jueves, 8 de abril de 2010

Retes en rete. Una cronica subchetiva

Mientres istas vacanzas de Semana Santa se celebró en Ruesta una trobada de retes en rete que miraba de trobar alternativas a o capitalismo. A pregunta que prebaba de responder-se-ie yera ¿podemos vivir sin capitalismo? Tanto por a tematica como por atras qüestions (pasar quatre diyas en o Pirineu siempre ye un buen plan) decidié d'ir-ie sin guaires asperanzas, en un primer inte. Con tot y con ixo le dié una oportunidat a la trobada y prencipié a participar-ie. Mala ideya, mocetas! Istas son bellas impresions que m'he traito d'ixa trobada.

A birolla: No soi o más indicau ta criticar as trazas de minchar de dengún, pues soi bien rarizo en o mío minchar cutiano. M'importa igual si a chent ye vechetariana, vegana, macrobiotica, carnivora u nomás mincha Fresquitos. Personalment creigo que cadagún ha de minchar o que quiera y o que le prebe bien. Lo que no me fa mica goi ye trobar-me con un texto que chustifica unas trazas de minchar porque asinas -traduzco literalment d'o pasquín- nos reconecta con a Primera Fuent, ye la Traza Sagrada de Minchar, cal tornar t'a Unidat con o Creyador y con a Creyación y asinas asinas. Lo siento, pero m'importa igual si as fateras relichiosas son alacetadas en o que dició un chodigo fa 2000 anyadas u en un indio hopi, u un Na'vi u qui siga. Ta yo ye a mesma vasuera por muito new age que siga. Ta yo como si hese bendeciu a mesa un mosén.
Debat transversal sobre treballos: Estió un d'os tallers a on que participé. Sí que'n surtión de buena ideyas pero terne que terne se centraba en as ecoaldeas. Parixeba que qui vivibamos en as ciudatz lo febanos porque no nos ne quedaba atra, porque yeranos masiau falsos ta marchar ta un lugar u bella cosa parellana. En iste caso parixeba que caleba cambiar a pregunta de ¿podemos vivir sin capitalismo? por ¿podemos fuyir d'o capitalismo?. As ecoaldeas me parixen una ideya sobrebuena y creigo que cal refirmar-las dende os lugars y as ciudatz. Creigo que son una buena cosa ta fuyir d'o capitalismo y fer vistero que se puede funcionar d'atras trazas. Pero, ¿se puede fuyir d'o capitalismo ta cutio? Si bell diya as ecoaldeas se tornasen inquestas, ¿no remataría o capitalismo con ellas de camín? Creigo que o capitalismo no tien medrana d'as ecoaldeas porque no son guaire menaza (a lo menos por agora). Cal luitar en muitos frents y ixe prou que puet estar-ne uno, pero a o capitalismo va a caler espaldar-lo, y tamién dende as ciudatz.

Marcha t'Artieda: Probablement o millor que se i fació. Una d'as poquetas cosas que remeraba a on se feba a trobada, antimás d'os espiellos que bell una dixó en a “botiga de baldes”. Se fació una curseta dica a ermita de San Juan de Maltray amán de l'entibo, que rebutiba d'augua, a on que no explicoron a nueva campanya que son fendo. Aprofitando l'anyo Xacobeo han dixau un fascal de cantals pintaus d'azul en os puestos menazaus por o recreiximiento de Yesa. A ideya ye que ixos cantals vaigan dixando-se por tot lo Camín de San Chaime ta fer vistera a luita contra Yesa. A noticia podetz leyer-la aqui. Tamién estioron explicando a suya luita y, chusto quan se prencipiaba a charrar d'a mercantilización de l'augua y a suya consideración como un bien de mercau igual como qualsiquier atro, un atro iluminau de tantos que bi'n heba pretó a charrar de no se qué d'os druidas y d'os celtas, ixublidando o debat important. A la CHE, os druidas rai. Y a o capitalismo tamién. Dimpués a mesma infumable colleta prencipió a acarrazar a tierra u lo sol u fer bell saludo cosmico, mientres a minoritara resta encetabamos o camín enta Artieda.

