
Como deciba, fa diez anyadas que muitos (y muitas, que as mesachas tamién sufriban en tener a os suyos amigos y familiars secuestraus) nos libremos d’aquello. A prensa, u a lo menos as radios que ascuité yo (SER y Aragón Radio) en charroron. Y como no, lo facioron d’unas trazas fastiosas. Tot lo rato, chentucia, recentando anecdotas “divertidas” (no sé guaire bien en que pende a diversión de seguntes que chent), y, sobre tot, decindo que ixo habría de tornar porque a chent d’agora no tien valors y blablabla. Me cansa mesmo escribir-lo.
Una atra vegada o ferrete de “istos chovens no tienen valors ni saben de qué va a vida”. Una atra vegada más as valors d’o patriotismo más “chungo” y d’a obediencia debida como positivos. Una atra vegada mas a prensa acubillando y animando ixa morfuga pudenda, entre que se silenció tot lo movimiento d’insemisión que esvoldregó a mili, totz os engarcholaus que penaron y mesmo morioron en as suyas garcholas por negar-se a ir t’a mili. Caspa y mas caspa.
¡Guarda si se podaba charrar de temas sobre istas diez anyadas!. O debandito movimiento d’insemisión, a obcheción de conciencia y as suyas mafias y lo que suposaban economicament, as anyadas perdidas ta tantos, o masclismo y a homofobia d’os cuartels, as “gromas” que te feban en plegar-ie … pero encetoron o camín facil d’as dicendas, d’a nostalchia de beluns, de “yo me lo pasé bien y bi facié arrienda amigos”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario