lunes, 22 de febrero de 2010

¿Qué ye pasando? (IV)

En a que, talment, será a zaguer d'ista serie d'articlos (1, 2 y 3) baixare t'o país y ta una d'as vesants d'a dreita: l'espanyolismo politico y cultural. L'espanyolismo ye trunfando en tot l'Estau espanyol como no lo heba feito dende o franquismo. Y más que por represión, que tamién bi'n ha, por una politica cultural muito encertada (ta ellas, ye de dar).

D'una man, tot lo que les puet fer mal, a escape s'encargan d'amarguinar-lo u ridiculizar-lo como deciba que fa o capitalismo global con toda ideya que siga diferent. Antimás o espanyolismo fa servir unatra estratechia más local: relacionar-lo tot con ETA. Ye o zaguer recurso, pero si cal siempre lo tienen astí. Quan pretoron a tremolar por ERC, de camín consiguioron relacionar-lo con a ETA y mesmo en Aragón fa tiempos facioron servir ixa estratechia con Chobenalla. Mesmo dende bell sector de l'aragonesismo rechional de cuchas, cal remerar. D'atra man, si bella cosa puet trunfar u estar identitaria d'atra nación de l'Estau espanyol, a escape s'asimila por Espanya y pasa a estar espanyola. Asinas, as nuestras quiestas amigas rufierteras pillan o catalán como una luenga espanyola quan quieren amanar a os espanyols moderaus de Catalunya, por eixemplo. Aquí, implen un cantar popular como a ixota, de espanyolismo por totz os cabos y, dica no fa guaire, meteban tot lo diccionario de l'aragonés en o d'a RAE, ta chustificar que l'aragonés no yera que una versión fura d'o castellano.

O nacionalismo espanyol ye muitismo más furo y fanatico que qualsiquier d'a resta de nacionalismos peninsulars (por clamar-les de bella traza). Nomás cal viyer como se carranyan quan prebas de viedar a tortura de toros, quan chilas u chiflas a lo suyo Rei y no digamos si charras publicament en una luenga que no siga lo castellano. A escape blincan y te remeran que ellas son as que dan os DNI's, que isto ye Espanya, que as espanyolas charran castellano, viyen futbol, torturan animals, son heterosexuals y que si no te fa goi, has de marchar d'Espanya. Con un autoritarismo y una soberbia que fa medrana. Y dimpués charran de respeto y tolerancia a qui s'endreza ta ellas en catalán.

Os enemigos d'atros nacionalismos por un regular son atros estaus d'o mundo. USA tien a meyo mundo, India a Pakistan. Francia a Anglaterra, Irlanda a Anglaterra (bueno, tot lo mundo odia a Anglaterra :-)) . ¿Quí ye l'enemigo de Espanya? Catalunya, Euskal Herria y qualsiquier que qüestione a ideya de l'Estau-nación espanyol. Y mesmo ixo lo asimilan, con un cenyo de ¡pobrichons, si ye que son fatos! La rematadera de l'asimilacionismo y sinyal prou vistero de ixa politica ye o titol d'o libro de Sánchez Dragó: "Y si habla mal de España, es español". Nian charrando mal d'Espanya, te dixan mandar-la a muyir fardachos. A trampa perfecta.

¿Porqué en zagueras ye trunfando l'espanyolismo politico y cultural? Ixo ya pende d'o país. En Catalunya, encara tien muitas dificultatz, a tamás d'o president que tienen. En Euskal Herria, han habiu de ilegalizar a parti d'o país ta ganar as eleccions y, con tot y con ixo, si bell diya remata a excusa d'ETA, ya viyeremos qué pasa. En Castilla simplament son espanyols. De Galiza, León, Asturies y atras, no'n se prou como ta dar razons. Valencia y Baleares comparten un d'os motivos con nusatras: haber estau parti d'a Corona aragonesa. En o suyo caso, pior encara pues antimás charran catalán en tot lo suyo territorio y bi ye oficial.

En Aragón bi ha dos razons principals. L'espanyolismo como anticatalanismo y o papel penible d'o nacionalismo aragonés. D'a primera poco cal decir. Si quiers fer una olimpiada que ye una barbaridat y que no la refirma dengún, mete a los catalans por meyo y ya tiens a meyo Aragón refirmando-la. ¿No bi ha conexions con l'Estau Francés por o Pirineu Aragonés? A culpa ye de una conspiración chodigo masonica entre catalans y vascos. Si Hitler hese muerto catalans en cuenta de chodigos, tot Aragón sería nazi. Una vegada que s'ha creyau l'enemigo catalán, os aragoneses ya nos hemos de chuntar, prou que sí, con qui enriste contra ixe enemigo: Espanya. Y ya tenemos a identidat espanyola ficada bien aintro. No porque tiengamos una cultura amanada a la espanyola, que no ye asinas, sino porque tenemos un enemigo común: Catalunya. Pero d'isto ya en charré prou.

Tocant a o nacionalismo politico aragonés, consiguió fer cosas muito buenas en muito poco tiempo y dimpués d'haber feito tan sobrebueno treballo, una grandisma parti estió esmicazada dica plegar en a situación actual. Dende una conciencia aragonesa amán de zero, consiguió que una luenga quasi esconoixida y dispreciada, pasa-se a estar nomás dispreciada. Que nos intresasenos , estudiasenos y conoixesenos a nuestra historia. Que se recuperasen tradicions y mosicas. Que un partiu politico que se define como nacionalista aragonés y que en as ordinacions suyas aparix o dreito d'autodeterminación d'Aragón estase a tercer fuerza d'o parlamento...

CHA consiguió buena cosa de votos nacionals sin nacionalizar a las votants. Y asinas le fue dimpués. Pasada de moda a menaza trasvasista (a menaza continará, a tamás de no estar de moda, mientres siga o modelo actual d'explotación d'os recursos naturals), as votants s'estimón más de tornar a la espanyolidat, viache prou facil ta qui nunca no salió d'ella. Porque a más gran parti d'as votants de CHA yeran y son espanyols u aragoneses rechionals (1). Y mesmo muitas, anticatalanistas, que como he dito, creigo que ye quasi lo mesmo que estar espanyolista. A oportunidat de aprofitar o concello de Zaragoza y os nueu diputaus ta aragonesizar Aragón se cacegó en refirmando Expos, urbanismos escrontrolaus, forachitando independentistas y disidents d'o partiu y coseguindo que muita chent reblase ta cutio d'esfender l'aragonesismo político. Hue CHA ye quasi un recosiro, un repui, que luita por tener un prestichio que tresbatió fa masiau tiempo y por razons tan graus que le costará muitismo de recuperar si bella vez lo fa.

BIC, un movimiento social naixiu en que CHA agonizaba, ye fendo cosas muito intresants. O treballo ye firme y a monico, encara que masiau a monico, va arroclando a cada diya más chent. Con tot y con ixo, ye de dar que tien atros problemas. Por agora no dixa d'estar marguinal y no tien guaire presencia en a sociedat. Os meyos de comunicación prou que no quieren ni charrar-ne. Ye dificil de trobar bella aragonesa que sisquiá conoixca a suya existencia. Difuera de Zaragoza, antimás, a suya implantación ye quasi anecdotica. Asperemos que ixe debandito treballo consiga bell diya fer fruitos.(continará?)

(1) Patricia Gabancho, en "El preu de ser catalans", aplicaba a definición "catalans rechionals" a qui se sentiban catalán como una parti d'estar espanyol. L'he ampro a definición d'aquí entaban pues me parix prou util ta definir a muitos d'os que, administrativament, son aragoneses.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

"El BIC es, con Tierra Aragonesa o UPyD (Unión, Progreso y Democracia), el grupo extraparlamentario más
activo de la comunidad, donde la mitad de los 27 partidos tiene denominaciones identitarias."

Esto no lo digo yo, lo dice el Periodico de Aragon (aunque la referencia a TA no es por los hechos sino porque TA paga de vez en cuando anuncios en el periodico, amen del tema de su web hecha por gente de redaragon).

La fuente completa:

http://www.upyd.es/fckupload/file/Aragon/articulos_prensa/20090315-El%20escano%20se%20encarece-El%20Periodico%20de%20Aragon.pdf


Coixo

picarralero67 dijo...

un de os problemas prencipals de o nacionalismo, que lo leva enta la febleza organizativa, politica y programatica, ye ixa delera por forachitar disidents. Ye cierto. Pero, en o nacionalismo aragonés, a exclusión no ye que una estratechia solo que de CHA.