miércoles, 21 de mayo de 2014

Manifestacions, sinyals y batucadas

Bi ha temas recurrents en toda asambleya, plataforma y reunión que se faiga. En que se chuntan dos colectivos bell poco diferents, no digamos ya quan son frents amplos, surten os mesmos debatz. Violencias, distribución d'espacios y tiempos, lechitimidatz, .... Pero un d'os más cutianos, que levo vivindo en as manifestacions "unitarias" dende que teneba quince anyadas, ye o d'os "codigos" de sinyals, pancartas y actitutz en as manifestacions.

Ya lo he charrau bella vegada antes más por ista mesma canal. As manifestacions me fan bien de goyo de viyer-las plenas de pluralidat. Que cadagún leve os suyos sinyals, pancartas, pegallos y trazas de manifestar-se. A cultura de manifestación de cada colectivo ye parte d'a riqueza que tenemos as cuchas. Me deciba un companyer en una manifestación rollo 15mera (no remero de qué) que le feba muito goyo viyer pancartas "individuals". Piruletas d'ixas feitas en casa con un rotu y un mensache escrito por qui la portiaba, pero no pas os sinyals d'Aragón. Particularment me pareixe perfecto que cadagún faiga lo que quiera. Si quier portiar una piruleta con a suya movida perfecto y si quier portiar un sinyal de lo que sía perfecto tamién.

Pero sí que bi ha bella mena d'encerrinamiento con o tema d'os sinyals d'Aragón, a lo menos dende bells sectors. Bi'n ha qui no ha entendiu encara a diferencia entre nacionalista y independentista, por eixemplo. Y bi'n ha qui no critica solo que si o trapo en qüestion ye o sinyal aragonés pero no pas si ye o republicano espanyol, u l'anarquista, por eixemplo. Mesmo decindo que ixos representan ideyas, pero lo d'Aragón no pas. Eixemplo en han estau a soben as manis d'o 15M aragonés, plegando a meter en a cartelería lo de "sin siglas ni sinyals", como si ixa uniformidat fuese qualcosa buena u sisquiá deseyable.

Muitas d'as que portan sinyals estrelaus, y isto tamién ye aplicable a los republicanos, no los portan como sinyal d'un territorio. U a lo menos no nomás como sinyal d'ixe territorio, sino como sinyal d'un prochecto politico vinclau a ixe territorio. D'emancipación nacional y social en o caso aragonés y de reconoiximiento d'una memoria de luita y d'un prochecto politico (pasau, present y futuro) en o segundo. 

Simpatizo más con os sinyals ideyolochicos u d'organizacions. Creigo personalment que fer a luita cadagún a la suya no nos levará ta garra cabo. Por ixo he militau, milito y militaré en organizacions politicas, culturals y de toda mena. Porque creigo que l'asociacionismo y a luita organizada son fundamentals. As pancartas "personals", por un regular, son portiadas por chent no organizada. (Ye una cheneralización, lo sé, no me friyatz a correus de "pues yo en levo y soi militant de nosequé y nosequantas"). Con tot y con ixo, les respeto tot lo que cal respetar a una companyera de luitas. Encara que creiga que a suya estratechia pueda estar entivocada. Talment en siga la mía. Talment ixa persona trobe en ixa manifestación un espacio a on que organizar-se y treballar de conchunta con atros ta sumar fuerzas.


Atra qüestión a-saber-lo debatida en zagueras, ye la de l'actitut. Dende que Carlinhos Brown nos fartó con o pi-pi-pi-pi-pi-pi-pi-pi as batucadas s'han multiplicau como fongos por tot. Agora bi ha pocas manifestacions que no en tiengan una. En os ambients indepes u aragonesistas tamién tenemos siempre a colla donzainers con mayor u menor fortuna. As dos me dan prou por saco, a verdat. Pero qui de verdat me da por saco ye o canso "ferreter" que prencipia a explicar-les que ixo no son trazas de luita, que no ye una borina ... Que pareixe que en as manifestacions calga estar caricacho u encarranyau. Pues no. Qui quiera ir con a batucada u a donzaina que i vaiga y qui quiera ir-ie con o cenyo de chungo d'o Bronx y a capucha tapando-le a cara pues bienvenida tamién. Que a yo no me faigan goyo, que me pareixcan cansos u que no comparta a suya traza d'estar en una manifestación, no significa que tienga yo razón, ni que ellas tiengan menos dreito que no yo a estar-se-ie.

Fueras de bells casos, prou excepcionals, a on que, por razons estratechicas bien razonadas y compartidas por todas, se veiga menister un "look" u una actitut determinada, as manifestacions habrían d'estar un exercicio de libertat, a on que cadagún pueda expresar-se como quiera. Aintro siempre d'unas mugas que todas entendemos, como no portiar svasticas y cosas asinas. Todas somos mayors y sabemos lo que ye inacceptable.

A yo me fan goyo as manifestacions a on que bi ha variedat de sinyals y siglas, a on que puede ir-ie a chent "no-aliniada" y trobar-se comoda. Me fan goyo sin batucadas ni donzainas, y con bien de chilos de conchunta y o megafono a tot meter. Me fan goyo que bi haiga un ambient barallero, pero a on que se puedan compartir ideyas y propuestas con a persona que tiens a o canto. Pero ixo ye como me fan goyo a yo. Y yo m'entivoco. Muito y a soben.

As cuchas hemos de saber aprender as unas d'as atras. D'as errors y enciertos que cadaguna fa. No podemos tener a soberbia de pretender que nomás a nuestra estratechia (y charro d'estratechias, no pas d'ideyas) nos levará t'a revolución social. Más autocritica y menos criticar por fateras a las companyeras.

NOTA: Mientres buscaba bella foto ta iste post, m'he trobau con que ya heba escrito iste post en 2010. Dende alavez, a mia anvista sobre muitas cosas ha cambiau, pero por lo que veigo, isto contina alto u baixo igual. Iste ye l'articlo que escribié alavez. Veigo que prencipio a repetir-me, pero ye lo que tien levar siet anyos ya y tener a memoria tant malament como la tiengo.

No hay comentarios: