La teorica superioridat moral d'a izquierda

S'acusa a sobén a las militants d'a cucha politica de bambiar-nos d'una suposada superioridat moral. D'eixemplos, n'i hai bells quantos, y no poco vergonyosos. Ye verdat que puet estar que siga un d'os nuestros defectos, que tamién en tenemos. Pero no'n ye menos que dende lo facherío deixan bien facil situar-se en ixos planos quan contrimuestran que la manca de moral ye un exe principal d'a suya ideolochía.

Dende la man invisible d'Adam Smith qui ya reconoixeba lo "natural egoísmo y anglucia" d'os ricos, dica ixa ilustradera "ye lo mercau, amigo" de Rodrigo Rato, ye de tot asumiu y instalau en la conciencia colectiva que lo nuestro sistema capitalista ye de tot amoral. Que las interpresas, y los suyos chefes no tienen por qué amostrar garra mena de comportamiento etico ent'as suyas plantillas. Tot vale, a qualsequier pre, si ye pa que la interpresa creixca y lo caporal amontine mas diners en la suya cuenta. Si dimpués le da por repartir-ne bella micaza, pa forro de bota, se le aplaude porque se considera que no tien porqué. Que tot ixo que ha ganau ye por bell toque divino u un inchenio supremo. Ye verdat, en ocasions, que ixos interpresarios han arrisgau los suyos diners y, por tanto, medios de subsistencia. Pero que les haiga saliu bien, por un regular, no pende d'ixa suposada visión estratechica sino de factors a-saber-los que poco u mica tienen a veyer con las suyas capacidatz. Mesmo si las tenesen, ixo tampoco no les faría mereixedors d'un tracto legal u social diferenciau.

Las leis, pa qui tien diners y recursos a man, se doblan como chuncos. S'adaptan a la manca d'etica suya y d'o propio sistema. Pa qui no en tien, manimenos, son duras, inflexibles y mesmo absurdas. Asinas se torna a confundir "legal" con "etico" y veteme que qui, legalment, explota a las suyas plantillas, paga impuestos a on que millor le convienga y produce a on que le agana, ye bien visto. Entremistanto qui, por circumstancias a on que la mayoría podemos trobar-nos en qualsequier momento, deixa de pagar una factura, le caye tot lo peso d'o sistema en forma d'os cuerpos y fuerzas de seguridat de l'estau que no dubdarán en abatanar-le a no estar que "quiera ir ta misa" u "siga companyer".

La sociedat capitalista, la nuestra, ixa a on que femos la nuestra vida, podría exichir comportamientos eticos, dillá d'a legalidat, a los suyos mainates y liders que ye mas la clase empresarial que no pas la politica. Podría demandar-les que los chornals s'adapten a las necesidatz d'as treballadoras, que se millorasen las condicions de vida, que deixasen d'amontinar bells pocos diners, no guaires, pa que todas en difrutasenos d'un troz mas de tarta. "Legal" no ye "obligatorio". Tot empresario puet esleixir pagar por dencima de convenio a la suya plantilla. U no levar-se la producción ta paises d'o tercer mundo u pagar los impuestos en paradisos fiscals. Que pueda fer-lo no significa que haiga de fer-lo y en ixa elección ye la suya moralidat. Se puet demandar comportamientos morals y eticos a los empresarios, mesmo adintro d'o capitalismo. Pero no se fa. Porque i hai muitos que son deseyando estar en ixe costau egoista d'a sociedat y tener los mesmos comportamientos. Pero sobre tot porque a lo propio sistema le cal ixa falta de moral y etica pa sobrevivir.

Ye cabolioso que no parlo de personas individuals. Chent de mierda, n'i hai a bando en totz dos costaus d'a contienda politica. Me refiero a los prencipios que richen la suya ideolochía y practica politica. Las que fan humor relichioso gosan desfender-se d'a ira d'o fanatismo decindo que "si no quiers que nos faigamos la mofla d'as tuyas creyencias, no tiengas creyencias tant ridiculas". Bella cosa pareixida se i podría aplicar a ista qüestión: si no quieren que nos bambiemos d'una hipotetica superioridat moral, que no tiengan un sistema moral tant infimo".