Carne de secta: Garra cruz, ni estrelas de David, ni chent rezando cara t'a Meca ni cosa parellana. Y con tot y con ixo, pocos puestos tan relichiosos he visto como ista trobada. Un pasquin m'informaba de que a mía firma astronomica m'ubriba a s puertas de l'espacio cuatridimensional (sic). Unatro de que m'heba de conectar con a Primera Fuent y a Creyación (viyer más alto). Un taller o sabado de tardis prebaba de convencer-me de que bi heba una filosofía china que chuntaba l'astrolochía y a fisica quantica. A yo, que as relichions, as supersticions y as sectas ye tot lo mesmo, me parixeba estar en un campamento de Corazonistas.

Lo positivo: Prou que me'n levo d'experiencias positivas. 1. As companyeras que estiemos chuntas y con qui faciemos buens ratos y buena pacheta. Conoixer más a las companyeras de luitas siempre ye bueno. 2. Tamién i conoixié chent que no yera barrenada y que aspero tornar a escunzar-me. 3. Conoixer un puesto tan repoliu como Ruesta que nunca no i yera estau y viyer como quedan os lugars eshabitaus por os entibos. Tenetz fotos penchadas en Flickr de Barrenaus y aqui alto. 4. Saber con qué mena de chent no se puet contar en caso de revolución y conoixer un poco más a ixe ente clamau humanidat... 5. Viyer naixer una protorelichión, que siempre ye curioso. 6. Haber espardiu luitas como l'aragonés u os entibos entre chent de muitos cabos d'ista parti d'Europa (bi heba dende andaluces, portugueses u extremenyos, dica alemans u mesmo bell australiano espisguardau...)

A tamás de todas as queixas a valuración cheneral no ye mala de tot. Cuento, y aspero, que toda a crica de barrenadas que bi habió d'entre ixas cincocientas personas que bi estiemos, yeran minoría y que sí que bi ha chent treballadera entre a hippiealla (fote con o neolochismo!). Y tot lo aprendiu a ran d'organización y de trazas de treballar podría aplicar-se perfectament a todas as luitas anticapitalistas dende atra ambiesta y atras dembas. Si bella vegada se tornase a repetir i tornaría, ixo sí, sabendo lo que i trobaré y parando un taller titulau "misticismo y relichión, a mesma mierda ye".

2 comentarios:

Chorche dijo...

Sobrebuena cronica, tu, y dende una ambiesta cretica, pero a la vegada, optimista. M'has remerau a yo con a frase de con qui se puede contar en una revolucion. En muitas manifas siempre he rematau pensando que tornaria-mos a perder una guerra. En fin, a lo menos has quitau firmes cosas positivas, tamien.

Caloggero dijo...

Majarias, Carlos, has detallado una parte concreta del Encuentro, sin detallar otros muchos aspectos que también estaban a nuestro alrededor.
Me refiero a todo el tema de la espiritualidad, "el ser", el eco-hippismo mal entendido (ver a los hippies de USA en los 60, sin ir más lejos).

Además de la espiritualidad "vacía" de algunas de las personas asistentes (las menos), había un montón de matices y sensibilidades de las que aprender un montón.

Me estoy acordando de la noche del sábado, en la que terminé de charrada con un grupo variopinto: de una traza, un anarcosindicalista cincuentón del barrio de Vallekas que estaba de vueltas de muchas cosas y que nos contaba sus historietas barriobajeras y rebeldes mientras se fumaba un cigarro tras otro; de otra, un pedazo de marica anarquista de Barna que había vivido en medio mundo y que se lo tomaba casi todo de cachondeo; también un mozico del sur de Francia que andaba emocionado con la evolución de la moneda social en su territorio; y, para rematar, un servidor que aportaba otros matices al debate.

Yo me lo pasé pipa, aprendí muchísimo y creo que "Redes en Red" fue un paso de gigante para compartir, conocernos y seguir evolucionando más allá del capitalismo. Hacia atrás, a corderetas o por encima, pero sin capitalismo.

Dejo aquí enlace a mi crónica personal y alguna fotico más: http://saludamoryrebeldia.blogspot.com/2010/04/cronica-subjetiva-del-encuentro-redes.html

¡A plantar fuerte!