martes, 2 de julio de 2013

Vacanzas (I): Tamborilé

En bellas 10 anyadas que levaré treballando, ista ye a segunda vegada que tiengo vacanzas pagadas de verdat y, como buen egolatra que somos totz os bloggers recontaré bellas cosas intresants que he visto por si podesen fer honra y prebando de no dentrar en a mia vida personal más de lo que calga. En deciseis diyas nos ha bagau de visitar parti d'a costa dorada catalana y d'o sur aragonés. D'estar-nos en dos festivals y en bellas quantas borinas. Y de fer arrienda fotos que podetz viyer tanto aqui como en Flickr de Barrenaus.

Prencipiemos y rematemos as vacanzas en o sur d'o país. Mezquita d'Exarc estió lo nuestro primer destin, en ir t'o Tamborile, festival de mosica de carrera, que feba a suya cinquena edición, con más exito y millors collas cada anyadas. O viernes, como todas as anyadas, prencipiaba con a ceremonia d'o mayo.

Ta qui no lo conoixca, pende en que a chovenalla d'o lugar (os mozos, más que más) van t'a ribera y tallan un choplo bien gran. Dimpués han de ficar-lo quillau y bien pito en un chiquet forau en a plaza d'o lugar. Asinas contau pareix facil, pero no'n ye mica. Prencipian con l'arbol por tierra y, d'entre buena cosa de chent lo devantan metendo unas estixeras chigants feitas con dos chiquetz arbols por debaixo d'o choplo t'aparar-lo. China chana, atros mozos con cuerdas y os mozos que aparan l'arbol más amanaus t'a base van fendo fuerza ta devantar-lo a poquetz, entre que os que aparan as estixeras van puyando-lo. En ista edición teniemos susto y tot, pues en metat d'o proceso, una d'as estixeras se trencó y totz viyemos a craba roya. Con tot y con ixo, os mozos d'o lugar, que son bien peligarceros se'n apanyoron ta quillar-lo y podiemos tener o mayo presto t'o sabado.




A l'atro'l diya prencipiaba o festival que cuento que ya'n habré charrau prous vegadas. De maitins, tres vascos nos facioron un taller a on que nos recontoron a historia recient d'a txalaparta, un instrumento que no me feba guaire goi, pero que dende iste Tamborilé he aprendiu a apreciar-lo un poquet más. Esfuriatronadas y os Alarifes de Teruel metioron a nota más folkie d'o maitin. Tamién bi habió reggae, una fanfarria rumana, u una charanga andaluza ya de tardis. 

L'orache pareixeba que nos respetaba dica que, en o preto d'una actuación d'os castellers, pretó a plever a embute y mesmo a pedregar mientres bell rato, habendo-nos d'acubillar como podiemos en o parque d'o lugar. Con tot y con ixo, dimpués os Falcons de Villafranca nos facioron atro pase a on que enlucernemos con a suya actuación. ¡Qué de miedo que pasemos qui tenemos vertigo!

L'ambient, como en todas as edicions, s'iba animando dica la nueit, a on que ya se desfasaba prou. As partidas de morra, os pozals de biera y a chent bailando y cantando se viyeban por tot. Fa goi que cada anyada nos i trobemos más amigos de tot lo país y que todas las anyadas rematemos conoixendo a nueva chent y fendo-ie nuevas amistanzas. Y tamién, como todas las anyadas, nos sentiemos a-saber-los de bien acullius por as chents de Mezquita que, dende a primer anyadas, nos han ubierto as puertas d'o lugar, nos han tractau como uno más y nos han feito pasar unas nueitz imposibles d'ixublidar.

Recontaría más cosas d'a nueit, pero tampoco no'n remero guaires más. Os "diferents estaus d'euforia", como dicen dende a organización, nos levoron t'o leito de maitinada (pero encara de nueitz) entre que encara tanyeban Orkresta, qui actuoron dimpués de Wyrdemor (os Lurte murcianos). Prou que hesenos quiesto quedar-nos-ie más rato, pero ya yeranos en as tres pedretas. Y o domingo hebanos de tornar ta Zaragoza ta parar o viache enta Cambrils.... 





Continará...

No hay comentarios: