jueves, 27 de marzo de 2008

Dixando-lo

Lo he dixau. U a lo menos, soi dixando-lo. Cuan escribo isto lebo más de zincuanta oras sin fumar. Ye más: soi escribindo isto sin fumar, cosa que nunca no eba feito, porque malas que me poso debán de l’ordinador m’enchegaba un fumarret.

O primer diya, como ye de dar, estió o pior. Teneba ixa turruntela contina de “me manca cualcosa”. Nierbudo, espisguardau, no podeba conzentrar-me ni en o prochecto ni en o treballo. China chana, fue amillorando. Ya de nueis, a fartar-me de minchar. A zaguer begada que dixé de fumar, m’enrezié treze quilos que, como t’a par d’alabez, yera arguellau de tot, me fazión buen prebo. A l’atro’l día eba dormiu millor. Me rebellé sin tusir y podendo alentar d’una traza normal. Ya no remeraba lo que yera. Pillé a bici, pos eba de fer unos mandaus y, jibo, que diferenzia! Dimpués puyé as escaleras de casa mía sin que me calese fer mica poder y asinas asinas.


Igual como prenzipiar a fumar se nota ascape en a salut, dixar-lo tamién. Tamién lo notaré en a pocha. Fumando más d’un paquet diario, como feba yo, cada diya m’escuso más de dos euros. Fendo cuentetas, fan un fascal de sobres de Magic, comics de X-Men, bieras, libros u lo que m’agane. Aspero poder resistir o cabo de semana, que a soben ye lo pior...

No hay comentarios: