martes, 9 de julio de 2024

Temazos 2024. Tierra de barrenaus 10x22

Las circunstancias d'as aqueferadas vidas nuestras facioron que, dende 2021 no nos chuntasenos pa fer lo tradicional programa de cabo de temporada. Afortunadament y fendo puzzles con las nuestras fayenas y responsabilidaz variadas, en iste 2024 torna l'especial Temazos pa rematar la temporada y marchar de vacaciones, que ya toca.

Dabi, Tamara y Rubén tornan a acompanyar-me trayendo cada ún tres temazos diferents. Muita y diversa mosica a la que damos lo premio a posteriori, mirando de trobar cuál ye lo que mereixe. Como de cutio, muitas cancions de toz los estilos y, sobre tot, muitas risas y somardería a patacadas. 

Acaba asinas ista temporada 23/24 a on que aspero haber-tos trayito temas interesants y buenas propuestas mosicals, antimás d'haber aduyau a la difusión y promoción de l'aragonés, una d'as principals intencions d'iste programa. A l'atro anyo empecipia una nueva temporada, la oncena. Se fará  tamién lo deceno aniversario de Tierra de barrenaus radio, allá t'abril. Y aspero, pa ixo, contar con la complicidat de todas las oyents. Aspero las vuestras propuestas de tematicas y cancions y las vuestras cronicas d'o que queraz que amaneixca en las ondas.

Tanimientres aquí tiens dos nuevas horas de programa y una nueva temporada completa que anyadir a l'archivo sonoro de l'aragonés. Nos tornaremos a trobar en setiempre, en Radio Topo, Radio Espiritrompa y toz los rez socials.

Recuerda que puez ascuitar toz los programas en IvooxSpotify y la web de Radio Topo.

Programa #173

martes, 2 de julio de 2024

L'hombre que ya no le feban goyo los gatos, d'Isabelle Aupy

Cuan presiento Arroyuelo a soben me preguntan por las mías influencias u por los referents pa ixe libro. No me fa goyo contimparar-me con grans, pero a la fin trobo que, si quiero que s’entienda cual ye lo tono d’o libro, no me’n queda atra. D’atra man, personas que lo leyoron sin que les dase ixas referencias, a escape me comentan que les n’ha recordau a cualcuna d’ellas u mesmo a atras que nian i heba pensau. Son bien evidents: Amanece que no es poco y atras de Cuerda, los Monty Python, Terry Pratchett, Rodrigo Cortés…

Dende fa bel día podría anyadir-ne un. Un libro que no ye d’humor pero que en tien, d’humor, bella miqueta. Y sobre tot, muito absurdo. El hombre al que ya no le gustaban los gatos, de Isabelle Aupy, ye la histora d’una isla plena de mixins que, de bote y voleyo, en dispareixen. Chunto a lo protagonista, que nos recuenta la historia en primer persona, nos trobamos a cuantos personaches bien curiosos que concaran de diferents maneras ixa perda d’os gatos.

Lo libro tien firme medolla. Ye d’ixos de mal soltar, que yes deseyando de saber qué pasa contino, d’os que repasas lo que acabas de leyer terne que terne porque tien suco pa saboriar. D’os que, dimpués d’a primer lectura, te quedas con ganas de fer-ne una segunda pa sacar-le mesmo mas treslada.

I hai cuantas reflexions sobre la importancia de decir-le a las cosas por lo suyo nombre, contra la imposicions, arredol d’o poder d’os medios pa cambiar las ideyas… Le puez dar vueltas dica que te’n fartes. Un libro pa pensar y compartir capazos. Ideyal pa clubs de lectura.

Una d’as cosas que tenemos en común ye que la reacción d’os protagonistas no ye la que la persona lectora aspera. Debant d’un suceso trachico lo asumen con parsimonia, como si la cosa no fuese con els. No i hai ira, carranya ni rabia. Dengún no s’alticama u, qui lo fan, son una minoría incomprendida. Isto, que truca y fa muita gracia, ye una envista d’o mundo que comparto con Isabelle, l’autora. Ixe no comprender por qué no penchamos d’a forca, u guillotinamos, u a lo menos denunciamos todas ixas barbaridaz que nos fan. Cuento que i hai una perplechidat compartida en no entender por qué no se reacciona debant de seguntes que cosas.

El hombre al que ya no le gustaban los gatos ye publicau por Rayo Verde, en castellano y catalán y ha esdeveniu a l’inte un d’os libros favoritos d’os que levo leyius en iste 2024.