viernes, 21 de enero de 2022

En bici totz los días

Lo mio vehiclo principal ye la bici. Totz los días la foi servir pa ir a treballar, t’o chimnasio, fer mandaus y lo que calga. Leva en la mía vida dende que m’independicé y me cuesta pensar en mover-me d’atra manera. De feito, me foi cruces a sobén de cómo muitas personas no la fan servir tamién. I hai qui no puet, por diferents y respetables razons de toda mena. Pero pa qui puet y encara no lo fa, aquí van los mios motivos, u no.

No foi servir la bici por una qüestión de fer esporte u de tener mas salut. Pa ixo foi atra mena d’actividatz. Encara que sí que ye verdat que va de pistón. Fa anyos, quan encara yera luent la mía crisi d’os quaranta que me fació empecipiar a correr, escalar y ixas cosas que femos la «maduralla», quan haber deixau de fumar yera bien recient y encara teneba risgo serio de recayer, fue t’o medico pa bella revisión.

- ¿Fumas? - me preguntó, de manera rutinaria.
- Fa poco que lo deixé.
- ¿Bebes?
- Sí, prou.
- ¿Alimentación?
- Minchanga vasuera en lo 90 % - Ya me veyeba hespitalizau con ixa serie de respuestas.
- ¿Esporte?
- Ni por la tele. Bueno... - pensé un momentet – voi en bici a treballar y me muevo asinas por la ciudat de cutio.
- ¿Ixo quanto ye?
- Vinte minutos d’ida y atros vinte de tornada: quaranta. Y un rato mas si voi ta bell cabo, claro.
- Pues ixo cuenta como esporte.

Asinas que, con la vida que levaba, probablement ixos quaranta minutos de bici diarios me feban muita mas honra que no me pensaba. Pero no ye por ixo que voi en bici.

No voi en bici por lo medio ambient. Encara que ye verdat que tiengo la consciencia muito mas tranquila de saber que lo rastro de carbono mío ye muito menor y que, tot y que chiqueta, foi la mía alportación a que lo cambio climatico no siga tant furo. Quan voi por la calzada, dezaga de bell auto d’os que encara fan fumo, minchas de cerca toda la mierda que s’avienta t’atmosfera. De nomás un auto. Piensas dimpués en los millars d’autos que circulan cada día por la nuestra ciudat y en que tot ixo nos lo somos minchando los suyos habitants terne que terne y fer-te una gambada por lo centro te pareixe una actividat de risgo. Veyes las estudios de muertes causadas pro la contaminación de l’aire en la ciudat y te pareixen quasi optimistas. Por ixo, bella vegada me veyerás guardando distancia con l’auto de debant, u aladiando-me, pa mirar d’alentar una miqueta menos de fumo. Ir en bici, dende la envista de calidat de l’aire ciudadano, no nomás ye bueno pa yo. En ye pa todas las habitadoras d’a ciudat, asinas que, quan se diz ixo de que habríanos de pagar un impuesto de circulación, igual como los autos, talment caldría responder con que no nomás no somos un prechuicio pa las zaragozanas, como los autos, sino que contribuimos a fer, pa todas, una ciudat mas sana y respirable. Pero tampoco no ye por ixo por lo que voi en bici.

No voi en bici porque siga barato. Que en ye. Y muito. Pero podría permitir-me ir totz los días en tramvía a treballar. Y en auto, que en tiengo y, dende fa bell anyo, adubo a pagar-le la bencina. De feito cada vegada que implo lo deposito pienso que con ixo me podría pagar una bici de segunda man. Con lo que gasto en tres u quatre viaches, que pa ixo en tenemos, d’auto, una bici nueva. Y con lo que gasto a l’anyo, una mountain de verdat y no pas lo zarrio que tiengo, una chiqueta d’ixas que se doblan y unatra pa carretera. Ixo considerando nomás la bencina, sin impuestos, reparacions ni pinyoras. Pero tampoco no ye ixo por lo que voi en bici

Voi en bici, sobre tot y principalment, porque ye eficient. Los días que he d’ir a treballar en tramvía u auto, por qualsequier motivo, he de salir antes de casa. I hai días que lo tramvía fa tarde, u i hai vaga, u s’esmarchina. Con l’auto, quan no tenebanos garache, heba de foter-me mas rato fendo vueltas por lo barrio pa trobar a on deixar-lo que lo tiempo que tardaba en ir t’o treballo. Con la bici, de puerta ta puerta. Agora i hai aparcabicis por tot y, a una mala, se puet deixar enreligada en bell cabo. Lo ret de carrils bicis permiten mover-te por muitismos puestos sin acercar-te t'os autos. Por los que no, las conductoras ya no son las de fa vinte anyos y, en la suya mayoría respetan prou a las ciclistas. Siempre i hai bell carnuz, pero ixo ye inherent a la humanidat y toda la educación civica d’o mundo no lo cambiará nunca.

La eficiencia d’a bici ye difuera de toda dubda. Totz los estudios la confirman. No soi tant fan d’a bici como tos podetz pensar u como atras companyeras y amigas. Yo m’estimo mas caminar y, si tenese lo mio treballo a vinte minutos caminando, no faría servir la bici. De feito, quan he de fer mandaus y tiengo tiempo, foi servir las mias garras y de paso disfruto una mica d’ista ciudat que tanto amo. Pero si tiengo prisa, que por desgracia ye lo normal, con la bici me planto en un petén a on que quiera. Pa yo son buenas tamién las razons de salut, economicas y medioambientals, prou que sí, y he de reconoixer que tos he enganyau una miqueta porque ixas tamién son razons por las que foi servir la bici. Manimenos, con las valors predominants actuals a on que tot ixo queda a un costau y lo important ye fer cien mil cosas cada día y fer-las a tot meter, creigo que l’argumento d’a eficiencia se ye fendo servir poco dende qui desfendemos la bici, y que tien un gran potencial pa convencer a la chent de, lo menos, prebar ista opción. Pa muitos casos, ye verdat que ye imposible. Si treballase, que me sé yo, en La Muela, pues habría d’ir-ie en auto. Pero pa muitismas sería lo millor y mas eficient medio de transporte. Agora nomás cal que en paren cuenta. Como deciban los Skabeche: ¡recupera tu bici y pedalea!

No hay comentarios: