Mostrando entradas con la etiqueta Prou prou luen. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Prou prou luen. Mostrar todas las entradas

jueves, 6 de abril de 2017

Escribindo en aragonés. Tierra de barrenaus radio 3x07

Leyer ye una d'as mias aficions favoritas. Fer-lo en aragonés, antimás d'un placer, ye quasi una obligación moral pa qui amamos ista luenga. Y pa ixo, prou que sí, cal que bi haiga qui escriba. A soben, quan charramos d'escribir, pensamos automaticament en novelas, con o suyo ciento de pachinas, planteamiento, nyudo, desenlace y asinas asinas. Pero hue, mas que no nunca os formatos son muitos y bien distintos. En o nuevo TdBradio entrevisto a quatre autoras que fan servir diferents formatos y soportes.



Lucía López, autora d'o blog Mallata. Dabi Anquela, que va publicar fa bien poquet o libro de relatos Punto-Seguiu. Tamara Marzo, una d'as autoras d'o fanzine feminista Mullers y Cordials. Ruben Ramos, ganador de dos premios Arnal Cavero por Vidas Crebazadas y A l'atro canto d'a buega. Totz quatre con muitos atros prochectos y obras que han desembolicau durant os suyos anyos d'activismo y creación en aragonés.

Si a todas as luengas les cal qui las escriba y las desfienda, a una tant malauda como l'aragonés, le fa muita mas falta. Y si en todas as luengas, lo d'escribir ye mal negocio, pues poca chent gasta diners en leyer, en l'aragonés, con no perder guaires perras, ya nos femos contentas. Asinas que sirva tamién iste programa pa animar a que leigatz mas en aragonés y a que tos deixetz os chanfles de cabo ta quan en refirmar totz ixos prochectos que tanta honra le fan a la supervivencia d'a luenga.

Pero como vivimos en o mundo audiovisual, iste programa lo promociono con una videofatera, a vier si funciona millor. Aspero que tos faiga goyo!



jueves, 24 de abril de 2014

Vendendo libros en aragonés

Iste miercols se celebró lo diya d'o libro. Tamién Sant Chorche y o diya nacional d'Aragón, pero ta ixo adedicaré unatro post bell diya. Arale y yo pasemos o diya en un puesto vendendo eixemplars de "Prou prou luen.... cuentos en aragonés ta un esdevenider sostenible". Estioron más de diez horas charrando con a chent y vivindo a realidat d'o diya d'o libro en  toda la suya plenitut. No yera a primer vegada que treballaba en una feria u diya d'o libro, en soi farto ya, pero sí la más especial y intensa que nunca no heba viviu. Asinas que me permitiré en iste post fer bellas reflexions y recontar bellas cosetas.

Ta prencipiar, a experiencia estió muito positiva. Qui me diga que no bi ha intrés en Aragón por l'aragonés, que se monte un puesto como lo que montemos y me lo torne a decir si contina pensando asinas. Se i amanó muitisma chent. Muitas preguntoron por cursos tamién. Y, por un regular, a respuesta d'a chent estió muito buena y d'intresar-se-ie prou.

Muitas amigas, conoixidas y companyeras nos visitoron. Quiero agradeixer-les dende istas ringleras, tot lo refirme que nos dioron, que siempre fa goyo de viyer que a chent s'intresa por as cosas que fa uno. Antimás beluna nos fació de comercial improvisada...

Igual como m'ha pasau en atras ocasions, m'asperaba bell pleito u bella fatera con o tema catalán. A verdat ye que tardó prou. De feito, os primers en nombrar o catalán, ya de tardes, lo facioron ta contimparar-lo de buenas. "Isto se pareixe prou a lo catalán. Son luengas chirmanas. Hemos de fer totz un poder por conservar lo nuestro patrimonio lingüistico" y tal... A segunda vegada no estió tant maha, y ya prencipioron con as fateras de que "en a tele nomás sale Sant Jordi y no pas San Jorge" (de Sant Chorche no en charran), "les daré iste libro a los independentistas catalans ta que se hodan" (tremolando que son) y cosas asinas. Galvana que fa de responder-les y tot.

D'ababols, en teniemos ixas y unatro que, como yera d'asperar, nos tocó as bolas con o tema grafico y, antimás, a lo gabacho. Dimpués de fer-le una chiqueta uellada a lo libro, a escuchetes y ta sí mesmo, pero con prou voz como ta que l'ascuitasenos, mormostió "Bah, iste ye escrito en a grafía ixa que s'han inventau"... y fuyó como Lupercio en busca d'as b's y z's d'a grafía d'o 87, ixa que surtió naturalment en un hortal por gracia divina, amén.

D'o tema grafico no teniemos que atro comentario, d'un zagal que heba aprendiu ya feba muitos anyos y que no sabeba que bi heba un atro estandar grafico. No l'importó mica o cambio y no le causó dengún refús. A resta de chent que i pasó lo mesmo. A mayoría nian en paroron cuenta y, si lo facioron, no dicioron ni pon. Confirmando, una vegada más, que a la mayoría d'a chent l'importa prou poco como s'escriba l'aragonés y que no van a morir-se en viyer as "ny", "v", "c" y "h".

A mayoría d'a chent, afortunadament, va conoixendo más y millor a realidat de l'aragonés. D'as que nos visitoron nomás bells poquetz le clamoron "fabla". Dengún no nos vinió con o ferrete de "o conchunto de fablas", "son dialectos charraus en a montanya", ni cosas parellanas que, fa no tantos anyos, yeran de sentir-se terne que terne quan tenebas un puesto d'ista mena.

O libro ye endrezau, más que más, ta ninas y ninos, ta que aprendan sobre l'aragonés y a naturaleza. Asinas que no ye raro que a-saber-las d'as personas que se bi intresasen fuesen mayestras u chent relacionada con l'amostranza. Nos fació bien de goyo viyer que muitas personas yeran a la busca de bell material d'ista mena ta fer-lo servir en as suyas clases. Tamién, tocant a lo tema de l'amostranza, una d'as personas que nos visitó preguntó por a formación que caleba t'as plazas de mayestro con perfil de luenga aragonesa que se convocoron fa poco. Isto ye debat cutiano en as escuelas d'aragonés, que o diya que l'aragonés faiga honra t'as oposicions se nos plenarán as clases.

Estando lo negativo nomás que anecdotas, insisto en que o balanz d'o diya estió más que positivo. Vendiemos un amiro de libros, espardiemos un trapacil de fuellas informativas sobre os cursos d'aragonés, a chent, de todas as edatz, s'intresó a-saber-lo por o libro y a luenga, ...

L'aragonés ye bien vivo, prou que sí. O diya que l'administración refirme, de verdat, a luenga aragonesa, con muito poco se podrá conseguir muitismo, pues o calibo y as ganas de tornar a enchegar a flama de l'aragonés ye astí, sin garra dubda. Nomás calen ganas.