lunes, 30 de julio de 2018

Con la bici por l'Anillo Verde de Zaragoza

Naixiu y creixiu d'a ciudat de Zaragoza, siempre he teniu bien cabolioso que ista ye la mia ciudat y lo puesto a on que quiero seguir vivindo. Porque i tiengo a la mia chent, prou que sí, pero tamién porque ye una ciudat que adoro. Me miro siempre de transmitir ista pasión que tiengo a las mias amistatz y companyías, a soben con poco exito. Zaragoza ye odiosa pa la chent mas ruralista, y pa las que le acumulan, no sin razón, bell "meliquismo". Pa la chent que arriba dende atras ciudatz mas grans u con diferents dinamicas socials y culturals, la Inmortal se les queda chiqueta y cazurra. Creigo que, a la finitiva, ye una ciudat de mal querer. Pero puet estar que siga como una d'ixas amistatz, que totz en conoixemos beluna, que en primeras no i fas pacha, pero a la fin resulta que ye una persona con muito bueno, encara que calga rechirar bell poquet.

Como tot, cuento que pa querer Zaragoza, cal conoixer-la. Vivo en una ciudat plena de patrimonio de toda mena. Historico, prou que sí, que puet estar que siga lo mas evident y conoixiu. Pero tamién d'industrial y medioambiental, que muitas vegadas no conoixemos.

En iste verano he teniu bell diya libre y decidié de ocupar un maitín en fer l'Anillo Verde de Zaragoza. Ye una ruta que, feita en bici, se puet completar en menos de tres horas a ritmo muit tranquilet y aturando-se a veyer lo que aprecises, fer fotos, beber u lo que siga. La cursa se puet empecipiar dende lo bell medio d'a ciudat, y en quasi tot lo suyo recorriu va paralela a bell curso d'augua. Fer-la me pareixió una manera sobrebuena de conoixer muito d'o patrimonio d'a nuestra ciudat en muit poco tiempo.

Los rius y las canals son ideyals pa qualsiquier que le faiga goyo la naturaleza, asinas que durant quasi tot lo recorriu podemos trobar-nos con bichos arrienda. Empecipié en lo Puent de Fierro enfilando-me auguas enta abaix, seguindo lo camín que va enta l'Alfranca. Toda ixa parte va paralela a l'Ebro, con muitas oportunidatz de veyer aus de toda mena. En los diyas que lo facié yo, yera rebutient de volandrinas y tamién podié veyer bell esparver. No ye lo caso, pero soi seguro que si m'hese estau bell rato en los miradors que bi ha por lo camín, hese puesto alufrar muitas atras aus.

Lo camín chira, levando-te t'a Canal Imperial, una obra que ye a saber qué intresant dende diferents envistas. Dende la d'a incheniería, prou que sí, ya que somos debant d'un prochecto d'una grandaria espectacular. Mesmo mas si pensamos en lo tiempo que se fació. Pero tamién ye intresant saber toda la historia que tien arredol, cómo se concebiba en aquellas envueltas la chestión de l'augua y lo desarrollo, cómo se chestionó la suya construcción, etc... Por las esclusas de Val de Gurriana, podemos veyer una parte desconoixida pa muitas d'ixa Canal que tant important estió, y encara en ye.

Sin esbarrar-se guaire d'o camín, podemos trobar-nos con la Uerva, en un d'os pocos puntos a on que podemos disfrutar-la antes que la amagasen baixo tierra. A lo canto suyo bi ha un chiquet parque recient apanyau pa dar-le la bienvenida a iste maltractau riu. Levo toda la vida vivindo en la suya ribera, asinas que lo vinclo emocional que tenemos ye bien fuerte, y siempre m'ha feito muita pena que lo tiengamos u tapau u emporquiau en quasi tot lo suyo paso por la ciudat. China-chana s'ha feito milloras en la suya parte urbana. No quiero nian remerar cómo lo tenebanos quan yo yera mas chiquet, pero encara nos falta muito a fer.

Pasada la Uerva, seguimos lo camín d'a Canal pa arribar en la parte mas conoixida. La que recorremos totz los anyos en la baixada d'a Canal. Lo barrio de Torrero nos aculle en la suya parte mas polida, levando-nos ent'o Parque Gran. Una zona bien bonica pa veyer la parte mas "noble" d'a canal, con los suyos puents y avifauna a patacadas. Tot seguindo la canal, nos trobamos con atro troz d'a nuestra historia. Las esclusas d'o Molín y la fuent d'os incredulos, atros dos recordatorios d'a importancia d'a Canal.

Dende aquí entramos en la sola parte que no conoixeba ni brenca ni meya y que mas me sorprendió. Terne que terne paralela a la canal s'entra en una serie de zonas arboladas bien pinchas pa fer-se gambadas. La Canal sigue recorrendo Zaragoza por lo barrio de Casablanca, en un parque que te fa ixuplidar que yes adintro d'una ciudat de mas de 600.000 habintants.

L'Anillo Verde de Zaragoza contina por lo corredor Oliver - Val de Fierro. En ocasions como ista ye quan paro cuenta d'o poco que conoixemos la nuestra ciudat. Tasament he estau bella vegada en totz dos barrios, y lo corredor nian lo conoixeba. Conoixco alto u baixo bien las dinamicas de barrios cercanos como Las Fuents, Lo Gancho u Sant Chusé, y mesmo d'atros como Delicias u L'Almozara, por diferents razons. Pero m'encantaría conoixer la realidat d'o microverso que vive en ixos puestos que barrunto que siempre son los ignoraus en lo reparto d'os diners zaragozanos y a on que los furnos de cupcakes ni acucutan.

L'anillo, como buena obra zaragozana, no ye acabau, asinas que no se puet zarrar. S'arriba dica lo puent que bi ha cerca d'o Carrefour de Delicias - Casablanca, y dende astí se suposa que conectaría con lo Parque de l'Augua y la Expo. Totz dos espacios que nos recuerdan lo sinsentiu d'una loquería que consintiemos y muitas aplaudioron, y que hue sabemos que estió una maquina de malfurriar diners. Con tot y con ixo, bella parte d'ixos espacios ye bien aproveitable pa qui busque estar-se tranquilo veyendo bichos, leyendo, fendo-se una gambada u disfrutando d'o riu de qualsiquier manera.

Iste ye nomas lo recorriu principal. En la guida que he feito servir, publicada por Prames, se proposan antimás chiquetas cursas dende esbarres en l'anillo. Tamién se bi incluye una ruta por l'Anillo Verde Norte de Zaragoza que recorre lugars y barrios como Chuslivol, Montanyana, Sant Gregorio u Vadorrei., fendo una parte important d'a cursa paralela a lo Galligo. Pa valurar correctament a la nuestra ciudat, cal conoixer-la lo millor posible. L'anillo verde ye una sobrebuena manera de ixamplar ixe conoiximiento.

Ah! Y en facié una videofatera





No hay comentarios: