viernes, 23 de diciembre de 2016

Historias d'un insti publico (I)

A modo de memorias, voi recontando en iste blog lo que más me percutiba en os anyos que m'estié en Corazonistas, colechio privau catolico que pagamos entre todas. Ixe tiempo lo vivié pleno d'una sensación d'absurdez total en a mayoria d'os fenomenos que teneba arredol. No entendeba la relichión, no entendeba as trazas d'o profesorau, ni porque no podebanos compartir espacio con mullers u tantas atras cosas.

Pero tot ixo se tornó mesmo mas fundo quan a la fin plegué en a escuela publica. Debant de tot lo que heba viviu, me trobaba con un espacio de convivencia y estimulos perens. Con dificultatz, prou que sí. No yera un paradiso, como no puet estar-ne l'adolescencia de dengún. Pero siempre que foi alcordanza d'os anyos d'instituto, los remero con a sensación de descubrir un mundo real que dica alavez se me heba amagau. 

Facié a secundaria en l'IES Medina Albaida. A mia quinta estió la primera en fer ESO en ixe instituto que, antimás, engueremos. A FP, en o segundo anyo dimpués d'a reforma educativa, la facié en l'IES Andalán. Asinas que prebé diferents institutos y experimenté a reforma educativa. Como buena parte d'a mia cheneración, facié EGB y ESO. Y ni por lo uno, ni por l'atro soi millor u pior.

En a publica, podié ixuplidar os trucazos de valdes. Convivié con mullers, descubrindo que gosaba de trobar-me muito mas comodo con ellas que no pas con ells. Me amostroron que opinar u prebar de debatir con as profesoras no ye mal, si se fa con respeto. Que no caleba estar tot lo dia sentindo-se culpable por tot. Que o feito de que as personas sigan muito diferents entre si, ye una riqueza, no un periglo. Tantas cosas!

Tamién aprendié atros conoiximientos "tecnicos", por si belun se lo pregunta. Prou que en salié integrando y derivando, sabendo-me a historia d'Espanya, as leis d'a termodinamica y o ciclo de Krebs. Torné a gronxiar-me con a lectura, vicio que heba deixau en os zaguers anyos d'o cole, dimpués de malas experiencias con os libros de lectura obligatoria. 

L'instituto consiguió lo que se le ha de demandar a la escuela publica: ensinyar-me as materias mas esencials pa la vida y pa os mios estudios y, sobre tot, formar-me como persona.

Ixos anyos, como he dito, no estioron un paradiso. Pero a o canto d'os que vivié en o colechio, estioron una verdadera liberaciónA cronica d'aquells tiempos, en bells dias prencipiaré a recontar-tos-la.

No hay comentarios: