
Tot isto lo pensé por diferents situazions bibidas que me trucón o ficazio. A primer estió charrando con a mia chirmana. Charrín charrán surtió l’afer d’a seleczión española que chugaba contra quemisió qui ixa nueit. Cuento que fazié un zeño de fastio u simplament de manca d’intrés de tot, pues me dizió “mozet, no sabeba que o tuyo nazionalismo plegase tan luen”. M’eba bisto en manis de toda mena. Conoix alto u baixo bien as ideyas mias y d’os colectibos que i yera t’a part d’alabez, pero lo que más radical de tot le pareixió estió que no refirmase a la seleczión española.
A segunda me pasó fa poco, sentindo a radio en o treballo. Por un regular i tenemos a SER. Yera un 1 d’abril y se feban 70 años dende que os nazionalistas españols (no imbento cosa, que s’autodefiniban asinas) ganón a Guerra Zibil Española y prenzipión cuaranta años de dictadura, rebaixadas y ultracatollizismo. Por un regular tiengo a radio con o bolumen baixet. Ixe diya, de bote y boleyo, en rematar “o parte”, un chilo bien fuerte de Viva España! Me fazió blincar d’a silla. Cuasi m’acubillo debaixo d’a mesa. Que me’n fazió de miedo! Ya me pensabaque enrestiban unatra begada. Pero beteme que no yera que un progre d’a SER animando a la seleczión y limpio chilar españoladas, dica que cambié lo dial en no poder estomacar-lo. Ta que dimpués digan d’a COPE...

Tanimientres me quedaré con a chambreta d’a botiga de Purnas: Dos seleczions: l’aragonesa y a que chugue contra España.
No hay comentarios:
Publicar un comentario