lunes, 19 de octubre de 2015

Esperanzah WMF (I). Cronica d'os conciertos

Manu Chao
Por primer vegada en toda la mia vida, he pasau bell diya de Pilars difuera de Zaragoza. ¿Qual podría estar o motivo ta, por primer vegada, traicionar a ista ciudat, deixar aqui a las amigas y tres diyas de borina? Pues ni más ni menos que tot un festival. O Esperanzah World Music Festival, que cuento que ye o zaguer d'a temporada estivera, y que, a priori, teneba tot un cartel. Asinas que asti va la cronica.

O viernes, en treballar de maitins as dos, pleguemos chustas ta plantar a tienda, fer una uellada a la zona de minchar, cambiar diners, pillar unas biera y ir a tot meter a lo concierto d'Amparo Sánchez. En quatre formatos la he vista ya, y en os quatre me ha pareixiu una gran artista, capable de trasmitir firmes emocions. y de fer-te bailar como quan dengún no se te mira. En tasament una horeta fació cantas actuals y antigas y estiró as orellas a lo festival en estar o solo nombre femenino de tot lo cartel. Contino, La Troba Kung Fu nos fació continar con os bailes, con o suyo curdión que bell diya le pretará fuego. En a horeta radida no le vagó de tocar muitismas d'as cantas que quereba ascuitar, asinas que me quedé con firmes ganas de más.  Fermín Muguruza yera o siguient, en un concierto bien intenso. En durar nomás una hora, no s'estió con experimentos y tiró de clasicos. Sentir "En la linea del frente" en chaponés, u piezas como Kolore Bizia u Hay algo aquí que va mal, chunto a bailables como Big Benat u Inkomunikazioa estió tot un luxo. Muguruza contina cerenyo, ¡y cómo!


Amparo Sanchez
O plato fuerte d'a nueit veniba contino. Si ya en Muguruza se notaba que plegaba prou más chent, en Manu Chao dreitament ni se i culliba. Un flumen de hippies s'arrocloron en prencipiar un concierto de bellas tres horas. Y encara que estió un conciertazo, ixo no lo puede dubdas dengún, s'estendilló masiau en a mia opinión. Tot lo curto que se m'heban feito os tres anteriors, se me fació de largo iste. En parte por o mesmo rollo que leva, repetindo terne que terne as frases clasicas suyas, y en parte porque tanto pogo sin biera me deixó meyo deshidratau. A resta de collas, Amparo, La Troba y os Dubioza, pasoron por o scenario ta fer-ie bella colaboración, pero las d'a fin, con Fermín cantando-se Dub Manifest, Sarri Sarri y Gora Herria, estioron una graniza borina. Pena d'haber-las visto dende luen, porque no adubibanos ya.

Dubioza Kolektiv, a siguient colla, no fació burro falso. Una colla que conoixié de casualidat en iste Viña Rock y que en disco no suenan ni la metat que en directo. Si tenetz a oportunidat de viyer-los en directo, no la malmetatz!

O sabado prometeba muito, pero o perfil de collas yera de tot diferent. D'un sonius y uns mensaches más buenrollistas y hippies, se pasaba a los sonius más rapers y letras más politiqueras (en o buen sentiu d'a parola) de Zoo, Aspencat u Los Chikos del Maiz. Ubrioron a tarde Bitxe, una colla que yera "o cupo local" como ells mesmos se definioron, seguius de Santo Machango, colla canaria con un soniu muito funk y como una scenografía muito buena. Pero, sentindo-lo muito por ells, lo que querebanos yera que prencipiase Aspencat. O nuevo disco suena de pistón, y en directo no ye menos. As nuevas cantas quedoron tant potents sobre o scenario como as antigas. Himnos como Naixen primaveres, Antimateria u Queden matinades nos facioron blincar dica quedar-nos sin chenullos. Atra vegada que nos quedemos con muitas ganas de más. A Aspencat nomás los he vistos en festivals y ya m'agana de poder disfrutar-los en un formato más largo.


Bitxe

Zoo yera o concierto, ta yo, más asperau d'o festival. Tasament lo heba puesto viyer un quarto d'hora en o Viña y o solo disco que tienen publicau me pareixe de lo millor que s'ha gravau en zagueras. Igual como Aspencat, no facioron burro falso, ufrindo un concierto muito más bailable d'o que m'hese pensau en primeras. No i falto a colaboración de Los Chikos del Maiz, ni o que ta yo estió un d'os momentos d'o concierto y d'o festival: a versión de Esbarzers de La Gossa Sorda. Encara que ye dificil superar a la orichinal, ta la que no tiengo parolas, Zoo ha conseguiu fer una versión bien pincha y que, en directo, suena memo millor que no pas en a gravación. Si Zoo contina asinas, somos debant d'una colla que ferá historia. Y he teniu a suerte de conoixer-los en o primer disco!

Fartas de blincar, chupidas en sudor, pero goyosas como ninas con chuguetes nuevos, marchemos a fer un bocau y descansar-nos bell rato, que ya nos caleba. A Los Chikos del Maiz los viyemos un ratet de vislai. Prou ta sentir C.O.P.S. y beluna de Riot Propaganda. A cansera, l'alcohol y que Gatillazo tampoco no nos motivaba guaire nos fació revlar y marchemos a dormir quedando-nos (atra vegada) sin viyer a Dremen, lo que me queda pendient.


Aspencat

A valuración d'o festival, cuanto a mosica y conciertos, ye prou buena. M'hese feito goyo más rato t'as collas que me fan más goyo, pero cuento que os fans de Gatillazo y Manu Chao opinarán lo contrario. A sola cosa en contra que puedo decir ye o poco tiempo que bi heba entre colla y colla. Os scenarios yeran prou cerca, pero si querebas simplament fer un pichau y demandar-te una biera, yera quasi imposible de no perder-te una u dos cantas d'a colla siguient. Asinas que si ta l'anyo venient se torna a fer, tos recomiendo muito d'ir-ie. Por os conciertos, prou que sí, pero tamién por atras cosas que'n charraré en que pueda.  




Nota: Ya siento no tener ni fotos ni videos millors, pero yera disfrutando d'o festival.... De videos, en tenetz buena ripa en Youtube, y tos recomiendo de fer-ie una uellada.

No hay comentarios: