lunes, 18 de marzo de 2024

Mosica, esporte, relatos: un cabo de semana de butibamba

I hai cabos de semana que se chuntan eventos a xarramata. Gosa provocar-me una mica d'angunia pero no pas lo d'iste zaguer a on que tot salió a pedir de Millhouse. Empecipiando de borina, en un concierto, y acabando en un vermú literario. Lo d'os blogs yera en lo suyo orichen un puesto a on que contar la vida d'uno, asinas que allá voi con tot lo viviu y bella reflexión

Lo viernes se despediba 13 Krauss. Una d'as mías bandas favoritas d'Aragón, que he visto cuantas vegadas y que trobaremos a-saber-lo a faltar las suyas fans. Lo feban en la López, a on que tantas vegadas los hebanos vistos antes, y en St. Patrick, una d'ixas fiestas muit bien importadas, que lo bueno cal copiar-lo. Antes d'els pasoron por lo escenario Generador, un power duo de Madrit con firme pitera, que me sorprendió muito y que a escape me'n facié seguidor. Dimpués, la despedida. Mosicazos repasando tot lo repertorio d'a colla y fendo-nos blincar en una sala vestida d'o verde irlandés a on que nos habiemos d'aconhortar con la biera que serviban d'ixa marca yankee que no nombraré aquí pa no dar-le publicidat. 13Krauss ya fan parte d'a historia mosical aragonesa. Cal agradeixer-les prou toz ixos buens ratos que nos han feito pasar y las cancions que nos han deixau pa cutio, y asperar que los suyos components continen en atros proyectos que faigan esbulligar la escena mosical. (Aquí podez lo video que puyé a TikTok)

Lo sabado, tot sabendo lo que me veniba a l'atro día, me lo prenié con tranquilidat. De maitins, asembleya de Nogara. Continando fendo fayena por l'aragonés, rodiau de buena chent con firme calitre y ganas de treballar. Muitos plans pa lo que queda de curso que siguen con las Chornadas d'as luengas que faremos entre lo 8 y lo 12 d'abril. 

De tardes, teneba por debant una chornada de tranquilidat. La casa, sola pa lo gato y yo. Un d'ixos días que decides disfrutar d'a soledat, d'estar-te relaxau, apanyando bella cosa que hebas estau procrastinando, un rato de leyer, una peli, pensar en lo tuyo, saboriar una biera d'as que guardas pa días asinas... M'encantan ista mena de tardes de cabo ta cuan a on que metes lo freno de man a la vida y puez esleixir qué fer en cuentas d'ir a tot meter por l'achenda d'actividaz y fayenas. 

Amaitinando un domingo, qui m'ha visto y qui me vei, pa ir-me-ne a correr. Se feba la meya maratón zaragozana, una d'as mías prebas favoritas. Lo recorriu ha cambiau a-saber-lo, repetindo muitos tramos por a on que pasamos dos vegadas y, lo pior, con cuantos chiros de 180 graus. L'animación, bien buena por parte d'a población, que aproveitaba lo maitín pa fer una gambada y alparciar. Por parte de l'organización, poqueta. La ya clasica batukada de Plaza Espanya y lo speaker d'o paso por meta. Peccata minuta pa una corrida que recorre tot lo centro d'a ciudat, con lo río como protagonista d'a-saber-los kilometros. Mils de personas tornemos a arroclar-nos arredol d'a pasión por correr. Pa lo km 15 ya s'iban veyendo abandonos terne que terne entre que deseyaba no acabar estando-ne yo un mas. Las garretas aguantoron mesmo la puyada por lo tunel de Cesareo Alierta, una gracieta que nos fació lo disenyador d'iste nuevo recorriu que mete la puyada mas gran cuasi en lo km 20. A la fin, sprint por Don Jaime pa rematar los 21 kilometros y celebrar la victoria sobre lo crono que consiguié baixar d'as dos horas. 

Contento como una chincha, me'n fue ta casa. Duchica y a por la siguient etapa d'o cabo de semana. Se feba la segunda edición d'o Vermú Literario Zgz y heban trigau un relato mío pa leyer-lo. D'a primer, en charré en lo blog chirmán, Entre cortesía y colofón, que me fació tantismo goyo que yera deseyando de que tornase. Ista vez me minché la vergüenya y me decidié a ninviar un relatico pa si me deixaban particiar-ie como autor. Asinas estió y tenié la oportunidat de leyer "Vida laboral" una historia que escribié de propio, prenendo como tema lo que heban proposau de "primeras vegadas". Firmes niervols, como siempre que presiento bel texto en sociedat. Mas encara por fer-lo en un formato desconoixiu pa yo como ye lo micro ubierto. Tot salió bien y pareixe que la historia agradó a las personas presents. Agora a aguardar en candeletas que se faiga un tercer Vermú Literario. 

Tantas pasions chuntas en pocos días, sobrando tiempo pa uno mesmo, y compartidas con la mía parella, buenos amigos, y companyers d'aficions, han feito d'istos tres zaguers días, un cabo de semana de butibamba. ¡Que'n viengan muitos mas asinas!


No hay comentarios: