiu d'aprender bell poquet catalán y hese saliu en TV decindo, "Jo sóc l'alcalde de Saragossa, Aragó"?

País de cazurricos...

Entrenador d'o Girona:


Josep Lluis en a China Popular:


Belloch, Zaragoza, Spain.

No hay comentarios: