martes, 18 de diciembre de 2012

Contra natura, por Ignacio Escolar

Ignacio Escolar escribió iste articlo en aviento de 2008 ta Publico y lo reeditó o mes pasau en Eldiario.es, quan o Tribunal Consitucional refusó as tesis d’o PP y reconoixió a constitucionalidat d’o dreito d’as parellas d’o mesmo sexo a casar-se y adoptar fillos. Me pareix un sobrebuen texto, tanto sobre iste afer concreto como sobre atras cosetas.

Lo natural ye librar con dolor, morir-se antis de fer as 30 anyadas, a porquería, as malotías. Lo natural ye que un de cada diez ninos no sobreviva a lo parto, que una de cada vinte mais muera en librar. Lo natural ye que nomás sobrevivan os más cerenyos, que os ciegos no leigan. Cosa más natural que o sarrampión, que o cancer, que as queras, que a peste, que a malaria. A luita contra natura ye o verdader motor d’a historia. Ye lo que de verdat nos diferencia d’a resta de sers vivos: a nuestra capacidat ta sobrevivir a la naturaleza, por dura que’n siga, y en qualsiquier parti d’o mundo. Por ixo bi ha humanos en l’artico y en l’ecuador. A intelichencia ye o meyo, no pas a fin: ye a traza más util que han trobau os nuestros chens ta perpetuar-se, ta inmortalizar ixe ininterrumpiu herencio d’ADN que un diya consiguió salir de l’augua, enchegar o fuego, cincelar sobre piedra a primer parola, plegar en as estrelas ¿Chugar a estar dios? Levamos fendo-lo dende l’inte que l’homo sapiens inventó una ferramiento y esdevinió creyador. Porque garra atro ser vivo heba modelau a suya realidat de tal traza como ta que lo humano se fese a mida d’as cosas.

O miedo tamién ye natural, una atra estratechia chenetica de supervivencia. Y d’ell naix una traza de miedo más refinada, que ye a superstición. Vinte sieglos de Ilesia Catolica nos alufran en esfensa d’o natural, de l’orden establiu, d’a comodidat d’as marguins exploradas d’o conoiximiento, d’o dogma contra la razón. A mala noticia ye que reculamos; d’antis más bi heba a lo menos espacio t’a dubda. “Porque, no podendo de garra traza a verdat oposar-se a la verdat, cal que siga entivocada u a interpretación que se da a las parolas sagradas u a parti contraria”, admitiba León XIII sobre as contradiccions entre os trobos d’a sciencia y a fe catolica en a suya enciclica Providentissimus Deus, en 1893. Más d’un sieglo dimpués, a doctrina vaticana s’ha tornau muito más inflexible.

Fa decadas que trunfan en Roma as tesis d’a contrarreforma debant d’a ubridura d’o Concilio Vaticano II. Ganoron os que argumentan que a Ilesia Catolica recula porque rebla, que ixas prebatinas ta amanar a dios t’a sociedat son a causa d’a perda de fidels, que no ye a fe a que ha d’adaptar-se a los tiempos sino los tiempos los que han d’aturar-se t’a fe. Ye a montanya a que ha de mover-se, no pas Mahoma. A verdat no ha d’oposar-se a la verdat. Y a verdat ye en a Biblia, no pas en a sciencia, sentencia agora Ratzinger debant d’a viella dubda de León XIII.

Toda tecnolochía prou enantada no se puet distinguir d’a machia, deciba Arthur C. Clarke. Y a machia ye a matriz d’o miraglo, por ixo fe y sciencia siempre han feito malas pachas, porque compiten entre sí en o mercau de l’asperanza. O miraglo d’a vida, a machia suya, ye hue una tecnolochía prou enantada como ta que dos mullers puedan compartir a maternidat natural d’un borche, ta que una meta a fonsera y l’atra o suyo ADN. Luego plegará o venient trango: que una muller pueda tener un borche barrachando a suya carga chenetica con a d’atra muller, a suya parella, sin que calga un hombre. Ya s’ha feito con churis. O venient trango ye encara más enlucernant pero no por ixo guaire más aluenyau: partindo d’una celula, d’un chicot troz de pelleta, se podrán creyar espermatozoides con los que una muller podría fecundar-se a sí mesma, sin que calga l’ADN de no dengún. ¿Contra natura? No guaire más que a penicilina u lo viache t’a Luna. Nomás cambea a nuestra capacidat ta sorprender-nos.
 

Lo natural no ye bueno por naturaleza, pero tampoco no malo. Cosa más natural que o ser human, que a suya rasmia diyaria por acarrazar-se t’a vida. Lo natural ye morir-se pero tamién luitar contra la muerte, por ixo agora vivimos quasi cient anyadas. Bells chenetistas aseguran que ixa calendata de caducidat d’os sers vivos, que ixa muga t’a inmortalidat, responde a una lochica darwinista, pues lo que no muere no evoluciona y cal transformar-se en fiemo ta deixar puesto t’o nuevo. En o sieglo XX estió prou con antibioticos y escoscar-se as mans ta duplicar una asperanza de vida que dengún no sabe dica a on se puet prolargar en iste sieglo.
 

Lo natural tamién yera que un amor durase toda la vida, pero ye que antis más a vida duraba muito poco. Respondeba a una lochica: creyar familias prou estables como ta protecher a la prole. Lo natural, en qualsiquier caso, ye muito más simple que no un matrimonio: pende en ixe impulso ancestral, grabau a fuego en o nuestro herencio chenetico, que luita por perpetuar o nuestro ADN. T’a naturaleza, la resta ye por demás. Lo natural no sabe de peras y mazanas. Lo natural ye l’amor, encara que las que amen y quieran amar un fillo, a o suyo fillo, sigan dos mullers enamoradas.

2 comentarios:

O Charraire dijo...

Ye una cosa chocant, pero a mesma traducción -enca una mica esferent, profés -facié agora en fa poc més d'un mes en o Bloc de yo, en leyer o texto d'Ignacio Escolar:

Si en tiens curiosidat, astí deixo l'enrastre: http://ocharraire.blogspot.com.es/2012/11/contra-natura-dignacio-escolar.html

Exprisions!

Barrenau dijo...

Hibo! Pos ya ye coincidencia! Hemos de charrar más a soben hehehehe