jueves, 11 de agosto de 2016

O viache d'estudios de 8º. Historias d'un cole de mosens VI

Sin dubda, de todas as historias que recuento de Coras, con la que más flipa la chent ye quan les charro d'o mio viache d'estudios de 8eno d'EChB. Conceptos como diversión u mesmo aprendizache, son de mal asumir t'os mosens, por lo que podié comprobar mientres aquells ueito anyos y, sobre tot, en iste viache. Atra cosa que me i quedó clara estió que a relación entre a ilesia catolica y a dictadura franquista continó muito dimpués d'a muerte d'o dictador y d'o cambio de rechimen,

Por motivos que no cal comentar aquí, yo no heba viachau guaire. A mia vida en 8eno d'EChB heba transcurriu quasi de tot entre Zaragoza y a casa que tenebanos en Cambrils, an que pasabanos buena parte de l'estiu. Nomás bell viache ta Chaca u Candanchu d'hibierno y bella curseta más. Asinas que en ixas envueltas no heba visto guaire mundo, y m'aganaba a-saber-lo deixar bell diya la mia ciudat. Antimás, como ye lochico en ixas edatz, m'ilusionaba prou no tener a la familia cusirando-me. O viache de cabo de curso s'acercaba y me feba buenas alufras.

O viache, nos heban dito que ibanos ta Madrit. Que no ye Cancún. Sisquiá Salou, que ye lo que quiers con 13 anyos. Pero m'importaba igual porque t'a part d'alavez yo no i yera estau nunca y quereba conoixer-lo. Ya preixinaba que guaire borina no bi'n habría, pero no m'asperaba trobar-me con aquello. O primer puesto que fuemos estió o "Valle de los caídos". Lochicament no nos estioron charrando d'os presos politicos que lo facioron, ni d'a represión franquista, ni d'os muertos, ni cosa. Nomás viyer ixa "choya arquitectonica". Mesmo un companyer de clase, que ya prencipiaba a chuntar-se con nazis, levó un camatón de flors t'a fuesa de Franco.

De nueitz, dormibanos en unas cambras granizas que teneban os Coras por Madrit. Dimpués d'un diya de aburrimiento total, pues o Valle de los caidos, antimás de faixista ye un puto catenazo, nos hese feito firme goyo de poder chugar bell rato u lo menos, estar-nos de capazo dica las mil. Pero lo mosen que nos tocó a nusatros yera un viello con horario de gallina. Asinas que nos chitabanos antes d'o que lo febanos en casa. Prou que prebabanos de blincar-nos ixe toque de queda y as cursas de nueitz ta fer bella trazonada estioron una constant. Os coles de mosens, atra cosa no tendrán, pero te fan aprender a fer-te o pre ta blincar-te todas as suyas normas absurdas.

A l'atro diya fuemos t'o Museu d'o Prado. Quasi lo millor de tot lo viache y regular que a sola cosa educativa que faciemos. A pintura no ye precisament l'arte que más goyo me fa y, con tretze anyos muito menos, asinas que no sabié fer-le aprecio a lo que teneba debant d'os mios uellos. Nos i fotiemos firme rato y, encara que a la fin rematabanos aburrius de tot, a fe que bella cosa buena nos ne levemos.

Dimpués fuemos ta Toledo. A yo me pareixió repoliu. Murallas, carreras medievals, ... A yo que no conoixeba ni Lobarre, ixo se me feba un castiello d'os clics en escala 1:1. Yera encantau de tot. Os zagals, en ixe anyo, chugabanos muito con as "mariposas", ixas navallas que o mango se dividiba en dos y que o rafe se quitaba y s'amagaba fendo un cenyo con a man. Qui no en teneba, porque en casa no le deixaban, sabeba maniar-la perfectament, pues nos estabanos meyo recreu aprendendo a fer-las servir. Toledo yera un paradiso ta nusatros y recorrebanos as botigas en busca de nuevas navallas, y viyendo con uellos laminers toda ixa ripa d'espadas en un tiempo an que lo d'os mercaus medievals no yera tant cutiano como agora.

M'hese feito goyo de viyer un rato más ixa ciudat, pero hebanos d'ixopar-ne porque nos iban a recontar una historia de valor, fe y prencipios morals. Un rato dimpués yeranos en l'Alcazar de Toledo. Por si bella lectora no lo sabe, mientres a Guerra Civil espanyola, l'Alcazar estió sitiau por as tropas republicanas. A leyenda diz que l'exercito heba preso a o fillo d'o militar a o mando de l'alcazar, o Coronel Moscardó. Le gritoron por telefono y diz que a conversa estió a siguient:


Son vustés responsables d'os crimens y de tot lo que ye pasando en Toledo, y le doi un plazo de diez minutos ta que faiga reblar l'Alcazar, y de no fer-lo fusilaré a lo fillo suyo Luis que lo tiengo aqui a lo mio costau.
Coronel Moscardó: ¡Lo creigo!
Chefe de milicias: Y ta que veigas que ye verdat, agora se mete a l'aparato
Luis Moscardó Guzmán: ¡Papa!
Coronel Moscardó: ¿Que tal, fillo mio?
Luis Moscardó Guzmán: Nada, que diz que me van a fusilar si l'Alcázar no rebla, pero no te'n faigas por yo.
Coronel Moscardó: Si ye cierto encomienda l'alma tuya a Dios, da un entalto a Cristo Rey y a Espanya y será un heroi que muere por ella. ¡Adios, fillo mio, un beso muit fuerte!
Luis Moscardó Guzmán: ¡Adiós, papa, un beso muit fuerte!
Torna a pillar l'aparato Candido Cabello
Coronel Moscardó: Puet escusar-se o plazo que m'ha dau y fusilar a o mio fillo. L'Alcazar no reblará nunca.
Isto lo sentibanos en a sala an que se suposa que pasó, con una interpretación gravada en audio. Ninos de 13 anyos presenciando una pura apolochía d'o franquismo. En rematar, una gambadeta por un museu militar feba "o completo". 

En ixas envueltas no yera de tot conscient de lo que yeran prebando de fer-nos. De tot lo que significaba en realidat lo que i hebanos visto. Simplament me'n torné ta casa con a sensación d'haber perdiu a oportunidat de fer un viache an que podese haber pasau ratos sobrebuenos con os mios amigos y haber conoixiu cosas intresants.

¿Se podeba fer un viache menos educativo? Ye dificil. Cuento que tanto os mosens que programoron ixe viache, como a mayoría d'os pais y mais que consintioron de ninviar a la suya cachimalla ta ixe FrancoTour, son d'os que s'alticaman porque l'asignatura de "Educación t'a ciudadanía" ye adoctrinar. U mesmo t'esfenderán que os coles catolicos "educan en valors". Con razón, porque en ixe viache yo aprendié muito sobre valors. Concretament sobre as valors d'o faixismo.

No hay comentarios: